Uitkijkpost de Wallen (99): ‘Vuiligheid, vunzigheid en verloedering’

Willem Oosterbeek, Wallenbewoner, doet in vijfhonderd woorden regelmatig verslag van het dagelijks leven vanuit de beroemdste buurt van Nederland.

Dat eigen ervaring soms belangrijker is dan verhaaltjes lezen, is onlangs weer eens duidelijk geworden toen twee gemeenteraadsleden besloten een paar daagjes op de Wallen te komen logeren. Dit keer waren dat Dennis Boutkan en Marjolein Moorman, beiden van de PvdA.
Natuurlijk zullen we dezer dagen gemeenteraadsleden vaker horen en zien; er staan immers gemeenteraadsverkiezingen voor de deur en dan willen de volksvertegenwoordigers zich nog wel eens extra bekreunen om het volk. Maar dit terzijde.
Op uitnodiging van de NV Zeedijk verbleven de twee een weekje in een pand op de Lange Niezel, niet bepaald het pareltje van de buurt, maar wel representatief voor wat hier gaande is. In het Parool doen ze daarvan verslag en schrijven ze onder andere: ‘Zo’n intensief verblijf doet je toch met andere ogen kijken en daardoor ervaar je werkelijk hoe het is. Het heeft ons ervan doordrongen dat het kantelpunt is bereikt en dat een radicale aanpak noodzakelijk is. Anders bezwijkt het hart van de stad aan een infarct.’
Even verderop: ‘Er zijn te veel souvenirwinkels en er is te veel gesjoemel met openingstijden. Te veel zwerfvuil en een gebrek aan handhaving. Er zijn toenemende signalen van witwaspraktijken en nepdopedealers. Er is een toename van luidruchtige drankboten. Te veel betaalbare woningen verdwijnen van de markt door vakantieverhuur. Te veel signalen van uitbuiting, maar ook een steeds onwerkbare situatie voor sekswerkers door “aapjes kijken”. Rondleidingen in veel te grote groepen, die de voordeur en de straat blokkeren.’
Bijna tot slot: ‘Pas als je er dag en nacht verblijft wordt duidelijk hoe heftig die (drukte -wo) is. Een continue stroom van mensen, lawaai en prikkels. Zelfs op een druilerige dinsdagnacht zijn de Wallen bomvol.’
Echt tot slot: ‘Want als bewoners en goede ondernemers wegtrekken, is de buurt reddeloos verloren. Dan slibt het hart dicht met vuiligheid, vunzigheid en verloedering.’

Aanpak
Goed, kennelijk is datgene wat we hier al heel lang roepen dan nu toch daadwerkelijk doorgedrongen tot het stadhuis. In elk geval tot een paar gemeenteraadsleden. Het is iedere keer na verkiezingen weer een gevecht om met name nieuwe raadsleden te overtuigen van de ernst van de situatie hier op de Wallen. Velen hebben als ze aantreden amper een idee hoe het hier toegaat en wat hier allemaal speelt. Boutkan en Moorman lijkt dat nu dan toch echt duidelijk.
Enfin, het probleem is geconstateerd en dan is de volgende vraag vanzelfsprekend: wat gaan we er aan doen? Daar, is op een enkele opmerking na die hout snijdt, nog niet veel van terug te vinden in het verhaal. ‘Een integrale, intensieve, buurtgerichte aanpak’ zeggen de twee. Ik zou het graag wat meer in concreto uitgewerkt zien. Dat de tijdelijke inzet van handhavers en politie moet worden omgezet in een permanente aanwezigheid lijkt dan ook een eerste stap.
Of de hosts die worden ingezet per 1 september en waar ik er in deze eerste drie weken twee van heb gezien, daarvoor nu het aangewezen middel zijn? Het is allervriendelijkst bedoeld ongetwijfeld, maar of deze gastheren en -dames echt zoden aan de dijk zetten en het verschil maken? Ik geloof er niks van. Daarvoor zijn heel wat straffere maatregelen nodig. Inderdaad, een radicale aanpak.

Mijn gekozen waardering € -

Ik schrijf over alles wat mijn nieuwsgierigheid wekt. Dat is veel. Vaak kom ik uit bij verborgen hoeken van de geschiedenis, maar soms ook bij het persoonlijke verhaal. Het alledaagse leven èn het drama. Actueel, maar soms ook wat minder. Wel altijd goed geschreven en een plezier om te lezen.