Dit weekend stond er een opvallend artikel in het Parool. Onder de kop ‘Ze kennen de mores van de Wallen niet’, wordt er verhaald over een nieuwe generatie dealers die actief zou zijn in onze buurt. Deze nieuwe generatie komt niet alleen overal vandaan, maar gedraagt zich bovendien ook veel genadelozer dan de vorige generatie dealers. Uit de kop van het artikel kan worden geconcludeerd dat die vorige generatie de mores dus kennelijk wel kende. De nieuwe generatie dealers valt bezoekers lastig, ze zijn agressief en ze schuwen het geweld niet. Maar is dat nieuw? Geenszins. Berovingen, ruzies, steekpartijen, het is allemaal niks nieuws op de Wallen. Een paar voorbeelden.
In november 2005 werd een Britse toerist doodgestoken door een drugsdealer op de Wallen. Een vriend probeerde hem te beschermen tegen de messteken en belandde zwaargewond in het ziekenhuis.
In het Parool van 20 november 2008 wordt gemeld dat verkopers van nepdrugs betrokken zijn bij een steeds groter deel van de straatcriminaliteit op de Wallen. ‘Dat dealers op de Wallen nepdrugs verkopen, is van alle tijden. De laatste jaren beroven ze echter steeds vaker toeristen of lichten ze op.’
Een jaar later rept de gratis krant Metro over nepdealers die mensen, met name toeristen oplichten. ‘Bovendien lopen de deals vaak uit op zakkenrollerij of berovingen. Ze gebruiken de methode om in contact te komen met toeristen, door ze te beroven of een steeg in te trekken.’
Aap
Kortom, deze mensen, zeg maar de ‘oude’ generatie dealers, kenden de mores van de Wallen dus wel? Nou als dat de oude mores waren op de Wallen dan pas ik er voor.
Maar dat is ook eigenlijk helemaal niet het probleem dat in het artikel aan de orde wordt gesteld. Waar het wel om gaat is dat er kennelijk een nieuw element is toegevoegd aan het altijd al bedreigende, intimiderende en gewelddadige gedrag van de dealers. En ja, dat is nieuw.
Dealers zijn tegenwoordig kennelijk ook niet te beroerd om de business van de dames achter de ramen te verstieren. Dat doen ze onder andere door de klanten van de dames te achtervolgen, bemiddelingskosten te vragen aan de dames, en ander hondsbrutaal gedrag.
Aha, hier komt de aap uit de mouw. De (nep-)dealers bedreigen niet alleen de toeristen, maar zorgen nu ook voor overlast voor de dames achter de ramen. En daarmee vanzelfsprekend voor de raamexploitanten. Die zien door dit gedrag van de dealers hun business naar de gallemiezen gaan. Want geen vrouw huurt een raam meer als er de godganse avond van die louche types rondhangen die hen gedurende de uitoefening van hun beroep staan te intimideren en bedreigen.
Kortom, met die mores was altijd al heel veel mis. Tenzij je natuurlijk vindt dat er niks verkeerds is aan doodslag, beroving, zakkenrollerij. Wat er nu bij is gekomen, is dat de raamexploitanten er last van hebben. Daar gaat dit artikel over. Dat is nieuw. De raamexploitanten zijn er in geslaagd hun probleem tot algemeen probleem te promoveren en daarbij fungeert het Parool als spreekbuis. En de krant is er met open ogen ingetrapt.
Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.
