Op een zomerse woensdagavond begin juli staat een lange rij wachtenden op de Amsterdamse Herengracht voor de dubbele trap van een grachtenpand in Lodewijk de Zestiende-stijl. Het pand, een dubbel woonhuis uit de 18de eeuw, herbergt tegenwoordig start-ups. Aan de achterzijde is nog iets van de oude luister terug te vinden in een overdadig met bladgoud versierde balzaal. Vandaag vindt in de zaal een bijeenkomst over blockchain-gerelateerde technieken plaats, ofwel afgeleiden van Bitcoin. Het onderwerp is zo hot dat de warmte binnen door de bezoekers wordt geduld.
Aan de andere kant van de stad, in een kantoor van een grote accountant, vond twee weken eerder een vergelijkbaar evenement plaats, maar dan vooral bezocht door mensen met stropdas en een – tegenwoordig – vaak ander type spreker. Hier wordt niet gezweet, althans niet door de warmte. Ervaren sprekers staan op het podium en een enkele grote naam uit de blockchainwereld mag het spreekgestoelte bestijgen. Verder veel grote bedrijven die allen druk zijn met blockchain-onderzoeksgroepen en daar weer afgeleiden van.
De afgelopen tijd is veel geschreven en gepubliceerd over bitcoin en latere afgeleiden, zoals Ethereum. Vaak zijn die artikelen gericht op mensen met voorkennis of toch ten minste bovenmatige interesse in technologische ontwikkelingen. In de mainstream media gaat het vooral om geld: “Bitcoin nu 2500 euro waard!” “Waarde bitcoin daalt sterk!”, dat soort verhalen, alleen is er veel meer gaande. Sommigen voorspellen een impact vergelijkbaar met die van het internet. Daarom gaan die ontwikkelingen ons allemaal aan, want we krijgen er allemaal vroeg of laat mee te maken. Uiteindelijk is het voor iedereen belangrijk om te weten of de wereld praktischer wordt van alle vindingen of dat ze leiden tot een totalitaire superstaat (en of dat te vermijden is).
De groep die zich bevindt in het historische pand is divers en de sprekers zijn soms goed voorbereid, al missen ze af en toe duidelijk een stuk ervaring. Toch weet die eerste meetup zich al vier jaar staande te houden, elke maand weer sinds 2013 toen de digitale munt Bitcoin pas vier jaar bestond. Als er al over werd gerapporteerd in de traditionele media, was dat over het algemeen negatief. De donkere kant van het internet had de munt inmiddels al een tijdje omarmd omdat het een zeer bijzondere eigenschap bezit, namelijk het veilig kunnen handelen met onbekende anderen zonder tussenkomst van derden.
Al snel bleek er veel meer mogelijk met bitcoin dan alleen maar waarde uitwisselen en van elke transactie een vrijwel niet te wijzigen database te maken. Simpele contracten kon je er ook mee opslaan. Eigenlijk alles wat een transactie vereist, daar was wel een blockchain voor te verzinnen. Dat laatste en de onuitwisbaarheid van transacties uit het verleden was precies waardoor banken, verzekeraars en beurzen interesse toonden voor de munt, al gebruikten ze het woord ‘bitcoin’ vrijwel nooit. Altijd ‘blockchain’, er hing toch een zweem van negativiteit rond dat ongrijpbare ding.
Dat is nu anders. Kranten en tijdschriften gespecialiseerd in economie maken geen probleem meer van het woord bitcoin. Het wordt zelfs vaak aangehaald als ‘interessante risicovolle investering’ en wat al niet meer. Al was Gartner er met zijn Hype Cycle laat bij om blockchain als interessante techniek op te nemen in zijn bekende grafiek, dit jaar zouden we op de top zitten, lees: iedereen denkt dat het wat wordt en daarna komt de teleurstelling. Om vervolgens langzaam weer op te klimmen en serieus te worden.
Veel start-ups uit de beginjaren zijn al lang verdwenen, omgedoopt of opgeslokt door iemand die het beter voor elkaar had; de techniek achter bitcoin is namelijk op z’n zachtst gezegd lastig uit te leggen. Dat komt niet doordat de techniek zélf zo vreselijk ingewikkeld is, het komt vooral door de andere manier van denken. Totaal tegen elk gevoel in vertrouwt een gebruiker van de digitale munt Bitcoin, of een van de vele afgeleiden, een systeem van voor hem volstrekt onbekende medegebruikers van het netwerk. En dat is nou precies waarom het gebruikte mechanisme zo interessant is.
Dat laatste voelde een kleine groep al aan in het begin. Er broeide iets. Er was iets aan de hand waardoor dit ongrijpbare ding interessant was. Voor mijzelf kwam dit besef ergens in 2012. Maar echt begrijpen deed ik het niet. Echt niet. Niemand kon het uitleggen en de eerste woorden in het artikel waarmee de mythische bedenker van Bitcoin zijn idee aan de wereld uit de doeken deed, leken op dat moment nog abracadabra. Als ik ze nu lees begrijp ik de woorden van Satoshi Nakamoto wel, de onbekende persoon of personen die dit idee eind 2008 naar buiten bracht.
Zijn het moeilijke woorden? Nee, niet echt. Alleen het behandelt iets dat voor de mens zo vanzelfsprekend is dat je er nooit woorden voor nodig hebt: hoe je vertrouwen tussen twee partijen krijgt zonder tussenkomst van derden. Dat lijkt zo simpel: ik geef 20 euro aan jou. Nu. Fysiek. Zekerder wordt de transactie niet. Maar dat is via internet niet zo makkelijk.
Daarnaast staan er voor de niet-cryptografen of de niet-speltheorie-geoefenden onder ons veel onbekende termen in en is het misschien zaak het twee keer te lezen. Of drie. En dan vooral zelf klooien. Snappen. Voelen. Waarom kriebelt dit? Waarom is het zo interessant? Waarom is het zo tof dat je elke transactie kunt volgen in de blockchain en dat die blijft bestaan? Wat je ook doet, als je het juiste nummer invoert, kun je zien wat er naartoe of vanaf gaat. Dat is vet gaaf. Maar nuttig? Dat idee moet indalen en niet alleen bij mij. Ineens ging het balletje rollen. En hard ook, met het gevaar dat oplossingen gezocht worden voor problemen die er niet zijn.
Dat soort problemen heb ik vaak gehoord in die zaaltjes op die eerste woensdag van de maand wanneer Bitcoin Wednesday zijn activiteiten ontplooit. De meest vreemde plannen heb ik daar langs zien komen. Ongrijpbare dingen van mensen met verschrikkelijk veel technische kennis maar geen enkele kunde in het overbrengen van hun verhaal. Nu, jaren later, staan sommigen van die mensen met heel veel meer ervaring en kennis op dat andere podium bij de Blockchain Innovation Conference, voor al die stropdassen die nu nog het normalemensengeld beheren.
Ineens zie je mogelijkheden ver buiten je normale kennisgebied. Alles is ineens koppelbaar geworden. Alles. Hoe? Door al die verschillende ketens van transacties met elkaar te laten praten. Bitcoin is een simpele blockchain: rechttoe-rechtaan. Nu zijn er ook veel ingewikkeldere blockchains, ketens waar daadwerkelijk computerprogramma’s op uit te voeren zijn. Dat ding heet trouwens Ethereum*, maar de kans is groot dat het nu duizelt. Toch is dit slechts het begin.
Je voelt het al aan: was het eerst heel eigenzinnig en libertair om mee te gaan met de zogenaamde ‘bitcoin-trein’, nu zou het wel eens een kant op kunnen gaan waar geen enkel boek over de staat met supercontrole uit de afgelopen eeuw tegenop kan. Geen geheime dienst, geen regering en geen belastingdienst kan hierop tegen zijn.
Ondanks de voordelen die al die gekoppelde onveranderbare digitale grootboeken in de vorm van blockchains kunnen hebben, vormen ze ook een enorm beangstigend toekomstbeeld. Een simpel, enkelvoudig voorbeeld kan zijn een elektronisch patiëntendossier dat veel voordeel kan hebben bij opslag in een blockchain, namelijk veilig en alleen in te zien als bijvoorbeeld de persoon in kwestie in de buurt is. Maar hoe wis je dan die vervelende soa die er toch ooit in terecht gekomen is? Daar wordt wel over nagedacht, maar de oplossingen zijn nog niet zo eenvoudig en dit is slechts één simpel ding. Wat als elke misstand je zo voor altijd blijft achtervolgen als het nooit echt gewist kan worden?
Nog een stap verder: we gaan naar een wereld waarin elk apparaat met elkaar praat via sensoren en je, gemakzuchtig als je bent als mens, nooit meer hoeft na te denken om een kaartje voor de trein te kopen – sensor a in je smartphone voelt aan dat je op het station bent door sensor b of gewoon via ouderwetse gps – , of om uit te checken – sensor a ‘weet’ dat het op een andere locatie is – of om de kosten voor het parkeren van je fiets te betalen, of om je belastingen op te geven – elke betaling die je ooit deed is namelijk ergens vastgelegd en via het systeem aan elke transactie gekoppeld, of om je identiteit te laten vaststellen in combinatie met je vastgelegde genoom – zo kun je nooit meer per ongeluk ergens zijn. Hoewel ik dus in eerste instantie erg enthousiast was, zijn dit zaken waarvan ik denk: misschien beter om dit niet zomaar te laten gebeuren en hier tijdig discussie over te voeren.
Aan de andere kant is er een wereld te winnen met specifiek gebruik van de techniek. Zo kun je op een eerlijker manier je huis verhuren tijdens de vakantie zonder dat er nog een groot conglomeraat als tussenpersoon vele procenten van je huur opslokt. Een initiatief, Fairbnb, probeert op zo’n manier een verhuur-blockchain op te stellen waardoor buurt, gemeente en huiseigenaar allemaal op positieve wijze kunnen samenwerken met huisverhuur.
Een ander initiatief, Alice uit Engeland, probeert geldstromen van en naar goede doelen inzichtelijk te maken. In dit geval gaat het nog heel specifiek om donaties aan 15 daklozen in Londen voor een pilot-project, maar dat er interesse is voor inzichtelijkheid van geldstromen bij goede doelen staat buiten kijf. Dit zijn er slechts twee. Tik een paar zoekwoorden in Google en je wordt overstelpt met mogelijkheden en ideeën.
Dit zijn slechts peanuts bij wat grote bedrijven, zoals banken, beurzen en een grote hoeveelheid geldschieters in Silicon Valley, investeren in blockchains en aanverwante zaken op plaatsen waar de gewone sterveling het niet kan zien. Zo dook Walmart samen met IBM al op het bijhouden van de kwaliteit van varkensvlees, de Rotterdamse haven wil containers bijhouden en wat al niet meer. Maar ook hele staten proberen zichzelf om te vormen en hun burgers beter vast te leggen via de techniek. Dubai probeert zich hiermee sterk te profileren en in Europa is Estland koploper in het vormen van een technologisch hoogstaande staat.
Voor de buitenwereld is en blijft het op dit moment nog iets waarover je hoort op feestjes: heb je bitcoins? En hoeveel dan? Heb je ether? Heb je Stratis? Steem? ZCash? Verzinmaareeneigenmunt? Zo gaat het aan de buitenkant nog steeds vooral om geld en dat is uiteindelijk ook nodig om ontwikkelaars te betalen.
Het zal nog een turbulente tijd zijn in de zogenaamde crypto-wereld. Of er spelers zullen komen van het formaat Facebook of Google met een dergelijk grip op deze manier van dataverwerking, dat is nog niet duidelijk. Er zijn vermoedens dat dit niet het geval is omdat het netwerk heel anders in elkaar zit.
Stop! Even adem.
Waarom moeten we deze ontwikkeling zo snel mogelijk uit de hoek van de supergeeks en economen trekken? Omdat de maatschappelijke impact enorm zal zijn. Als er alleen maar mensen mee bezig zijn die denken alles met techniek op te lossen zonder naar bijvoorbeeld cultuur te kijken, dan kan dat in de toekomst voor problemen zorgen. Zo is er een bedrijf dat zichzelf de naam “Übermensch” heeft meegegeven. Waar sta je dan in de wereld? Dachten ze echt alleen aan Nietzsche? Of legden ze alleen een link met dat taxibedrijf?
** Opmerking **
Dit artikel schreef ik op 11 juli 2017, zwierf even rond op een redactie maar werd te nerderig bevonden. Uiteindelijk blijft het mijns inziens relevant, alleen je mag een andere bitcoin-prijs invullen. Inmiddels is het aantal munten dat zich richt op privacy overigens sterk aan het groeien. Bij dat soort munten ben je niet zo makkelijk of helemaal niet te volgen zoals in de Bitcoin-blockchain. Zoals gezegd: ontwikkeling gaan snel!
Dit artikel vermijdt bewust het grootste deel van de terminologie die rond blockchains hangt. Het is relevant voor de mensen die er nu echt mee bezig zijn, maar de meesten zullen nooit hoeven weten hoe het werkt. De meesten weten ook niet hoe een auto werkt of hoe een band te plakken. Je moet alleen wel weten wanneer je iets kritisch moet volgen. Bij een platte band is het duidelijk: die moet gerepareerd worden. Bij dit soort processen is dat heel wat lastiger
* inmiddels zijn er meer ‘slimme’ blockchains, zoals NEO en ICON.
