Afgelopen woensdag was er weer eens een zogenaamde brede buurtbijeenkomst, dit keer in de Waalse kerk, waarbij in principe iedereen die op de Wallen woont z’n gal kan spuien, complimenten kan uitdelen of anderszins commentaar leveren op alle ontwikkelingen in onze zo bijzondere buurt. Die vergaderingen waren vroeger nog wel eens leuk, informatief en roerig. Per slot zijn het niet allemaal even makkelijke lui die de Wallen bevolken.
Tegenwoordig echter is het saaiheid troef en dat komt met name door de voorzitter die vooral fungeert als propagandistisch uithangbord van de gemeente en die bij voorbaat alle discussie doodslaat door maar een paar vragen toe te staan. Voor de rest mogen alle bobo’s uitgebreid hun verhaal vertellen en recht praten wat krom is.
Traditioneel is ook de politie aanwezig op de buurtbijeenkomst. Dat was dit keer ook het geval in de persoon van Ton van Kesteren, de chef van het team Burgwallen. Hij kon er natuurlijk niet omheen ook aandacht te besteden aan de actualiteit van die dag waarin werd aangekondigd dat een deel van de politiebureaus ging sluiten na zes uur ‘s avonds en er specialistische teams zoals het horecateam, zouden worden opgeheven. Ook het zogenaamde binnenstad offensief – extra agenten voor de Wallen – zal komen te vervallen.
Gescharrel
Natuurlijk is het het klassieke verhaal bij de politie. Alle jaren dat ik de buurtbijeenkomsten bezoek, en dat is meer dan twintig jaar ondertussen, gaat het over tekort aan personeel en prioriteiten die de politie moet stellen. Wat dat betreft was het dit keer dan ook niks nieuws. Het probleem is altijd dat het zo verdraaid moeilijk te controleren is of er nu te weinig, genoeg of te veel politie is. Wie heeft daar nu enig zicht op?
Daarom was ik wel blij met een artikel in dagblad Trouw afgelopen zaterdag, waarin onder andere stond dat Nederland nog nooit zoveel politieagenten heeft gehad als nu: meer dan 51 duizend plus tienduizend burgerpersoneelsleden. Ook is er een recordbedrag voor politie uitgetrokken namelijk 6,3 miljard. En, zo concludeert de schrijver ’toch lukt het klaarblijkelijk niet om de basispolitietaken te organiseren.’ En dat terwijl de Nederlandse politie sinds de jaren 90 bijna is verdubbeld.
Ook een vergelijking met het buitenland valt niet gunstig uit voor Nederland. Terwijl ze er in België in slagen vijftig procent van de politie op straat te krijgen lukt dat in ons land maar bij 38 procent. Natuurlijk, zo besluit het artikel, zijn er nieuwe werkterreinen voor de politie bijgekomen zoals cybercriminaliteit, maar anderzijds zijn er ook taken weggevallen die zijn overgenomen door bijvoorbeeld de bijzondere opsporingsambtenaren, de boa’s.
Kortom, het blijft altijd maar een onduidelijk gescharrel met die politiecijfers en voorlopig geloof ik niks meer van die tekorten. En zolang ik nog altijd agenten met twee vinger zie typen denk ik dat er her en der ook nog wel eens een efficiencyslagje kan worden gemaakt. Ook op de Wallen, waar we natuurlijk meer in plaats van minder agenten moeten krijgen en als de wiedeweerga weer een eigen politiebureau.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
