Uitkijkpost de Wallen (261): Pandemie en kou

De eerste golf bezoekers, eigenlijk een golfje, is achter de rug. Het was allemaal hanteerbaar en leek in de verste verte nog niet op het “oude normaal”, waarin iedereen zich voetje voor voetje door de smalle stegen perst.

Her en der echter zag het er al bijna weer uit zoals vroeger: blowende toeristen, hoerenlopers, drinkebroers. Poep, kots en pisplekken. Drukte op de stoep, luidruchtige vriendenclubjes en auto’s met buitenlandse nummerborden op de gekste plekken – een Rus probeerde zich bijvoorbeeld met zijn Porsche Cayenne door het smalle deel van het Oudekerksplein te wurmen.

Maar het was te doen. Wat ongetwijfeld meespeelt is dat de coronapandemie nog niet is uitgewoed en het tot op heden, op een enkele dag na, uitzonderlijk koud is geweest. De terrassen mochten dan wel weer open zijn, maar leuk? Neuh, het was stomweg te koud om daar eens lekker neer te ploffen.

Dat alles gaat nu snel veranderen zoals het er nu naar uitziet: de pandemie neemt rap af en de kou zal dra worden verdreven. De stilte die hier ooit heerste zal slechts een zoete herinnering zijn. Weet je nog? Toen? Natuurlijk moet de stad weer op gang komen. De rondvaartboten moeten weer gaan varen en de musea moeten weer open. Nooit gezegd dat het moet blijven zoals het is. Maar help, mag het ietsjes minder? En ietsjes anders?

Als er weer wat toeristen komen zijn de hosts wellicht ook weer tot enige actie te bewegen. Hosts zijn mensen met rode jasjes die toeristen wegwijs maken in de stad. Althans, dat is de bedoeling. De afgelopen tijd verveelden die zich natuurlijk stierlijk, want er was geen toerist te bekennen.

Dus denk je: die zijn blij dat er weer wat toeristen rondbanjeren. Nou, dat vinden ze heus niet allemaal. Tijdens de Pinksterdagen liepen er regelmatig twee hosts over het Oudekerksplein die er alles aan deden om zo onzichtbaar mogelijk te blijven door zich in een stil hoekje te verstoppen. Per slot van rekening heb je ook nog een telefoon en daar moet je toch regelmatig op kijken. En het liefst een half uurtje zonder dat je wordt gestoord. Dus ga je zoveel mogelijk uit het zicht staan. Ja toch!

Kabaal

Goed nieuws was er ook: de directeur van de Oude Kerk vertrekt. Menigeen in de buurt slaakte een zucht van opluchting toen bekend werd dat ze binnenkort naar Antwerpen gaat verkassen. Erg geliefd was ze hier namelijk niet. Haar tentoonstellingsbeleid en de manier waarop ze met het oudste gebouw van de stad omging kon maar weinigen bekoren. Ook haar ideeën over de buurt konden niet op veel bijval rekenen om het maar eens voorzichtig uit te drukken.

Ondertussen zijn de werkzaamheden aan de toren van de Oude Kerk behoorlijk uitgelopen. Niet aan het eind van de maand april zoals beloofd was het afgelopen met het enorme kabaal dat wordt veroorzaakt door het herstel van de voegen. Nee, het wordt minstens een maand later. Niemand die dat komt vertellen. Toch een kleine moeite.

Gelukkig maar dat het zo koud was; hoefde het raam niet open. Nu maar hopen dat ze snel klaar zijn met die herrieklus, want het wordt eerdaags een stuk warmer.

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.

Mijn gekozen waardering € -

Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.