Reformatorisch, niet zo onschuldig

Ongeveer mijn jeugd lang groeide ik op in reformatorische kring. Nog wel bij een ouderling, met een voorname, vrome taak in de kerk. Gezin, school, kerk, dát was de wereld. En dan alles reformatorisch. God centraal, niet de mens. Regels, straf, zonde. Het bepaalde voor een groot deel mijn leven. Als kind ervoer ik de reformatorische gemeenschap als zwaarmoedig, somber, repressief, in mijn geval zelfs destructief. Maar hierover hoor je eigenlijk nauwelijks mensen spreken.

Lees verder