Momenteel draait in China het Dog Meat Festival op volle toeren. Tijdens dit jaarlijkse tiendaags eetfestijn worden meer dan 10.000 viervoeters op gruwelijke wijze geslacht voor consumptie, goed voor zo’n 200.000 kilo vlees. Ook op het Indonesische eiland Bali verdienen commerçanten grof geld met hondenvlees, dat ze onder meer aan onwetende toeristen verkopen als kip. Zuid-Korea heeft zelfs hondenslachterijen om aan de vraag naar vlees te voldoen.
Hoewel we Azië vaker associëren met het eten van hondenvlees, zijn enkele tradities nog maar enkele jaren oud. Zo ging het Dog Meat Festival in Yulin pas in de jaren negentig van start. In Indonesië was hondenvlees eten lang een aangelegenheid van enkele etnische groepen. Maar ook Hindoes geloven steeds vaker in de helende kracht van de viervoeter. Wie hondenvlees eet blijft gezond én potent. Omdat veel westerlingen vlees eten, beschouwen Aziaten het consumeren ervan vaak als een statussymbool. Wie het zich kan permitteren om vlees te eten, is dus welvarend. En gezien hond vrij goedkoop is, gaat het vlot over de toonbank.
Angstig vlees
En dan is er nog het bijgeloof van angstig vlees. Veel Aziaten geloven dat een doodsbange prooi beter vlees oplevert. Een opgejaagd dier maakt meer adrenaline aan. Daarom gaat het slachten van honden zo goed als altijd gepaard met folterpraktijken. Veel honden worden na de nodige mishandeling opgehangen, doodgeknuppeld of vergiftigd. In alle gevallen ondergaan ze een trage en pijnlijke doodstrijd.
Op Bali is het heel normaal om honden op te hangen. Deze manier van werken is niet altijd efficiënt. Een slordige knoop resulteert al snel in een dramatisch schouwspel, waarbij de hond verwoede pogingen doet om de knoop door te bijten. Toch, eens ze stoppen met janken en spartelen is de klus geklaard. Zo gaat het ook wanneer bendeleden honden de muil en poten vastbinden, om ze vervolgens dood te knuppelen: blijven slaan tot er geen geluid meer uitkomt.
Giftige prooien
Zowel in China als op Bali worden honden vaak vergiftigd. Hondenjagers strooien toxisch voedsel in het rond en wachten tot er een hond op afkomt. Of het nu gaat om een zwerver of een huisdier, dat maakt niet uit. Van zodra de hond van de prooi eet, vliegen de jagers bovenop het dier om nog meer vergif in zijn muil te proppen. De meeste honden proberen te ontsnappen, maar eens het gif z’n werk doet gaan ze schuimbekken. De viervoeters ondergaan een trage en pijnlijke doodstrijd. Van zodra een hond het begeeft, wordt zijn vacht weggebrand en de poten afgehakt. Deze manier van werken is niet alleen in Indonesië maar ook in China illegaal. Zowel tijdens het Dog Meat Festival als bij de productie van het hondenvlees op Bali komt er o deze manier vergiftigd vlees in de voedselketen terechtkomt.
Er zijn ook honden die speciaal gekweekt worden voor de slacht. Denk maar aan de Nureongi of de Korean edible dog. Zuid-Korea telt meer dan 17.000 hondenboerderijen, waar de dieren gedurende hun korte leven opeengepakt zitten in vuile kooien. Eens ze klaar zijn voor consumptie gaan de honden naar de slachterij. Elk jaar leveren deze boerderijen meer 2,5 miljoen slachtrijpe honden af.
30 miljoen honden geslacht
Jaarlijks worden over heel Azië zo’n 30 miljoen honden geslacht. Ze worden geserveerd in China, Thailand, de Filippijnen, Laos, Vietnam en Cambodia. Begin dit jaar voerde Taiwan een verbod in op de consumptie van hondenvlees. Laten we hopen dat de rest van het continent snel volgt. Vooral jonge Aziaten zijn zich er vaker van bewust dat hond eten niet altijd even verantwoord en gezond is. Zo leidde een grote social mediacampagne in het verleden al tot een verbod van een hondenslachtfestival in Jinhua City. Elk jaar passeren op social media tal van petities om het Yulin Dog Meat Festival af te schaffen. Hopelijk levert dit ook nog eens iets op.
