Nathalie Moser regelt met haar PA-service alles voor nationale en internationale celebs op Ibiza. Ze bevindt zich tussen sterren als Paris Hilton en Iggy Pop. “Vooral op privé feestjes gaat het er wild aan toe.”
“Een bekende Engelse acteur wilde een paar jaar geleden al zijn vrouwelijke Facebookvrienden uitnodigen voor een strandfeestje op Ibiza. Of wij dat konden organiseren. Het was een gekkenhuis om al die dames in te laten vliegen en hotels te regelen. In totaal moesten 150 hotelkamers geboekt worden. Het is dan zo’n geweldige kick als het uiteindelijk allemaal lukt. Ik zie hem nog lopen op het strand met al die vrouwen om hem heen. Het was een hot feestje met acts, DJ’s en vrouwen die in grote nagebouwde champagneglazen dansten op het strand. De volgende dag werd het dunnetjes overgedaan in een villa.
Onze cliënten houden er doorgaans een decadente levensstijl op na. Kort gezegd komt dat neer op eten, clubs en vrouwen. ‘Alles valt te regelen,’ zeg ik altijd. ‘Behalve drugs.’ Daar wil ik niets mee te maken hebben.
Met ons evenementenbureau organiseren we al jaren feesten en bruiloften voor nationale en internationale celebs. Vooral BN’ers weten ons te vinden. Ze willen vaak een VIP arrangement in de Pacha. Er gaat dan altijd iemand van onze PA service mee. We zorgen dat het gezelschap binnenkomt en dat het hen aan niets ontbreekt. Sommige internationale celebs blijven graag low key, en anderen gaan juist helemaal los. Hoe? Met heel veel flessen dure champagne en ja, ook drugs. Vooral op privé feestjes in villa’s gaat het er wild aan toe. Daarnaast hebben sommige celebs vaak torenhoge eisen. Of we een popster of legertje modellen willen laten invliegen bijvoorbeeld. Of dat we een voetbalveld willen nabouwen op het water. Een bekende voetballer wilde onlangs een striptease act op zijn jacht. Een ander wilde een feestje met de grootste bar ter wereld. Ook hebben we een groep gehad die een heel eiland had afgehuurd vlakbij Ibiza. Ze wilden iets bijzonders en vooral: veel privacy. Wij regelen dan alles: van catering tot vervoer.
Natuurlijk gaat er ook wel eens wat mis. Zo bleek tijdens een high end wedding dat er mieren in de metershoge bruidstaart waren gekropen. Omdat het taartmoment al nabij was konden we niets anders verzinnen dan ze eruit te halen. We waren zo nerveus dat we tot overmaat van ramp de taart lieten vallen waarbij het stenen bruidspaar bovenop de taart (een multicultureel stel waarvan we natuurlijk geen reserve setje bij ons hadden) in tien stukken uit elkaar viel. Met secondelijm hebben we alles in allerijl aan elkaar staan plakken. Uiteindelijk is alles goed gekomen en hebben de tweehonderd gasten niets gemerkt, maar mijn hemel! Zoiets moet niet te vaak gebeuren.
We produceren ook films. Zo hebben we onder andere meegewerkt aan de film ‘Verliefd op Ibiza’ en vele Nederlandse televisieprogramma’s als ‘De Zomer Voorbij’. Afgelopen zomer hebben we een film geproduceerd met Iggy Pop. Iggy is een super relaxte acteur die zich eigenlijk heel normaal gedroeg. Onze vaste producer Jos was zijn PA en heeft hem het eiland laten zien als we niet aan het draaien waren. Omdat hij vrij slecht ter been is werd hij overal met de auto naar toe gebracht, zelfs naar zijn villa, die letterlijk tegenover de set lag. Het is een enorme eer voor mij en het hele team om te mogen werken met zulke bekende sterren.”
Peggy Jane Delilah danste jaren in clubs als Privilege, El Divino en Space. Nachtenlang stond ze tot ’s morgens zeven uur op het podium. “Door de psychedelische drugs zag ik mensen dubbel.”
“Toen ik in de Privilege danste moesten we zes avonden per week om 22.00u de make-up in. Rond middernacht werden we met een bus naar het centrum van Ibiza-Stad gebracht. Met de hele dansploeg liepen we dan de parade, oftewel met grote spandoeken door de stad. We gingen alle barretjes af en dronken shotjes zoals Hierbas of wodka. Om twee uur ’s nachts waren we dan weer bij de bus en reden we naar de club. Waar we tot zes, zeven uur ’s ochtends dansten. Zes jaar lang heb ik het volgehouden. Toen was ik uitgeput.
Dansen op Ibiza stond al van jongs af aan op mijn bucketlist. De club scene en het magische van het eiland trok me enorm aan. Daarbij hield ik ervan om op het podium te staan. In Amsterdam danste ik elke weekend de longen uit mijn lijf. Totdat een vriendin zei: ‘Waarom probeer je het niet gewoon?’ Op de bonnefooi besloot ik naar Ibiza te gaan. Samen met honderden meisjes deed ik auditie bij verschillende clubs. Nergens werd ik aangenomen. Uit pure noodzaak werd ik propper. Vreselijk werk. De hele avond en nacht was ik aan het flyeren, terwijl ik maar een klein percentage mocht houden.
Het derde jaar had ik meer geluk. Ik werd aangenomen bij de Privilege en Space. Vanaf het allereerste moment vond ik het te gek! Het dansen, de aandacht die ik kreeg als ik op het podium stond. Iedereen wilde met me op de foto. Was ik in het begin nog onder de indruk van de vele bekende DJ’s die er draaide, zoals Sven Väth bijvoorbeeld – die altijd high draaide –, al snel werd dat doodgewoon. Net zoals al die bekende voetballers die regelmatig in het VIP-gedeelte zaten en bezoekers met een witte neus.
Ik was nieuwsgierig en probeerde zelf ook drugs uit. Ik weet nog dat ik met vriendinnen was gestrand op een villafeestje en daar wat ketamine – een soort psychedelische drugs – had genomen. Mijn hele visie veranderde. Ik voelde me weer kind en zag overal rondjes en vierkantjes. Mensen vermenigvuldigden zich voor mijn ogen en karaktereigenschappen werden uitvergroot. Zo ging een vriend van mij op een joker lijken. Iets dat hij in het dagelijks leven ook wel een beetje was, haha.
Vooral op de afterparties ging het er wild aan toe. Zo was ik een keer op een villa feestje – de After Cocoon After – toen er een paar Italianen high van het dak sprongen. En toen ik met mijn vriendin op een exclusief gemaskerd feest was liepen we één van de acteurs van Desperate Housewives tegen het lijf. Mijn vriendin heeft nog met hem gezoend.
Het was een aaneenschakeling van hoogtepunten. Zo werd ik bijvoorbeeld gevraagd om te komen dansen tijdens een privé jachtfeestje van een rijke Arabische man. Hij lanceerde een kleding label samen met 50 Cent. Ik werd ingevlogen en danste als achtergrond danseres. De volgende dag stond ik weer te kijken naar een real-life seks show in de Amnesia. Een bekend koppel dat op Ibiza woont gaf een seks show. Het hele publiek reageerde uitzinnig.
Na zes jaar had ik er genoeg van. Ik was 23 jaar en had zes seizoenen op Ibiza gewoond. Rond mijn 29e was het genoeg. De muren kwamen op me af. Elke dag was hetzelfde. Het danswereldje werd saai en het dansen voelde als hetzelfde kunstje dat ik keer op keer moest doen. Ik had er de puf niet meer voor. Daarnaast werd de housemuziek steeds commerciëler. Het werd tijd voor een nieuwe generatie. Maar wat was het gaaf. Ik had het voor geen goud willen missen!”
Schrijfster Esther J. Ending groeide op op Ibiza. Op jonge leeftijd kwam ze in aanraking met uitgaan en drugs. “Coke was net zo gewoon als een kopje koffie.”
“Mijn eerste ervaring met XTC had ik op mijn vijftiende, tijdens het verjaardagsfeestje van Boy George in Amnesia. Zonder mijn medeweten had iemand het in mijn drankje gedaan. Het was geen fijne ervaring. Ik werd heel nerveus, voelde me onveilig.
Veel van mijn vrienden gebruikten al sinds hun dertiende LSD. Sommigen blowden vanaf hun tiende. Dat was in mijn wereld normaal. Ik ben eigenlijk pas goed gaan beseffen hoe gek sommige aspecten van mijn jeugd waren toen ik mijn onlangs verschenen roman schreef, die zich afspeelt op Ibiza in de jaren ‘80.
Als kinderen van Ibiza hoefden we niet te betalen in clubs. Op mijn dertiende stond ik in de KU te dansen. Een vriendinnetje die pas elf was werd door een undercover agent ‘betrapt’ in de Pacha met een flinke boete als gevolg. Niet dat ons dat tegenhield. De clubeigenaren ook niet. In de Amnesia hadden ze een meedogenloos deurbeleid. Mochten wij op onze blote voeten altijd doorlopen, celebs met grote ego’s werden zonder pardon geweigerd. Ik herinner me een keer dat we na een groot concert in de KU naar Amnesia gingen. Een bekende Italiaanse zangeres ging mee. Ze droeg een mega baljurk. Terwijl wij naar binnen liepen werd zij geweigerd. ‘Fanculo!’ riep ze. ‘Fuck you! Weet je wel wie ik ben!’
Het waren de jaren ’80. In clubs stond ik tussen sterren als Queen, Duran Duran en Spandau Ballet. George Michael zag ik regelmatig. Toen ik later in een exclusief restaurant werkte op een eilandje vlakbij Ibiza waar je alleen met een privéjacht kon komen waren de bandleden van Queen vaste gasten. Velen onder ons hadden echter geen elektriciteit en dus ook geen tv of platenspeler. We waren daarom minder bezig met sterren en hypes. Schoolvriendjes hadden beroemde ouders of vrienden. Ik begreep dat daar iets bijzonders mee was, maar het waren ook gewoon volwassenen die onze broodjes smeerden. Pas later ben ik gaan beseffen wat voor een kleine, besloten gemeenschap Ibiza eigenlijk is.
Coke was makkelijk verkrijgbaar en overal voorhanden. Op privéfeestjes stond de punch met LSD en XTC standaard klaar. Net als vrijwel al mijn vrienden heb ook ik, na die eerste ongewilde XTC ervaring, het één en ander aan drugs gebruikt. Toch wist ik goed waar mijn grenzen lagen. Omdat het zo normaal was en iedereen gebruikte waren we ook goed geïnformeerd. Heroïne was bijvoorbeeld een absolute no go. Verschillende mensen stierven in die tijd aan een overdosis. Een schrikbeeld voor ons kinderen. Daar hielden we ons verre van.
Ik weet nog dat ik een keer na een harde dag werken in een restaurant met een collega wat ging drinken in een café in Ibiza-stad, een doodnormaal café. Twee meiden, die met twee mannen waren binnengekomen, begonnen elkaar oraal te bevredigen. Niemand zei iets, niemand deed iets, sommige mensen probeerden het te negeren. Dat klinkt misschien opwindend maar je wordt als het ware gedwongen in andermans film mee te spelen, dat is niet altijd even prettig. Ik ben op mijn motor gestapt en naar huis gereden. Een huis op het plattenland zonder elektriciteit en stromend water, tussen de krekels en de stilte. Ibiza is een eiland van extremen. Je hebt het allemaal, de buitensporige gekte en een bijna niet te evenaren rust.
Ik mis Ibiza. Het liefst zou ik met mijn dochtertje en mijn man teruggaan. Maar totdat mijn dochter twaalf is, daarna zou ik weggaan. Voor jonge kinderen is het een paradijs, maar het is algemeen bekend dat het eiland een slechte invloed heeft op pubers. Het is en blijft een feesteiland.”
