De bal rolt altijd en overal. Ik kom nog uit een tijd dat je ’s zomers reikhalzend uitkeek naar de eerste, serieuze oefenwedstrijden ter voorbereiding op het nieuwe voetbalseizoen, maar dat is echt zo ouderwets.

Ajax is op zoek naar routine. Naar een type Jaap Stam, zoals dat zo mooi heet. De naam van André Ooijer wordt ook vaak genoemd. U weet wel, de voetballer die in de kleedkamer net zo belangrijk is als op het veld. Een speler die ook het voortouw neemt tijdens buitenschoolse activiteiten. Persoonlijkheid, dat is wat telt. Karakter.

Het zijn van die quizvragen waar de gemiddelde cafébezoeker wel raad mee weet: onder welke Nederlandse trainer heeft Ivan Rakitic, de in Zwitserland geboren Kroaat die in 2015 namens Barcelona in de Champions League-finale scoorde tegen Juventus, gespeeld?

Ik ga niet zeggen dat ik mijn fietszadel opeet als Boilesen in de Spaanse, Engelse, of Duitse competitie terecht komt. Zal je altijd zien dat er toch iemand intrapt. Maar naar mijn bescheiden mening komt hij al te kort voor de top van de eredivisie.

Vier bekerfinales stonden gisteravond op het programma en ik zat verstopt in een middeleeuws vestingstadje ergens aan de Côte d’Azur. Voor mij dus geen Borussia Dortmund-VfL Wolfsburg, Arsenal-Aston Villa of Athletic Bilbao-Barcelona, dacht ik, maar wel Auxerre-Paris St-Germain. Ook leuk.

In Toulon worden de voetbalsterren van morgen geboren, zo heet het. Het ‘Tournoi Espoirs de Toulon’, zoals het evenement aan de Côte d’Azur officieel heet, is de kraamkamer van het internationale voetbal. Wie hier als twintiger niet ooit de sterren van de hemel heeft gespeeld kan het in de rest van zijn carrière verder wel shaken. Alleen de allergrootsten staan op in Toulon.