We hebben vandaag te maken met windkracht 5 volgens Buienradar wat natuurlijk niet buitensporig veel is. Er staat dan een bries die ‘vrij krachtig’ is en die zorgt voor ‘opwaaiend stof’ die hinderlijk is voor de ogen, volgens het KNMI. De wind zorgt ervoor dat er allerlei papiertjes rond de Oude Kerk fladderen. Niks bijzonders natuurlijk. Wel bijzonder is dat je nu de wind ook hoort omdat het nog altijd totaal uitgestorven is in de buurt. We gaan inmiddels de zesde week in van vrijwel absolute rust en niemand weet vandaag nog wanneer de ‘intelligente’ afgrendeling – deels, want alles zal zeker niet in één keer opengaan – zal worden opgeheven.
Een klein legertje fotografen, waarvan sommigen uitgerust met een heus statief, trekt over de Wallen om de lege straten, stegen en grachten vast te leggen. Want ja, welke fotograaf wil zich deze unieke kans laten ontnemen? Dus is het niet Belle of de drukte die nu de aandacht trekt, maar de leegte. Dat is weer eens wat anders.
De boomspiegels, de steenloze grint- en zandzone rond de plekken waar ooit de bomen stonden op het Oudekerksplein, zijn de nieuwe hondentoiletten geworden. Menig hondenbezitter ruimt de stront op maar er zijn kennelijk ook aso’s die nu de sociale controle is verdwenen, de producten van deze wandelende schijtmachines rustig laten liggen. Nooit geweten trouwens dat er zoveel honden waren in de buurt.
En ach ja, ik kan het niet laten: de bomen komen voorlopig niet terug en dat terwijl de bomenconsulent – dat beroep bestaat kennelijk echt – van de gemeente Hans Kaljee in het Parool van afgelopen zaterdag zei: ‘Juist met bomen hebben bewoners een hechte band. Het zijn bijna buren. Als een boom zestig, tachtig jaar voor de deur staat, is het superingrijpend als die ineens wordt gekapt.’ Of als ze zijn omgewaaid voeg ik er dan maar aan toe, en er geen nieuwe worden geplant.
Zo zijn er meer tekenen van verval en achteruitgang op de Wallen. De geldautomaten die massaal werden geïnstalleerd een jaar of twee geleden zijn dichtgetimmerd. Ze zijn volstrekt overbodig geworden, want er is niemand meer om cashgeld te trekken. Trouwens, je moet toch bijna overal betalen met je bankkaartje. Dat zo’n houten plank in de gevel bepaald niet bijdraagt aan de verfraaiing van het straatbeeld, schijnt ook niemand te deren.
Ruiten
En dan zijn er de ingegooide ruiten. Op diverse plekken zoals bijvoorbeeld op de Zeedijk en de Oude Kennissteeg zijn ramen gesneuveld. Die zijn dan wel weer provisorisch gerepareerd, maar ook dat is geen fraai gezicht en zorgt ervoor dat de buurt meer en meer lugubere trekjes krijgt.
Een van de weinige zaken die nog tot vreugde stemmen is de post. Zo mocht ik alweer een paar weken geleden een heuse kaars uit de brievenbus vissen. De kaars kwam uit de Oude Kerk waar ze niet meer nodig waren. De tentoonstelling waar ze onderdeel van vormden is gesloten en de kerkgemeente komt ook niet meer bij elkaar. Je mag nu, aldus het schrijven, een foto van de kaars maken, vergezeld van je persoonlijke wens en dan ‘delen wij ‘m met de wereld.’ Voor minder doen we het kennelijk niet.
Ook de gemeente Amsterdam gaat vrolijk door met het sturen van brieven. Op een doodstille vrijdag 17 april viel een rondschrijven in de bus waarvan de eerste zin luidde: ‘U ontvangt deze brief omdat in uw wijk de toeristische druk erg hoog is.’ Toch lachen natuurlijk op zo’n moment. De brief ging overigens over vakantieverhuur die de gemeente hier wil verbieden. Een goede zaak denk ik, maar nog lang niet genoeg om de buurt weer echt bewoond te krijgen.
Tot slot kreeg ik ook een miniboekje met als titel This was your life!’ wat zoiets betekent als: Je leven zit er op joh! Fijnbesnaarde zielen die dat door je bus gooien zo midden in de coronacrisis. Het Engelstalige pamfletje was afkomstig van de Lighthouse Baptist Church Almere en de moraal van het verhaal is, dat als je zo’n beetje zonder God leeft, je echt in de hel komt. Daar is het geen pretje, dat is wel duidelijk. Dus kun je je maar beter als de wiedeweerga bekeren, dan maak je nog kans op een plekje in de hemel waar het een stuk beter toeven is. Maar voor ons, die nog in dit aardse tranendal rondbanjeren, is het vooral afwachten wat meneer Rutte ons dinsdagavond gaat vertellen.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
