Het is de rubriek DILEMMA
Met stijgende verbazing heb ik een artikel in Arts en Auto (september 2018, een uitgave van de VvAA) gelezen. Ik merk dat deze kwestie mij bezig houdt. Maar eens wat opschrijven?! Waar blijven de dappere dokters? Ik ben zelf niet meer praktiserend dus kan mij meer vrijheden veroorloven ‘om ergens iets van te vinden’. Of heb ik -als voormalig internist- iets gemist
Dreiging
De zaak luidt kort samengevat als volgt. Een filosoof/ ethicus Lieke van der Scheer) en een jurist Annemarie Smilde geven desgevraagd hun mening op de vraag van een neuroloog Deze wordt gemaand om een fragment uit zijn correspondentie naar de huisarts aan te passen. Onder druk van de betrokken patiënt. Die is onaangenaam verrast over de conclusie dat er geen neurologische afwijkingen zijn vastgesteld. De klachten, tinteling en gevoelloosheid in de extermiteiten, zouden nerveus bepaald kunnen zijn.Verder neurologisch onderzoek wordt niet nodig geacht. De patiënt vreest voor een (nog) niet onderkend dreigend CVA. De conclusie zou voor patiënt een onaangename zijn aldus het betoog. Het komt er op neer dat het zou schorten aan de communicatie en de brief wellicht aangepast zou moeten worden. Zo niet, dan wil de patiënt dat het gehele dossier wordt vernietigd.
Vrijheid
Mij bekruipt het idee dat de vrijheid van meningsuiting zo wordt aangetast. Bovendien zal de huisarts heus een eigen mening vormen. Als de patient boos blijft, is er toch ook zoiets als de Zorgkaart Nederland voor een beoordeling? Ik zou er een tuchtzaak voor over hebben om mij tegen deze escalatie te verzetten. Zeker, ik moet het doen met de informatie zoals die beschreven staat in de dubbele pagina’s van Arts en Auto (september 2018). Ik weet dus niet hoe het consult is verlopen en hoe het in de brief aan de huisarts geschreven staat. Maar waar leidt dit toe?
Zenuwarts
Ik heb nog de traditionele zenuwarts meegemaakt (evenals de eindredacteur van Arts en Auto, Marjan Enzlin, die in dit zelfde nummer in een interview met acteur Marcel Musters daarbij stilstaat). Een combinatie van neuroloog en psychiater. Deze zenuwarts was naar mijn ervaring zeer goed in staat om ook psychiatrie als zodanig te herkennen en te benoemen. Ik denk dat ook de hedendaagse neuroloog een eind zou moeten kunnen komen. Zelfs zijn technologie zou hem/haar kunnen ondersteunen in een hypothese want de apparatuur om spierkracht te meten (EMG) kan verhoogde tonus en trillingen (tremoren) registreren. Maar ook uit de anamnese zou heel goed kunnen blijken dat de obsessie van de betrokken patiënt met de mogelijkheid van een dreiging van CVA de hoofdrol zou kunnen spelen bij niet te objectiveren klachten. Het is nu eenmaal moeilijk om met zekerheid te stellen dat een patiënt fysiek gezond is. Er bestaat geen garantie. Soms is het moeilijker dan het vaststellen dat er wel wat speelt. We moeten het doen met waarschijnlijkheden. Zelfs een aangevraagde total body scan (Prescan) zit er geregeld naast. Maar patiënten verwachten er veel, teveel, van. Het afsluiten van diagnostiek is moeilijk omdat de betrokken patiënt hier niet altijd ‘aan wil’.
Signalen
Een goede arts moet acht geven op subtiele verschijnselen zoals mijn opleider Bob Pinedo internist-oncoloog stelde. Wat voor patiënt zit hier tegenover mij. Pinedo spreekt daarbij over de manier waarop de patiënt een hand geeft, hoe deze je aankijkt, het stemgeluid enzovoorts. Cruciale informatie! Elke arts, welk specialisme deze al dan niet uitoefent, zal zich hiervan bewust moeten zijn.En zich daarin zonodig bekwamen. En daarover vrij een oordeel kunnen geven. In de toekomst zal een deel van deze vaardigheden wellicht worden overgenomen door sensoren. Zie foto met Facereader, waarmee stemming kan worden afgelezen. Geholpen door AI (Artificiele Intelligentie). Maar dan nog is een interpretatie en advies (maatwerk) nodig.
Principezaak
Hier is meer aan de hand dan alleen maar een communicatiestoornis vermoed ik, want dat zou oplosbaar moeten zijn. Als de neuroloog voet bij stuk houdt? Dit is een ondergraving van wat m.i. een arts dient te doen en te zijn. Dat belooft nog wat als we straks de Persoonlijke Gezondheidsomgeving (PGO) tot een succes willen maken (zie artikel Patiëntenomgeving in -eveneens- dit magazine , waarover kennelijk onder artsen al zoveel twijfels bestaan. Zeker is dat de komst van expertsystemen kan betekenen dat de rol van de arts verandert. Computer says no? Er zal over nagedacht worden wat dit betekent in de spreekkamer. Dit is echt een casus die naar mijn smaak meer betekent dan een communicatiestoornis. En principezaak.
https://www.artsenauto.nl/magazine/2018-09/
http://reportersonline.nl/als-jonge-arts-het-stenentijdperk-van-de-kankergeneeskunde/
http://www.dutchbuttonworks.com/2013/01/u-krijgt-een-tbs/
http://www.dutchbuttonworks.com/2014/06/leticia-ruiz/
http://www.dutchbuttonworks.com/2011/03/willen-kunnen/
https://www.zorgkaartnederland.nl
Dit artikel lees je gratis. Vind je het artikel en mijn inzet de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten blijken door een bijdrage. Ik maak graag van lezers mijn fans en volgers. Suggestie voor een onderwerp, maar ook commentaar is altijd welkom.
