Op de rand van het bed zit een knap meisje van een jaar vijfentwintig. Ze draagt een babydoll van roze zijde en zwart kant. Met één opgetrokken knie maakt ze het enkelbandje van haar hooggehakte schoen vast.
‘Sorry, mag ik er even langs?’ vraagt Martha. Met in haar ene hand een spuitflacon en in de andere een doek kruipt ze het kunststoffen vierpersoonsmatras op. ‘Ik hou van poetsen,’ zegt ze, terwijl ze fanatiek het bed afneemt met desinfecterende alcohol. ‘Ik maak nog elke week schoon bij mijn dochter, terwijl die allang niet meer thuis woont.’
Als ze klaar is, stapelt ze de sierkussens midden op het bed. ‘Ze moeten precies zó,’ legt ze uit. ‘Want als ze straks anders liggen, weten wij dat het bed weer gebruikt is en poetsen we het opnieuw.’ Martha klikt een zaklantaarn aan en laat de lichtbundel over het matras gaan. ‘Een UV-lamp,’ verklaart ze. ‘Als je nu ergens witte spikkels ziet oplichten, dan weet je dat daar nog iets ligt. Maar als ík een matras heb schoongemaakt, hoef je daar niet bang voor te zijn.’ Ze pakt het stapeltje gebruikte handdoeken op dat naast het bed ligt, en loopt kordaat het kamertje uit.
Lichaamssappen
Hygiëne staat op één bij parenclub Wilpenhof. Dat moet ook wel, zegt eigenares Tineke van Huis (54), want een onverwacht langswippende GGD- inspecteur ziet niets door de vingers. Bovendien wil ze dat haar klanten terugkomen, en dus zorgt ze dat alles spic en span is. Een vies karweitje? Van Huis lacht. ‘Ik heb jarenlang in de thuiszorg gewerkt, ik heb mensen gewassen die van top tot teen in de ontlasting zaten. Denk je nu echt dat ik me van de wijs laat brengen door een paar lichaamssappen?’
Van Huis begon de parenclub met haar man Erik Immink (44). ‘We wilden een laagdrempelige zaak waar je je op je gemak voelt,’ aldus Immink. Van Huis valt hem bij: ‘Bij ons is iedereen welkom. Of je nu 18 of 80 bent, professor of bouwvakker, maatje 36 of 54. Hier kun je gewoon lekker jezelf zijn. Lekker spontaan.’
Een huiselijk setting, daar streven ze naar. Geen high society club, maar een gezellige woonkamerformule. Laag schrootjesplafond, een reusachtige Chesterfieldbank, hartvormige neonverlichting en een getimmerde bar met neplederen krukken. Boeddhabeelden op de grond houden condooms in de kom van hun handen. Op het met rood doek afgerokte buffet staat de catering van Martha. Sateetjes, aardappelgratin, huzarensalade. De geur van zelfgemaakte gehaktballen verspreidt zich door de parenclub. ‘Dream without fear, love without limits,’ meldt een tekst aan de muur.
Roze handboeien
Aan de bar zitten Daisy (34) en Mike (47). Bij binnenkomst hebben ze hun kleren achtergelaten in een kluisje. Zij draagt nu een satijnen niemendalletje, hij alleen een rode boxershort. Enthousiast vertellen ze over hun ervaringen als swingers – koppels die seks hebben met andere koppels. Beiden zitten al jaren in ‘het wereldje’, waar ze elkaar ook hebben leren kennen. Behalve van parenclubs houden ze van BDSM: bondage en sm-seks. Enthousiast gebaart Daisy naar de roze leren handboeien boven de minidansvloer. ‘Daar heb ik vorige week nog in gehangen.’
‘Het is niet dat ik op Mike ben uitgekeken,’ verklaart ze hun komst naar De Wilpenhof. ‘Het is gewoon spannend, seks met anderen. En als Mike meedoet, of een andere vrouw, is dat extra opwindend.’ Wijzend op zichzelf: ‘Deze stuiterbal wil altijd wel.’ Haar vriend knikt, zichtbaar verheugd.
Als stel betaal je 50 euro entree bij De Wilpenhof, inclusief eten en drinken. Single vrouwen betalen de helft, single mannen 80 euro. Een vrouw alleen mag altijd naar binnen, voor mannen alleen geldt een maximum van tien per avond. Immink: ‘We moeten de balans bewaren. De meeste stellen willen er wél een vrouw bij, maar geen losse man. Dus wil je voorkomen dat er daar te veel van rondlopen, want dat is niet bevorderlijk voor de sfeer. Bescherming van de vrouwelijke gasten is voor ons heel belangrijk.’
Beter dan vreemdgaan
Goed beleid, vindt Josje, een vrouw van in de vijftig, gekleed in een zwart jurkje tot net onder haar billen. Een paar ‘losse flodders’ in de club is geen bezwaar, zegt ze. Maar als zij met iemand seks heeft, mag zo’n man niet zomaar aanschuiven. ‘Hij moet wel een beetje moeite doen, vind ik. Op z’n minst bij de bar een gesprek beginnen. Ik ben tenslotte niet bij de prijs inbegrepen.’
Naast Josje zit Ronald, in het dagelijks leven vrachtwagenchauffeur. Ze zijn getrouwd, gaan al dertig jaar samen naar parenclubs en gunnen elkaar de lust met een ander. Diep vanbinnen is niemand monogaam en swingen is beter dan vreemdgaan, of niet soms? Ronald: ‘Maar je kunt dit alleen doen als je relatie goed is, als je eerlijk bent en elkaar vertrouwt.’
Josje draait nog maar eens een shagje. Het tv-scherm achter haar hoofd toont close-ups van orale seks. Dan buigt ze zich naar voren en zegt op vertrouwelijke toon: ‘Weet je, vrouwen zijn hier de baas. Wij bepalen hoe ver we gaan en met wie. Iemand kan vragen of ik interesse heb, maar een vriendelijke afwijzing is genoeg. En als ik met een man op een kamer lig en ik voel opeens een vreemde hand op me, dan hoef ik die alleen maar weg te duwen. Dat is een ongeschreven regel.’
In onderbroek
De avond vordert. De jaren 80-playlist is ten einde, Martha zwengelt het volume aan, Lil Kleine schalt uit de speakers. Het meisje in de babydoll veert op en loopt heupwiegend naar de paal op de dansvloer. Haar vriend, achter haar, laat zijn hand in haar slipje glijden. Uit de darkroom stapt een blote man om een condoom uit een bakje te pakken. De meeste kamers zijn nu bezet, er klinkt gekreun in de gangen. Martha loopt rond met haar spuitflacon, Van Huis voert schone handdoeken aan. Hoe vindt ze dat nou, zo’n pand vol seksende mensen? ‘Ach, ik zie het niet eens meer. Het is net als wonen langs het spoor: de eerste tien treinen hoor je nog, daarna ben je eraan gewend.’
Er is een nieuwe run op het buffet – de fysieke inspanning maakt kennelijk hongerig. Mannen in onderbroek tasten hun borden hoog op met kipstoof. Dertiger Harmen, blonde krullenbol, doopt genoeglijk zijn gehaktbal in de mayo. Voorheen kwam hij met zijn vriendin, vertelt hij, maar de verkering is uit. En zo’n zaterdagavond alleen op de bank, da’s ook maar niks, toch?
De sleur doorbreken
Bob en Saskia, hoogopgeleide vijftigers, wilden de sleur van een 25-jarig huwelijk doorbreken en ontdekten het swingen. ‘De kinderen vliegen uit, wij krijgen ons leven weer terug en zochten een beetje spanning,’ zegt Saskia. ‘Het voelt als een soort tweede puberteit.’ Het spel der verleiding gaf haar een boost. ‘Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen. En mezelf beter leren kennen. Nooit geweten dat ik kan genieten van seks met mannen voor wie ik emotioneel niets voel.’ Bob: ‘Maar als het niet klikt met anderen op een avond als deze, nemen we samen een kamertje.’
In de overdekte tuin zit een groepje mensen in de jacuzzi. Ernaast staat een blokhut met een bordje erop: ‘Bioscoop Het Gouden Eikeltje’. Aan de rokerstafel zitten Richard, Josje, Harmen en een vrouw met een grote tatoeage van haar kat. Zonder omhaal doet Josje de krullenbol een voorstel: ‘Zin om samen een kamer op te zoeken?’ Harmen knikt, slaat zijn handdoek over zijn schouder en staat met Josje op van tafel. Echtgenoot Ronald verblikt of verbloost niet en steekt nog een shagje op. ‘Mooie tattoo,’ zegt hij tegen zijn buurvrouw. ‘Wij hadden vroeger ook een kat.’
Alle namen zijn om privacy-redenen gefingeerd, behalve die van Tineke van Huis en Erik Immink.
Een eerdere versie van artikel is eerder in AD Magazine.
Image by COSA_NOSTRA from Pixabay
