Ik heb een hang naar het buitenland, naar het buitenlandse. Is het omdat ik in Afrika, in Tanzania ben geboren? Mijn broer heeft dit echter niet en hij is daar ook geboren. Mijn vader heeft echter iets heel buitenlands, voelde zich in Afrika ook meer thuis en ik aard naar hem. Misschien is het beide… Maar meer over die ‘hang naar Afrika’ van mijn vader. Hij hield van de natuur, was bewust van de gevaren van de industrie; de vervuiling, het agressieve dat er in zit. Hij was eerder, net als ik, wat traag, rustig van natuur (buiten enorme woedeaanvallen dan).
Ik had een crisis in mijn leven. Was dit omdat ik mij niet thuis voelde in deze wereld? Ben ik te gevoelig en is dat een eigenschap waar ik niks mee kan in een ‘met bakstenen en beton bezaaide’ wereld? Gevoeligheid gaat beter samen met de natuur en met het vrouwelijke in het algemeen (de natuur hoort in de astrologie bij ‘Kreeft’, het vrouwelijk teken bij uitstek). Gevoeligheid ook voor anderen. Zo voelde ik laatst dat mijn bevriende buurvrouw aan het helen was. Zij zei dat ze haar tweelingziel had ontmoet en ik voelde de goede werking van hem op haar. Ze kwam meer in haar jeugdenergie. Haar jeugd had ze in Gorkum doorgebracht. Ik ken de energie van daar en voelde die in haar. En zo voel ik dus goed de energie van streken: Brabant ‘voelt’ anders dan Twente etc. Op de fiets door Frankrijk kon ik ook voelen als ik van het ene departement overging naar het andere. Elk departement, net als elke land en elke stad, heeft een astrologisch teken: ze corresponderen met een ander deel van de sterrenhemel. De departementen zijn vaak van elkaar gescheiden door een rivier of een heuvelrug.
Het is zo en daarom schrijf ik dit op, dat mensen weten weinig van mijn wereld, maar ik ken hun wereld wel. School, werk, carrière, vrouw, kinderen, auto: huisje, boompje beestje. Dat is allemaal prima, maar als ik hoor van een Indiase goeroe dat er tien niveau’s van intelligentie zijn en dat wij in het westen, vooral in het eerste niveau zitten, dan ga je er toch anders naar kijken, ik ten minste wel. Daarom meteen maar iets meer daarover: het eerste niveau betreft het ‘overleven’, het vergaren van voldoende middelen om te kunnen leven. Dat is dus wat te veel geworden in het westen. Het is een ‘lifestyle’, een manier van leven, een cultuur geworden, waarbij je je met anderen vergelijkt. We willen ook die auto, dat huis, dat paard. Dat is misschien logisch, iets van de menselijke (primitieve) natuur, maar als het betekent dat we de wereld voor ons bezit, uitbuiten en misbruiken, gaat het niet goed. Het is dus zaak bewust te worden hiervan en te veranderen, te groeien. De Indiërs geven de weg aan: nog negen niveau’s meer van intelligentie (kijk naar de filmpjes van Sathguru Jaggi Vasudev).
Laatst zei een vriend van mij: het is niet vreemd dat mensen vreemd tegen jou aankijken, je bent blank maar gedraagt je anders, bent niet ‘blank’ van binnen. Zo voelt het inderdaad: ik voel me (ergens) buitenlander in eigen land. Ik heb een honger naar spirituele zaken, naar het mythische, het magische. Allemaal dingen die hier amper een rol spelen. Is het dan gek dat ik in een crisis raak?
Onze familie genen lopen naar Spanje en van daar uit naar…: Marokko, Israël? In Spanje heeft zich een sterke menging met de Moren en de Joden voltrokken. Veel Spanjaarden hebben Moors en/of Joods bloed. Zo had ook Johannes van het Kruis Joods bloed en was Teresia van Avila sterk beïnvloed in haar religieuze beleving door de Islam (het beeld van de ‘Innerlijke Burcht’ waarmee zij de eenwording met God aangaf, is een van oorsprong Islamitisch beeld). De genen van de Marokkanen en in het algemeen, de Noord Afrikanen, waaieren uit naar het Oosten: Saoedie Arabië, maar evengoed en misschien nog wel meer, naar bezuiden de Sahara, zwart Afrika. Zo zien we dat de hele wereld aan elkaar zit, we niet gescheiden zijn, maar één!
