U mag kiezen. Nee, u moet kiezen uit twee mogelijkheden. U beseft dat u karakterfouten hebt en streeft naar innerlijke acceptatie, of u bent ontevreden, probeert uw psychologische pijnpuntjes weg te poetsen en van uzelf een beter mens te maken. Voilà de keuze die Marcel Musters (bekend van Penoza, Gooische Vrouwen, De Troon en veel meer) en het theatergezelschap mugmetdegoudentand aan hun publiek voorleggen in de voorstelling Funzone. Als strenge quizmasters wachten ze op antwoorden uit de zaal.
Natuurlijk maken de vier acteurs er ook een feestje van, zingt Marcel een gospel in berenkostuum (of is hij een chewbacca uit Star Wars?), loopt Dick van den Toorn voortdurend in jurken rond en serveert wijn, terwijl genderbender Baby Dee haar eigen plan trekt met een harp en een orgel. Er valt genoeg te lachen in Funzone, maar het publiek moet ook aan de slag met zijn eigen identiteit.
Want we leven in een samenleving, die steeds meer waarde hecht aan buitenkant, aan imago. In de loop van ons leven ontwikkelen we een identiteit, die aan die verwachtingen van de buitenwacht moet voldoen. ‘Zie daar maar eens vanaf te komen na je vijftigste’, verzucht Marcel Musters een dag na de première. Hij is uitgeput en ziet er ondanks zijn robuuste postuur afgemat uit. Een dag later zal hij voor een broodnodige vakantie naar zijn geliefde New York vertrekken.
Chaos in de kop
Marcel: ‘Er is altijd chaos in mijn kop. Onrust. Maar na de onverwachte dood van Jeroen Willems ging het helemaal moeizaam, was de balans totaal weg. Lineke Rijxman heeft mijn rol tijdens de try-outs overgenomen, ik had een time-out genomen. Heel apart om vanuit de zaal je eigen aandeel in Funzone te zien. Zouden we vaker moeten doen, die switch.’
Het idee voor Funzone ontstond door Gerrit Komrij, die ooit vertelde dat hij er door Bas Heijne achterkwam dat de buitenwereld hem als estheet beschouwt. Terwijl Komrij dat helemaal niet wilde zijn, zo’n man met linten in zijn haar en twee gepoederde linkerhanden. Blijkbaar had hij na al die jaren voor de buitenwacht een identiteit opgebouwd, die niet meer klopte met zijn eigen innerlijk. Kun je die buitenkant nog afleggen? Ja, roept Musters overtuigd. ‘Je persoonlijkheid is niet in graniet gebeiteld tot je op je tachtigste in het graf beland. Experimenteren kun je niet alleen in de pubertijd, dat houd nooit meer op. Kijk naar de Amerikaanse Baby Dee in onze voorstelling. Zij is bijna zestig, veranderd van man naar vrouw en brengt daarmee mensen steeds in verwarring. De reacties van de buitenwacht zijn soms heel negatief en naar. Toch is zij er niet verbitterd of cynisch door geworden, ze reageert heel wijs en zacht. Baby Dee heeft bij Antony and the Johnsons meegespeeld, ik heb haar in New York leren kennen en nu zit ze hier in de voorstelling en declameert Nederlandse teksten! Fantastisch dat ze dat durft.’
Musters vreest dat door Facebook en Twitter mensen nu nog meer met hun imago bezig zijn. ‘Imago en identiteit zijn twee verschillende dingen. Jongeren leren zich perfect te presenteren, sturen briljante cv’s op, beseffen hoe ze in quotes moeten praten. Ik ben er zelf ook schuldig aan, weet welke snappy dingen ik voor een interview moet roepen. Maar als je de binnenkant vergeet te voeden en alleen maar de populairste wil zijn, dan ontbreekt het aan empatisch vermogen. Ik vind het ook leuk als ik een stukje op Facebook zet en twaalf mensen liken het. Heb ik het goed gedaan. Gevaar is dat je op die manier met je vrienden gaat communiceren. ‘Hoe gaat het met je, leuke première gehad?’ ‘Druk druk druk, kijk maar op mijn Facebook account’.’
Febohap
Voor alle duidelijkheid, mugmetdegoudentand wil niet terug naar de tijd van met ganzenveer geschreven brieven, maar laat met Funzone het publiek nadenken over de consequenties van de nieuwe sociale media. ‘Wij willen dat onze voorstellingen laagdrempelig zijn. Een lach, begrip en troost bieden in deze moeilijke tijden. Maar alleen vermaak volstaat niet, dan krijg je een Febohap.’
Als quizmaster in Funzone vraagt hij het publiek om te kiezen tussen zelfacceptatie en of zelfverbetering. ‘Zelf wil ik minder hectisch leven, accepteren wie ik ben. Sommige dingen moet je niet tegen vechten. Ik lijk op mijn Brabantse vader, het allerlaatste wat ik wilde. Nu ben ik wat dunner en is dat effect minder, maar wat doet het er eigenlijk toe? Die zelfacceptatie valt niet mee, het duurt fucking lang. Vanochtend ging ik zwemmen in een overvol zwembad. Ik kon die mensen waar ik tegenaan botste wel killen. Eigenlijk ben ik stiekem een extremist. Aan de buitenkant heel sociaal, een aardige teddybeer. Tegelijkertijd ben ik kwaad over onrecht, over dingen die niet kloppen maar waar we allemaal maar in mee gaan omdat het altijd zo was. Ik zou willen dat de wereld heel anders is dan hij nu is. Ik ga mee met de flow, maar zou het liefst alles veranderen.’
Mugmetdegoudentand: Funzone, t/m 30 maart
Bron: De Persdienst
Meer van Dirk Koppes: neem een abonnement!
