Er was eens een lief klein meisje; iedereen die haar zag hield veel van haar, maar haar grootmoeder wel het allermeest. Sommige verhalen zijn zo universeel dat je ze al herkent aan de eerste zin of zelfs al aan de eerste paar woorden. Dat kan nog compacter, moet Frank Flöthmann hebben gedacht. Dus vertelt hij de sprookjes van Grimm zonder woorden. Maar werkt dat wel?