Sonja (32): “Na drie jaar samenzijn is ons seksleven niet meer wat het was. De eerste negen maanden waren spectaculair! Nu moeten we eraan ‘werken’. En dat terwijl alles helemaal vanzelf ging.. Drie jaar geleden ontmoette ik Michael, hij was mijn leidinggevende bij een groot bedrijf. Ik vond hem maar een saaie pief: oud en stijf, altijd weer dat pak aan en onze gesprekken waren oninteressant. Tot ik hem een paar jaar later tegenkwam op een feestje. Ineens zag ik hem in een heel ander daglicht: zonder bril, vlot gekleed, een ongekamde wilde haardos. We raakten in gesprek en ik ontdekte de ware persoon achter dat stijve pak: iemand met wie je de meest diepe gesprekken kon voeren. Meteen spraken we vol emotie over onze relaties die waren gestrand en het ene drankje volgde op het andere.
We flirtten erop los en wisten allebei wat er die avond ging gebeuren. In een flits dacht ik: nee, toch niet met hem!? Maar toen ik hem thuis in zijn eigen omgeving zag, dacht ik: wat is het eigenlijk een leuke man. Ineens kon ik hem loskoppelen van dat beeld van vroeger. We hadden echt een klik, konden praten over onze relaties en zo en hij deelde heel makkelijk zijn gevoelens. Niet lang daarna lagen we in zijn bed. Van seks kwam het niet, want door de drank lukte dat bij hem niet meer. Het maakte niet uit; er hing zo’n fijne sfeer en het was gezellig; we lachten wat af en voelden ons zó ontspannen. De week daarna deden we die avond over en de seks was top. Een beetje wild zelfs. Later moest ik alleen maar giechelen. Hoe kon het dat ik júíst met hem zulke goede seks had? Dat ik halsoverkop verliefd was geworden op mijn oude baas?
Stress
Nu, drie jaar later, is de ontdekkingstocht over: we zijn in een ‘normale’ relatie beland. Michael heeft stress op zijn werk. Zijn libido is niet meer wat het was en ook het mijne is door antidepressiva tegen werkstress naar het nulpunt gekelderd. Intussen voeren we de béste gesprekken. Maar ik wil meer dan dat. Ik wil die seksuele schwung terug! Onlangs hadden we een relatiecrisis omdat ik twijfelde of we nu meer maatjes zijn of geliefden. Ik voelde me niet meer tot hem aangetrokken. Het is lastig te bepalen of dat door die antidepressiva kwam of niet. Daarbij mis ik die uitdaging van het begin, het spel van elkaar aftasten, veroveren, en het spektakel van de uiteindelijke overgave. Die adrenalinekick..
Soms zie ik andere mannen en denk ik: jeetje, daar zou ik wel mee het bed in willen duiken. Maar toch wil ik Michael niet kwijt. Dus heb ik eerlijk tegen hem gezegd dat ik wel eens seks zou willen hebben met een andere man. Hij zei: ‘oké, maar dan moet eerst onze eigen seksuele basis verbeterd worden.’ Nu doen we erg ons best om het spannender te maken door middel van verrassingsavondjes. Ik wacht hem op in een pikant pakje, hij neemt me mee naar een restaurant, koopt een flesje massage-olie en masseert me van onder tot boven zodat ik helemaal in de stemming kom. Laatst kwam hij zelfs met een bloemetje aanzetten!
Seksuologen zeggen altijd: blijf het doen, al heb je in eerste instantie geen zin, want als je het doet, wordt het meestal weer leuk. Het is waar. Zin maken en elkaar aandacht geven helpt, ook voor ons: ons seksleven verbetert! Ik ben nu oud en wijs genoeg om in te zien dat het nooit perfect wordt in een relatie. Hartstocht en passie is niet voor eeuwig. Onze kracht is dat we zo goed met elkaar kunnen praten. Michael wordt nooit driftig, we hebben nooit ruzie, hij is stabiel, niet jaloers en laat me vrij. Oftewel: dit is ook waardevol en past goed bij mij. Ik vertrouw op hem en op de eerlijkheid die we ten opzichte van elkaar hebben. We laten elkaar niet zomaar in de steek en ik besef nu dat dit het allerbelangrijkst is.”
Eerder verschenen als rubriek in Flair
