Het miezert in Dortmund. Winkelende scholieren steken hun paraplu’s op terwijl ze voorbij lopen aan een podium op de Reinoldi-Kirch-Platz. Daarop staat, temidden van een klein gezelschap, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken.
Guido Westerwelle (51), gekleed in lange, donkere winterjas, is naar Dortmund gekomen als een van de leiders van regeringspartij FDP. De liberalen zijn, volgens de slogan op hun campagne-auto’s, op een ‘Tour der Freiheit’.
Kampioenen
Westerwelle, lijsttrekker Rainer Brüderle (68) en de nog jonge minister van Volksgezondheid Daniel Bahr (36) moeten het publiek ervan zien te overtuigen dat zij de ware kampioenen van de vrijheid zijn. Voor vrij ondernemerschap, gelijkberechtiging van homoseksuelen, lagere belastingen, een vrij internet, kortom, voor al die zaken die Westerwelle en zijn partijgenoten al vele keren hebben bepleit in de jaren dat zij dit soort podia beklimmen.
Dit keer is de urgentie groot.
Miserabel
De FDP, die met de christendemocraten van bondskanselier Angela Merkel regeert, staat er in de peilingen voor de Bondsdagverkiezingen van komende zondag slecht voor. De partij schommelt rond de kiesdrempel van vijf procent. De tendens is eerder dalend dan stijgend, zoals afgelopen weekeinde bleek bij de deelstaatverkiezingen in Beieren. De FDP was ook hier de kleine coalitiepartner, samen met de Beierse CSU, de zusterpartij van Merkels CDU. Maar de liberalen bleven steken op een miserabele 3,3 procent en vallen nu buiten het deelstaatparlement.
Alle hens aan dek dus.
Monsterverbond
Wat doet de FDP in dit soort gevallen? Twee dingen: de woordvoerders bedelen om de ‘Zweitstimme’. En zij waarschuwen Duitsland voor een aanstaand monsterverbond van SPD, Groenen en de oud-communisten van Die Linke: ‘rood-rood-groen’, het schrikbeeld van iedere goedburgerlijke Duitser.
Duitsers hebben zondag twee stemmen tot hun beschikking: één voor een kandidaat uit hun kiesdistrict en een voor een landelijke partijlijst. De FDP wil dat CDU/CSU-kiezers hun tweede stem aan de FDP geven. Doen ze dit niet, waarschuwt lijsttrekker Brüderle: ‘Dan worden ze de ochtend na de verkiezingen wakker met een rood-rood-groene coalitie, zeer geëerde dames en heren!’
Betweters
Stel je voor: een regering met de Groenen, die een verplichte wekelijkse ‘veggie day’ – een vegetarische dag – willen invoeren in openbare kantines. Brüderle wil zelf bepalen of hij een schnitzel wil eten. ‘Dat laat ik me door die groene betweters toch niet voorschrijven!’
Applaus en gejoel.
Bedelaars
Intussen is de regen gestopt. Bedelaars mengen zich onder het publiek. Demonstranten in regencape steken protestborden tegen schaliegaswinning in de lucht. Een linkse activist schreeuwt een woedende protestzin, die vanaf het podium wordt beantwoord: ‘Wie schreeuwt, heeft ongelijk’.
Dan is het 6 uur en beginnen de kerkklokken te beieren. Minutenlang. De jonge minister Bahr komt nauwelijks boven het lawaai uit. ‘Never change a winning team!’ roept Bahr, zo luid mogelijk. Maar zijn woorden gaan ten onder.
Overleven
Dat lijkt symbolisch, want de FDP strijdt letterlijk voor haar overleven. En voor het overleven van de regeringscoalitie met de succesvolle Angela Merkel.
Vlijen, bedelen, dreigen: ook in Dortmund gaat niets te ver om de kiezers te bewegen om tenminste hun tweede stem aan de liberalen te geven. Op hulp van Merkel hoeft de FDP niet te reken. Het is vanaf nu ieder voor zich. Merkel wil beide stemmen voor haar CDU, om zeker te zijn van de grootst mogelijke meerderheid.
Voor de FDP blijven alleen de restjes. ‘Wij willen een sterk Duitsland,’ probeert Daniel Bahr nog, als de klokken eindelijk niet meer luiden. Dat is vast waar. Maar belangrijker is de vraag: wil Duitsland de FDP nog?
Eerder verschenen bij: De Persdienst
