Gaandeweg werd de wereld om ons heen en ver daarbuiten verwarrend, beklemmend, onzeker en ongewis. Als er één jaar was waarin muziek ontsnapping en troost moest bieden was het wel 2023. Ineens wist je het zeker. Muziek werd toevluchtsoord én rots in de branding. Weliswaar weggestopt in de intieme omvang van je huiskamer, stonden ze hoopbiedend te wenken: de platenspeler en een almaar uitdijend stapeltje vinyl. Verder niets meer aan doen.
Je kunt er van alles van vinden, maar ook in 2023 zal er ongetwijfeld vaak over de schouder worden gekeken. Meestal wordt de blik dan gericht op vijftig jaar geleden, want vijftig is een mooi rond getal dat overzichtelijk is en acuut een gevoel van jubileum afdwingt. Dat dekselse verleden blijkt telkens weer zelfbewuster en sterker dan het onzekere heden. Als er één rockband is waarvan het verleden inmiddels tot immense proporties is uitgegroeid dan zijn het wel The Rolling Stones.
“Tot halverwege de jaren zeventig waren Mick en ik onafscheidelijk. Maar zodra we op ons zelf waren aangewezen koos ik de weg naar dopesville en Mick naar de top van de jetset. We hadden te maken met een aantal toenemende problemen. Over wat er van ons terecht was gekomen en hoe de jaren zestig waren geweest.” Aldus Keith Richards in zijn autobiografie Life.
Een béétje muziekkenner heeft er wel eens over gehoord. Bootlegs. Platen met opnamen uitgebracht zonder toestemming van de artiest. Toen het fenomeen eind jaren zestig ons land bereikte, overgewaaid vanuit Amerika, werden ze ook wel witte platen genoemd. Wit om de schijn van zwarthandel te camoufleren. Ook al is de term inmiddels in onbruik geraakt, de bootleg als zodanig vindt nog altijd gretig aftrek onder de meest fanatieke fans.