Een glinsterende vijver waarin het zonnelicht kwikzilverig weerkaatst. Dat was de bedoeling van de Japanse architect met zijn stenen kuil, die het oude gebouw van het Van Gogh Museum (40 jaar oud) met de ‘nieuwe’ expovleugel verbindt (14 jaar). ‘Helaas heb ik dat in de zeven jaar dat ik hier werk maar drie keer meegemaakt’, verzucht Van Gogh-directeur Axel Rüger. Dus kijkt hij dagelijks tegen een grijs gat van 800 vierkante meter aan:
Alsof de Berlijnse Muur nog steeds overeind staat
Als je van het oude door Rietveld ontworpen gebouw (dat de vaste Van Gogh collectie huisvest) naar de expositievleugel wil, moet je nu ondergronds, waarna je de mislukte ondergrondse vijver passeert en bij het nieuwe expogebouw omhoog klautert. U kent hem wel, die door Kisho Kurokawa ontworpen metaalpuist midden op het Museumplein. Een massief gevaarte, dat niet erg uitnodigend werkt naar bezoekers en passanten toe, constateert Rüger. Sowieso koestert de directeur weinig sympathie voor het cadeau van 38 miljoen, dat 14 jaar geleden door een Japanse verzekeringsmaatschappij werd betaald. ‘Alsof de Berlijnse Muur nog steeds overeind staat,’ grapt hij over de kale achterkant van de vleugel.
Mart Visser
Tijd om deze dure flop aan te pakken. Het oude hoofdgebouw is in april klaar, waarna het hele Museumplein een feestje kan vieren. Maar surprise! Als het aan het Van Gogh ligt, kunnen de bouwvakkers 11 maanden later weer in actie komen. Leuk voor overbuurman Mart Visser…
Het plan is om de nutteloze vijver te vervangen door een glazen entreegebouw. Dus net zoals bij het Stedelijk en het Rijks komt de entree van het museum dan op het plein te liggen. De oude entree (net als bij het Stedelijk) wordt dan alleen nog voor groepen toeristen en scholieren gebruikt. Mooi, dat ruimt op. De glazen ondergrondse entree op het plein moet een kathedraal van licht worden, die de bezoeker toeglinstert. Netto komt er 1000 vierkante meter bij aan gebruiksruimte. Daar hangt een prijskaartje aan: 15 miljoen moet deze kunstkas kosten. 4,5 miljoen is binnen van de BankGiro Loterij, het museum heeft gespaard en de rest gaat ook wel lukken, verwacht directeur Rüger.
Metaalpuist
Is die glazen entree al die moeite en geld waard? Afgaande op het vandaag gepresenteerde eerste concept wel. De historische vergissing van Kurokawa kan (gedeeltelijk) hersteld worden. Ter verdediging van de Japanner moet sowieso gezegd worden dat toen hij deze metaalpuist ontwierp, er slechts een snelweg liep over het Museumplein. Pas anno 2013 krijgt het plein weer de allure, die het verdient. Een glazen entree zal daar zeker aan meehelpen, al was het maar om de ellenlange wachtrijen voor de deur van het museum weg te werken. En het zou wel eens de spectaculairste dansvloer van Amsterdam kunnen worden. Willen de sponsors even rinkelen met hun broches en parelkettingen?
Een cadeau van 38 miljoen sloop je niet, daar doe je een nieuwe verpakking omheen.
