Hoe begin je zo’n verhaal. Met aangeven van een ‘conflict of interest’. Ja, ik ben een kleine investeerder geworden bij de start-up Usono. Ik kende Benjamin Tchang van de Innovation for Health beurs in Rotterdam (2017). Naderhand discussieerde ik met zijn compagnon Victor Donker. Zij brengen een product op de markt dat de stress echocardiografie toepassing aanmerkelijk kan verbeteren.
Vooral voor de medewerkers, de Echolaboranten van de cardiologie functieafdeling, dat is de gedachte. Stel je een soort ‘hightech’ bandage voor, maar dan met een slim mechanisme. Dat is ook voor andere situaties zoals in echografie bij sportbeoefening of revalidatie nuttig. Maar de primaire insteek is de zorg, de diagnostiek in de cardiologie.
De toepassing/Implementatie
Nu blijkt dat de implementatie in Nederland toch op introductie hobbels stuit. Een veelheid van oorzaken wordt genoemd. Nederland is wat dat betreft een eiland binnen een wereld die de techniek van stressechografie wel toepast. Want dat weten de uitvinders inmiddels van hun vele bezoeken aan bijvoorbeeld de Duitse ziekenhuizen. In Nederland worden er bezwaren ingebracht en gaan patiënten vaak toch via de MRI voor (m.i. ingrijpender) onderzoek. Daarbij wordt Dobutamine intraveneus als farmacologische stress toegepast in plaats van de fysieke fietstest.
Fietsproef
Ik ken de fietsproef- de fietsergometrische belasting- van nabij. Honderden van die testen heb ik voorbij zien komen in de fase dat ik in een regionaal ziekenhuis werkte. Eerder ook al tijdens mijn opleiding tot internist. In ons streekziekenhuis hadden wij destijds nog geen cardioloog en waren de internisten verantwoordelijk voor de hartbewaking en de hele cardiologie. In buurland Duitsland geen ongewone situatie trouwens. Dat werkte uiteraard alleen dankzij de samenwerking met het grote regionale centrum, waarvan later ook een consulent werd betrokken. De klassieke fietsproef bestaat uit een oplopende belasting onder continue registratie van het elektrocardiogram, de bloeddruk en (vragen naar) klachtenpatroon en observatie. Dat onderzoek kent zeker ook zijn beperkingen. De uitbreiding met echografie is bij voorbaat kansrijk vanwege het feit dat tijdens inspanning een zuurstoftekort van de hartspier (door bijvoorbeeld een vernauwing van de kransslagaderen) kan leiden tot een aantoonbare verminderde beweeglijkheid van die hartspierwand Ook andere afwijkingen (niet goed sluitende hartkleppen bijvoorbeeld) kunnen worden opgespoord.
Mondjesmaat
Er zijn gebruikers (zoals een laborante uit het LUMC te Leiden), die na een aanvankelijke scepsis aangeven veel minder druk op armen en polsen te ervaren bij gebruik van de Usono toepassing. Er worden mooie stabiele scans gemaakt. Tot mijn stomme verbazing blijkt dat in Nederland deze diagnostiek nog maar mondjesmaat wordt toegepast. Heb ik iets gemist? Uiteraard kan niet iedereen fietsen, maar mijn ervaring is dat juist in Nederland dat zelden een absolute contra-indicatie is. Ook bij hartrevalidatie wordt veelal gebruik gemaakt van fietsbelasting. Tijdens mijn oriëntatie komen nu al verschillende zaken boven tafel. De naam Don Poldermans wordt genoemd (geassocieerd met frauduleus wetenschappelijk onderzoek). De beroepstrots van de uitvoerende laboranten, die anderzijds kampen met RSI-klachten (80%), doordat ze de probe langdurig vasthouden. Hetgeen soms leidt tot langdurig ziekteverzuim en in een enkel geval een afkeuring (20%). En dat in een tijd van wachtlijsten en personeelsschaarste.
Hier zit meer achter. Dat is voor mij zeker.
Hier moet een verhaal achter zitten. Ik stel mij voor om wat data te verzamelen, waarbij ik bijvoorbeeld denk aan de dataverzamelaar voor de zorgverzekeraars, VEKTIS . Verder inside informatie over tarieven van verrichtingen en de gehele keten. Ook een vergelijking met het buitenland ligt natuurlijk voor de hand. Heeft mijn belangstelling iets te maken met mijn investering? Nou, eigenlijk steeds minder. Wel wordt mijn interesse voor zorginnovatie gewekt. Want hoe zit dit? Hoe kun je dure zorg vervangen door goedkopere zorg is toch een missie die iedereen aangaat. Hoe kun je doelmatigheid verhogen. Hoe uitval door beroepsziekten te verminderen. Commentaar en aanvullingen -al dan niet vertrouwelijk- zijn uitermate welkom.
Ik ga graag dit journalistiek avontuur aan. Jan Taco te Gussinklo
https://www.exeley.com/journal_of_ultrasonography/doi/10.15557/JoU.2019.0029
https://issuu.com/gusjan/docs/usono-icthealth
