De twee paar schoenen stonden haast symmetrisch naast elkaar, niet ver van een prullenbak en wat resten sneeuw. Zo’n twee meter verderop lag de tegel met ‘Hier uw huisvuil’. Zou er een verband zijn? Zouden ze bedoeld zijn om weggegooid te worden? Maar waarom dan niet in de vuilniszak gestopt? Of zou de persoon die ze er had neergezet er rekening mee hebben gehouden dat een passant er wellicht belangstelling voor had en ze mee zou nemen?
Zo’n paar verlaten schoenen roept een eindeloze reeks vragen op. Zijn het bijvoorbeeld dames- of herenschoenen? Moeilijk te beantwoorden. Soms denk ik vrouwenschoenen, maar als ik er dan nog eens naar kijk zeg ik hardop: ‘Nee. Mannenschoenen’. Zijn ze er door een man of een vrouw achtergelaten? Een kind? En sinds wanneer precies staan ze er?
Bij het witte paar ontbreken de veters. Zouden die er bewust uit zijn gehaald? Of werden ze gebruikt zonder veters? Maar twee paar schoenen die tegelijkertijd (?) zijn neergezet is op zich ook al vreemd.
Hoe oud zouden de schoenen zijn? Zijn ze vorig jaar gekocht of al eerder. Nieuw of tweedehands? Op het Waterlooplein zie je vaak tweedehands schoenen. Dat ziet er altijd een beetje verdrietig uit. Deze schoenen waren duidelijk gebruikt en zagen er ook treurig uit ondanks de vrolijke kleurtjes van het ene paar. Ze hadden duidelijk al een heel leven achter zich. Waar zouden ze allemaal zijn geweest?
Schaatsen
13 februari, er lag sneeuw en het vroor. Maar dit waren bepaald geen winterschoenen. Het is meer schoeisel voor de zomer. Maar ja, het was nu wel hartje winter. Het waren ook geen schoenen van een duur merk. Ze zien er tenminste tamelijk goedkoop uit en een logo is ook niet te ontdekken.
Ze zouden kunnen zijn vervangen door nieuwe die online waren besteld. De schoenenwinkels waren op dat moment immers gesloten.
Waren de schoenen misschien verplaatst? Hadden ze oorspronkelijk langs de wallenkant gestaan van de gracht waar ze even waren achtergelaten om te gaan schaatsen. Twee mensen dan toch, want twee paar schoenen. En konden de schaatsers toen ze terugkeerden naar de plek waar ze de schoenen voor hun schaatsen hadden verruild niks meer vinden? Gestolen? Alleen maar om te pesten? Hoe zijn de schaatsers toen thuis gekomen? Op sokken? Of hebben ze iemand gebeld om nieuwe schoenen te brengen?
Of, dat is ook mogelijk, iemand heeft ze op deze plek uitgetrokken en is op nieuwe verder gegaan. Maar waarom zou je precies hier je oude schoenen voor nieuwe verruilen? Je ziet het wel eens dat iemand nieuwe schoenen aantrekt op straat, maar dan zijn de schoenenwinkels wel open.
De volgende dag waren ze weg. Wat zou er mee zijn gebeurd? Allemaal vragen waar nooit een antwoord op zal komen.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
