Amsterdam-West, donderdag 20 april 2006, ongeveer 08:25 uur. Het is nog rustig in de stad vanwege de Paasvakantie. Minder auto’s, minder mensen op straat. Hoewel de lucht boven de stad betrokken is, is het iets te warm voor de tijd van het jaar. Op een bankje zitten twee donkere jongens, de twintigers Dwight S. en Remy H. Ze zijn die ochtend om 7 uur opgestaan en met de Golf van Dwight van Zoetermeer richting Amsterdam gereden. In Halfweg zijn ze overgestapt in een andere auto. De twee zijn bloednerveus en praten op een ruzie-achtige toon met elkaar. Remy kan zijn trillende handen niet stilhouden.
“Ik durf het echt niet! Ik ga het verpesten, doe jij het! Ik durf het echt niet!” jammert Remy.
Dwight aarzelt. Dan zegt hij: “Is dat ding klaar om gebruikt te worden?”
Remy knikt. “Ja, het is klaar.”
Kanten gordijntjes
Om 08:30 uur staan ze op en lopen eerst een blokje om; dan gaat het naar Café De Hallen, op de hoek van de Jan van Galenstraat en de Willem de Zwijgerlaan, een bruin Amsterdams café. Kanten gordijntjes voor de ramen en een paar kunstplanten op de vensterbank. Aan weerszijden van de deur staan twee iele boompjes in een grijze pot.
Dwight kijkt door het raam van de deur van het halletje die toegang geeft tot het café. Hij legt zijn hand op de schuin gemonteerde goudkleurige handgreep en duwt de deur open.
Café De Hallen is maar klein, met een paar tafeltjes, een laag plafond en een grote bar. De muren zijn bruin en er is nauwelijks verlichting. In de hoek hangt een embleem van Ajax. Op de tafels liggen donkerbruine kleedjes.
Dwight hoort een zoemend geluid. Hij ziet een gezette, kalende man die aan het stofzuigen is. De man, die een spijkerbroek en een lichtblauwe ‘sweater’ draagt, kijkt Dwight met priemende ogen geschrokken aan. Die trekt zijn Ruger P95 en schiet zeven keer. Kroegbaas Thomas van der Bijl, net vijftig geworden, wordt geraakt in borst, rug en hoofd en valt voorover, half over zijn Nilfisk stofzuiger.
Als Dwight met de capuchon over zijn hoofd naar buiten komt, staat Remy op de hoek van de straat te wachten. Ze rennen weg via de Bloys van Treslongstraat en de Jan Haringstraat. Op de Rijpgracht trekt Remy de Ruger P95 uit de jaszak van Dwight en gooit het vuurwapen in de gracht. Even later stappen ze in de gestolen vluchtauto: een Audi A4 uit 1999, met vervalste kentekenplaten.
Dwight S. en Remy H. zijn geen professionele moordenaars. S. sjouwt iedere dag met snijbloemen op de veiling van Aalsmeer. H. werkt in een verpleegtehuis. Geen wonder dat ze de ene domme fout na de andere maken. Zo ziet een getuige, die achter de wegrennende huurmoordenaars aanfietst, hoe Remy H. “op een vrouwelijk manier, met een hupje” het moordwapen in de gracht gooit. En meerdere getuigen melden de politie dat S. en H. in een zilvergrijze Audi A4 wegrijden. Diezelfde Audi wordt al snel half-uitgebrand teruggevonden in Hoofddorp. De politie vindt in de auto verschillende sporen.
Het tv-programma Opsporing Verzocht toont een foto van de vluchtauto en compositietekeningen van S. en H. In het najaar van 2006 worden de twee gearresteerd. Op een jas van H. zitten kruitsporen.
Bloemenman
Na een paar maanden verhoord te zijn, slaat Dwight S. in januari 2007 door. Hij is moe en ten einde raad. Hij is een bloemenman, geen hitman, vindt hij zelf. S. geeft openheid van zaken en legt een bekennende verklaring af. Met die verklaring bekent S. niet alleen schuld van de moord op Thomas van der Bijl, hij wijst ook de opdrachtgever van de liquidatie aan: Fred Ros. (Ros is een bekende crimineel die inmiddels is overgelopen naar Justitie.) Ook Remy H. (zie foto) bekent tegenover de politie. Op een gegeven moment barst hij tijdens het verhoor in huilen uit. Hieronder een letterlijk fragment uit het originele politieverhoor (de vragen van de rechercheur zijn vet gedrukt, Thomas van der Bijl werd ook wel Antony genoemd):
Is Dwight een vriend van jou Remy?
Ik beroep mij op mijn zwijgrecht. Hij heeft gezegd dat ik een kennis van hem ben dus ehhh…
Ja, dat heeft hij gezegd. Het zou mij pijn doen als hij dat zou zeggen. Ik vraag mij af wat het met jou doet. Heb jij veel vrienden?
Nee, alleen familie… En ik heb het gevoel dat zij mij ook laten vallen.
(Verdachte wordt emotioneel (huilen) en praat over de band met zijn familie. De verdachte geeft aan dat hij er van uit gaat dat zijn familie hem zal laten vallen.)
Remy… Wie heeft Antony van der Bijl vermoord?
Weet ik niet. Hoezo denken jullie dat ik het weet?
Wij weten dat je het weet.
Hoe dan?
Dat maakt niet uit. Remy schoon schip maken is heel belangrijk voor je. Het lucht heel erg op.
Ik heb mijn oom gevraagd om geld voor mij te storten. Hij gaf aan dat hij niet weet of het kan.
Wie heeft Antony van der Bijl vermoord Remy?
(Verdachte huilt nog steeds en zwijgt.)
Hoe is het gegaan Remy?
(Verdachte huilt nog steeds en zwijgt.)
Remy het is echt heel moeilijk, maar het is tijd om de eerste stap te zetten in de goede richting. Zo ga je er aan onderdoor Remy.
Ik wil dood… Ik wil niet eens leven man…
Je wilt niet eens leven?
Nee… Ik kan niet leven… (niet te verstaan)
Het is ook een hele belasting!
Mag ik een… (Verdachte wil een zakdoek om zijn tranen te drogen).
Vergismoord
In november 2009 wordt H. in hoger beroep veroordeeld tot veertien jaar cel; S. gaat voor dertien jaar naar binnen. De inzet van de “kamikazes” Dwight S. en Remy H. is een grote blunder van moordmakelaar Fred Ros, die de twee een premie van 60.000 euro in het vooruitzicht had gesteld; en deze overigens nooit aan hen heeft betaald. Mede door de knulligheid van de amateurs worden Ros zelf en zijn maat Jesse Remmers opgepakt. Er was kennelijk haast geboden bij de liquidatie van Van der Bijl; hij moest dood en snel ook. Omdat hij belastende verklaringen over Willem Holleeder wilde afleggen bij de rechter-commissaris, zo gaat het gerucht in de onderwereld.
Terug naar de moord op Djordy Latumahina, oktober 2016. Inmiddels gaat iedereen ervan uit dat het om een vergismoord gaat. Het doelwit voor wie de kogels waren bedoeld woonde in hetzelfde appartementencomplex , waar ook Djordy Latumahina met zijn gezin woonde. Bovendien reed de crimineel in een zelfde Austin Mini waarin ook Latumahina was gestapt, voordat hij in een kogelregen stierf.
In de media werd na de moord op Latumahina geroeptoeterd dat vroeger liquidaties professioneel werden uitgevoerd door ingevlogen Joegoslavische huurmoordenaars. De moord op kroegbaas Thomas van der Bijl laat zien dat dit zeker niet altijd het geval was. Niet alleen de uitvoering, ook de voorbereiding van de liquidatie van Van der Bijl ging uiterst knullig. Remy H. en Dwight S. beschikten niet eens over een foto van Van der Bijl. Het enige wat zij te horen kregen van opdrachtgever Fred Ros was dat het om een vadsige man ging met een raar loopje, die eigenaar was van café De Hallen in Amsterdam. Zo bezien is het nog een wonder dat de klunzige huurmoordenaars er uiteindelijk in slaagden Thomas van der Bijl te liquideren.
