Het is de schuld van Geert Lageveen. Hij kwam een boek op internet tegen met de titel 237 redenen voor seks. Een Amerikaanse studie onder universiteitsstudenten naar de beweegredenen voor mensen om seks te hebben. 237 leek hem nogal veel, dus bestelde hij het boek en dook in het fenomeen voortplanting. Nou ja, dat bleek slechts 1 aanleiding te zijn voor seks, merkte de acteur van theatergroep Orkater al snel. Een wereld ging voor hem open. Tijd voor een voorstelling.
http://www.youtube.com/watch?v=qND0jlV7VK0&feature=youtu.be
Dus belde Lageveen vaste kompaan Leopold Witte met zijn idee. Die zag het helemáál niet zitten. Wat had hij nou daarover te melden. Zou het niet al snel ranzig worden? Witte hoefde toch niet letterlijk met de billen bloot? De dagen van functioneel naakt lagen voor de vijftiger al lang achter zich. Lees nou maar dat boek, kreeg Witte van Lageveen te horen. En al snel raakte ook Leopold gefascineerd door de duizelingwekkend verschillende redenen om seks te hebben: van hoofdpijn tot wraak, van calorieën verbranden tot dichter tot God komen. Soms is het makkelijker om niet ‘stop’ te roepen, soms willen we ons niet eenzaam of oud voelen.
Net-niet-nymfomane
Het tweetal besloot niet alleen over zichzelf of over biologisch onderzoek te praten, maar ook een advertentie in een landelijk dagblad te zetten. Daarin mensen werden opgeroepen per brief hun verhaal te vertellen. Alleen vrouwen reageerden. Die reacties zitten letterlijk in de voorstelling 237 redenen voor seks. Ze zijn verwerkt in de figuur Stella, een preutse bakvis die zich langzamerhand tot nog-net-niet-nymfomane zal ontwikkelen. Door haar leven als leidraad te nemen, kunnen Witte en Lageveen terugkijken naar een tijd waarin seks nog taboe was en niet via een gratis pornokanaal bij de HD-tv werd geleverd. Een tijd, waarin een in panty gehuld been genoeg was voor hun vaders om te beslissen om met die vrouw te trouwen. De rest kwam daarna vanzelf.
Het persoonlijkst wordt het tweetal, als ze terugkijken naar hun middelbare schooltijd. Ze creëren een soundtrack door plaatjes te draaien, zoals Une belle histoire en natuurlijk Je t’aime moi non plus. Voor de gelegenheid stapt Witte op pumps om een boomlange puberdame uit te beelden, die schuifelt met de kleine onvolgroeide Lageveen. Onbehaaglijk om naar te kijken, maar erg herkenbaar.
004 – Ach, het moet maar weer eens een keer gebeuren
007 – Ik wilde me dichter bij God voelen
049 – Ik wilde de relatie beëindigen
052 – Ik wilde schaven aan mijn techniek
201 – Die persoon was een goede danser
Bron: studie Universiteit van Texas uit 2007
Daarna draaien ze elkaar en de toeschouwers de duimschroeven aan. Witte houdt lang vol dat zijn seksleven fantastisch is. ‘Ik doe het veel en het is heel fijn. Moeten we het hier over hebben?’ Lageveen: ‘Slaapkamers zijn nog steeds bunkers. Jij bent een leuke open persoon, maar is jouw seksleven niet één grote stilstand. Wij zijn vrienden, waarom is het een taboe voor jou om met mij daarover te praten?’ Witte kan niet ontkennen dat een zekere sloomheid en desinteresse zijn seksleven kenmerken. Af en toe compenseert hij door in supermarkten fraaie jongedames te schaduwen. Van de cornflakes naar de camembert, van de sperziebonen naar de shampoo. Als een hijgende hond schuifelt de eenzame huisvader achter ze aan.
Onderbroekenlol
Witte en Lageveen vormen een soepel duo, dat cynisme noch grove onderbroekenlol nodig heeft om het thema seks te behandelen. Twee charmeurs, die in 90 minuten de erotische onhandigheid en kwetsbaarheid schetsen, die we allemaal zo goed kennen maar zo sporadisch willen erkennen in het openbaar. Daar hebben we gelukkig twee Orkater-acteurs voor. Dus waar maken we ons druk om?
http://Www.Orkater.nl: 237 redenen voor seks, tournee t/m 14 mei
Meer lezen? Neem een abonnement!
Waardeer dit artikel!
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door de auteur een kleine bijdrage te geven. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.
Dirk Koppes
SmaakMaker Dirk Koppes proeft en fileert het culturele klimaat. Deze AlbertHeijnHater was hoofdredacteur van Carp, chef cultuur bij De Pers, en schreef een reisboek over Cubaanse jongeren. Hij selecteert verplicht lees- , proef- en kijkvoer.