Waarom het hier op het plein en in de buurt ondanks alles zo vreselijk leuk wonen is? Kijk eens op een mooie herfstdag naar de Oude Kerk en zie hoe het licht met de klokken van de toren speelt. Of gun jezelf een blik vanaf brug op de Zeedijk richting het zuiden over de gracht en de adem stokt je in de keel. Wie door de oogharen kijkt en alle aanstootgevende uithangborden en lelijke graffiti op die manier weet weg te filteren, ziet verbazingwekkende schoonheid. Daar barst het overigens van in de buurt. Het huis met de leeuwen, Ons’ Lieve Heer op Solder. Maar ook dat fantastische gebouw waar al meer dan vierhonderd jaar onafgebroken een bank zit, de Stadsbank van Lening. Of de Agnietenkapel, geboorteplaats van de Universiteit van Amsterdam. Dan hebben we het nog niet eens gehad over dat mooie pleintje waar ooit de Verenigde Oost-Indische Compagnie was gevestigd. De historie kun je hier letterlijk van de straat rapen.
Het is maar een kleine greep uit al het mooie en bijzondere dat hier is te vinden, maar alleen al daarom is het de moeite waard om op de Wallen te wonen. Maar wat ik eigenlijk nog leuker vind, zijn de mensen die in deze buurt wonen of werken. De kunstenaars, politici, miljonairs en daklozen. De architecten, advocaten, historici en kroegbazen. En nog veel, heel veel meer.
Atelier
Om het tot het plein te beperken: ook hier in de variatie groot. Zo woont niet ver van mij vandaan een dame die haar leven heeft gewijd aan het vertalen van teksten uit het Zweeds naar het Nederlands. Ze kan boeiend vertellen over waar precies de voetangels en klemmen zitten als je het Zweeds van filmmaker Ingmar Bergman moet omzetten in goed Nederlands.
Of neem de man die zich bij een groot supermarktconcern bezighoudt met strategie en innovatie. Door zijn verhalen kijk je met andere ogen naar de buurtsuper waar je altijd je boodschappen doet. Ondertussen zorgt hij er ook nog voor dat we een mooie facebook-pagina hebben van het plein.
Natuurlijk de videokunstenaar met zijn eigenwijze meningen en de muzikant die de loftrompet steekt over het orgel in de Oude Kerk en die je uitnodigt voor het concert later in de week waarbij zijn huisgenoot een aantal zangpartijen voor zijn rekening neemt.
Of ‘staartmans’, waarover iedereen zijn eigen ideeën heeft zonder dat ook maar iemand het fijne van hem weet. Hij gaat naar de sportschool maar heeft ook een invalidenparkeerplaats. Een andere bewoner heeft z’n huis omgebouwd tot atelier. Hij bouwt, schept en creëert. Soms is zijn getimmer op de meest vreemde tijden te horen. Dat is niet altijd een genot, maar omdat hij zo aardig is ben je geneigd hem veel te vergeven. En wat te denken van de vrouw op de hoek die jarenlang naspeuringen heeft gedaan naar wie er allemaal onder de stenen van de Oude Kerk begraven liggen? Ze is ermee gestopt, maar alleen omdat ze inmiddels ver in de tachtig is.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over Nico, Job, Anne, Debby, Tonnie, Salomé of ‘reclame-Willem’. Al die mensen – en nog veel meer – maken het bijzonder leuk om hier te wonen.
