Week 42 in Jemen. Taiz is kapotgeschoten als Aleppo

In de volgende aflevering meer over de voorbije drie weken, die vooral om de afscheiding van Zuid-Jemen draaiden. Nu eerst een paar foto’s die vanmiddag binnenrolden.

We zien hier door een gat in een huis de chaos in Taiz, na hoofdstad Sana’a en havenplaats Aden de derde stad van Jemen. Taiz was altijd een redelijk liberale, open stad. De Jemenitische versie van de Arabische lente had er bijvoorbeeld haar hoofdkwartier.

Taiz was ook de enige stad in Jemen -een land waar sinds jaar en dag vooral geconsumeerd wordt- met diverse vestigingen van wat tegenwoordig wel de maakindustrie heet. In Taiz stonden fabrieken, er werd gewerkt, er werd iets gemaakt.

Taiz balanceerde altijd tussen Noord- en Zuid-Jemen, cultureel, politiek en ook geografisch: het is de plek waar de hoge, ruige bergen -het hartland van Jemen- overgaan in laagland en tenslotte een eindeloos lange kuststrook.

Het is daarom ook de plek waar het belangrijkste oorlogsfront nu al tweeënhalf jaar huishoudt. Taiz is daarbij in tweeën gehakt, net als het vroegere Berlijn, of als Nicosia, als Mosul of als Aleppo.

Dat weten maar weinig mensen, vandaar de beelden, gemaakt door fotograaf Mohammed Al Twaiji. Hier zie je er nog meer en een verantwoording.

Dan nog even de actuele situatie in Taiz. Aan de noordelijke kant van het front in Taiz vechten de Houthi-rebellen, die sinds maart 2015 samen met voormalig president Saleh heel Noord-Jemen in handen hebben.

De Houthi’s zijn in Taiz niet erg populair, ze laten veel granaten op de stad neerdalen en blokkeren toegangsroutes, ook voor water, voedsel en medische hulp. Volgens de Houthi’s zelf bevechten ze extremisten die de stad zijn ingekropen, zoals Al Qaeda en elementen van IS.

De andere kant van het front wordt gevormd door een waaier aan verzetsgroeperingen, de meeste gesteund, bewapend en gefinancierd door de coalitie van Saoedie-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, wiens troepen al sinds mei 2015 tegen de Houti’s vechten.

Intern is dat verzet nogal verdeeld. Geïnteresseerden kunnen zich in dit labyrinth laten inwijden door deze analyse. Het komt erop neer dat het verzet een salafistisch karakter heeft en dat er regelmatig sprake is van gewapende strijd tussen de verschillende groeperingen, in plaats van gezamenlijk tegen de vijand.

Afgelopen week vond daarbij iets opzienbarends plaats. Verzetsheld Abu al Abbas (een nom de guerre), een Taizi die een van de grootste verzetsgroepen leidt en jarenlang gesteund en betaald werd door de Saoedies, is door diezelfde Saoedies ineens op de zwarte lijst gezet, aldus deze analyse op Middle East Eye.

Of het Amerikaanse druk is of een element van de verdeel-en-heerstactiek van de Saoedische coalitie, het maakt de oorlog sowieso complexer. ‘Vanaf nu zijn we een derde partij in de oorlog in Jemen en hebben we twee vijanden: de Houthi’s en de Golflanden’, aldus een stijder van Al Abbas op Middle East Eye.

Mijn gekozen waardering € -

Een actualiteit staat zelden op zichzelf, die komt voort uit context. Daarom reist Anthon Keuchenius (1964) graag rond, ongeveer tussen Heuvelrug en Jemen, om die context in tekst en beeld te brengen. Liefst ruim voor- of nadat die actualiteit zich voordoet. Of waar anderen hem laten liggen.