rouw


CollectieHuman interest

Het kind zonder vader werd een vader zonder kind. Auke Hulst schreef een roman over de rouw om een ongeboren kind

A Quattro Mani 309

De Mitsukoshi Troostbaby Company is een roman zoals alleen Auke Hulst die schrijft. Al was het maar omdat het verhaal zich afspeelt in de nabije toekomst, in een wereld die lijkt op de onze maar waarin de geschiedenis net een beetje anders is gelopen. De hoofdpersoon van de roman is sciencefictionschrijver Auke van der Hulst, die terugdenkt aan een kortstondige maar hevige relatie. Zijn ex-vriendin raakte onbedoeld zwanger. Na het aanvankelijke plan er samen voor te gaan, verandert zij van

Lees verder
CollectieLeven

Een kijkje achter de schermen van Mortuarium Schiphol

Anouk Kemper 576

Een kleine vijf minuten lopen vanaf het drukke Schiphol Plaza bevindt zich het mortuarium van het vliegveld. Het is onderdeel is van de Zorg Diensten Groep, die over het hele land verspreid onder meer mortuaria, zorginstellingen en opleidingsinstituten heeft. Zodra medewerker Theo een schuifdeur naar buiten opentrekt, blijkt dat het onopvallende gebouw zowat óp de landingsbanen staat. Theo werkt sinds de start in 1997 bij Mortuarium Schiphol. Kreeg het bedrijf in de begintijd 180 overledenen per jaar binnen, tegenwoordig zijn

Lees verder
CollectieLeven

Wat als je liefste eruit stapt? Verder leven na een zelfdoding

Ditty Eimers 1519

'Hoe moet ik dit doen?' 'Hoe kan ik dit aan onze kinderen vertellen?' Die vragen razen door mijn hoofd, in de taxi op weg van Egmond aan Zee naar Utrecht. Het is zondagavond 1 maart 2015, een uur nadat ik een verpletterend telefoontje kreeg. Mijn man Bouke is dood gevonden in ons volkstuinhuisje. Hij heeft zich de avond ervoor van het leven beroofd. Stel dat ik mijn weekendje had afgezegd, had hij het dan niet gedaan? Toen ik Bouke zaterdagochtend

Lees verder
CollectieLeven

Polsbandje

Jop de Vrieze en Zvezdana Vukojevic 385

'Meneer de Vrieze?' Ik word wakker. Zit in het donker op straat, de omgeving oogt vertrouwd, maar ik weet niet waar ik ben. Scherpstellen gaat moeilijk. Een groepje mensen om me heen. Een man in fluorescerende kleding praat tegen me. ‘U bent gevallen… drie minuten buiten bewustzijn…. Deze meisjes…. We nemen je mee…’ Een broeder, het is een broeder. Een moment later lig ik in de ambulance. Ik weet niet wat me het meeste nekt, de klap, de wijn of

Lees verder
CollectieLeven

Kikker

Jop de Vrieze en Zvezdana Vukojevic 434

Er staat een eenzaam kuipje margarine van het Albert Heijn huiswerk op de kantoortafel. Ernaast twee mandjes met witte en bruine bolletjes met kaas, ham, filet americain en brie. Op sommige wat rucola. Melk, karnemelk, koffie en thee. Geen doos met tissues. Zojuist arriveerde ik op de vijfde verdieping van een kantoorgebouw in Utrecht, bij de Patiëntenfederatie. Gehaast, vijf minuten te laat, maar ik blijk de tweede aanwezige. Niemand staat te trappelen om hier te zijn. Ik stel me voor

Lees verder
CollectieLeven

Kompas

Jop de Vrieze en Zvezdana Vukojevic 479

Linkse directe, rechtse directe, linkerhoek, rechterhoek. Ik dans op mijn voorvoeten om de bokszak. Bam, bam, bambam, en ellebogen weer omhoog. Het zweet gutst langs mijn slapen, met mijn handschoen veeg ik mijn voorhoofd af. Sinds dik een half jaar doe ik dit een keer per week, samen met een goede vriend. Terwijl mijn shirt steeds natter wordt en mijn armen zwaarder worden, denk ik terug aan gistermiddag. We liepen een stukje door het park, de fiets aan de hand, net

Lees verder