Sommige mensen bezoeken jarenlang geregeld het graf van een overleden dierbare. Ik behoor niet tot die categorie mensen. Afgelopen weekend bezocht ik het graf van mijn vader voor de tweede keer in 15 jaar tijd. Net op tijd, want in september wordt zijn graf geruimd. Bij het ruimen zal alleen het skelet over zijn. Het duurt nog even totdat er enkel stof van hem rest.
Op 18 mei dit jaar overleed mijn moeder in Rotterdam. De laatste jaren had ze beginnende Alzheimer en ook haar fysieke conditie ging achteruit. Dat laatste is haar noodlottig geworden. Ik ben jarenlang tevergeefs bezig geweest om te proberen terug te keren naar Rotterdam om dichter bij haar te wonen. Nu is er geen dringende reden meer voor een terugkeer. Daarom maakte ik eind december een trip to memory lane. Als een soort van afscheid van Rotterdam en de locaties die veel in mijn leven hebben betekend.
Met het overlijden van mijn moeder in mei dit jaar heb ik geen ouders meer. Veel overige familie in Rotterdam is er ook niet meer en daarmee zijn de banden niet bepaald hecht te noemen. Behalve mijn Rotterdamse tandarts die ik in al mijn Antwerpse jaren heb aangehouden, is er eigenlijk niets dat mij nu nog naar Rotterdam voert. En toch ga ik met de kerst gedeeltelijk terug naar mijn roots. Voor een laatste emotioneel afscheid van de stad.