Op verschillende plekken in de Duitse hoofdstad is naakt zonnen en baden toegestaan. Op het naakstrand (‘FKK-Bereich’) aan het beroemde Strandbad Wannsee bijvoorbeeld. Maar ook op plekken waar je dit niet snel verwacht, zoals het uitgestrekte stadspark Tiergarten, midden in Berlijn. Hier gold een verbod op naakt lopen, maar omdat dit nauwelijks werd gehandhaafd door de anders zo strenge medewerkers van het Ordnungsamt, werd het weer opgeheven.
Ook barbecuen werd in het park lang getolereerd. Met als gevolg dat in zomerse weekenden behalve tientallen nudisten ook duizenden Turken en Arabieren naar Tiergarten stroomden. Een wolk van kebab-rook hing op die dagen boven het stadscentrum.
Maar het grillen werd verboden omdat het stadsdeel na elke zomerdag werd opgezadeld met wel twintig ton aan extra vuilnis, wat jaarlijks een extra rekening van driehonderdduizend euro voor de vuilnisophaaldienst opleverde. ‘Dus wie nu in z’n blootje staat te grillen, krijgt een boete van 20 euro … voor het barbecuen, ‘ schreef een verbaasde commentator in een lokale krant.
De losse Duitse omgang met naakte huid is voor buitenlanders vaak moeilijk te begrijpen. De Amerikaans-Duitse historica Dagmar Herzog (51) deed onderzoek naar de ‘seksuele geschiedenis van de Duitsers in de 20e eeuw’. Zij concludeert dat Duitsers, met uitzondering van de jaren ’50 van de vorige eeuw, in hun opvattingen over seksualiteit en het naakte lichaam altijd liberaal zijn geweest. Die houding zou deels terug zijn te voeren op het pioniers-werk van Duits-joodse artsen begin vorige eeuw. Die pleitten voor de emancipatie van vrouwen, voor het gebruik van anticonceptie en tegen de criminalisering van homoseksualiteit.
Ook Hitlers nationaal-socialisten en – later in de DDR – de communisten lieten nudisten met rust. Sterker: in de Oost-Duitse vakantieoorden aan de Oostzee was Freikörperkultur vanzelfsprekend. In de eerste en enige Oost-Duitse FKK-reisgids, uit 1982, staan zo’n veertig plekken vermeld waar men naakt kon recreëren. De badplaats Ahrenshoop bij Rostock, waar kunstenaars, intellectuelen en andere ‘avantgardisten’ samenkwamen, gold als centrum van de socialistische naakt-cultuur.
Eco-seks hippies
Vorig jaar opende op de Lüneburger Heide, onder Hamburg, de ‘Naturistenweg Undeloh’. Aanvankelijk konden wandelaars hier in hun blootje zestien kilometer afleggen. Maar omdat steeds meer nudisten zich buiten de afgesproken paden begaven, werd de route teruggebracht naar tien kilometer. Eerder, in 2010, kreeg in de natuur van het Harzgebergte de ‘Harzer Naturistenstieg‘ al de status van officiële naakt-wandelroute, de eerste in zijn soort in Duitsland. Bordjes waarschuwen argeloze voorbijgangers: ‘Willst Du keine Nackten sehen, darfst du hier nicht weiter gehen’ (‘Als je geen naaktlopers wilt zien, dan moet je niet verder gaan’).
Dat voor veel Duitsers nudisme een ideologische component heeft – men bevrijdt zich erdoor van de ‘knellende’ maatschappelijke conventies, is het idee – wordt door de non-profit organisatie Fuck for Forest (FFF) op handige wijze gebruikt. Dit Berlijnse gezelschap van ‘erotische activisten’ maakt amateur porno-films of heeft sex in de publieke ruimte en verkoopt de opnames. Met de opbrengst worden ‘ecologische projecten' gesteund, beweert FFF.
In een vorig jaar uitgebrachte documentaire trekken de eco-seks hippies door het regenwoud van Brazilië, Peru en Colombia, op zoek naar indianen-stammen die zij kunnen redden van de ecologische ondergang. Maar de activisten hebben behalve vrije seks geen concrete voorstellen en worden door de oorspronkelijke regenwoud-bewoners uit hun dorpen verjaagd.
Een soortgelijk lot dreigt voor naakte zonaanbidders in Tiergarten. Steeds meer Berlijners zeggen moeite te hebben met het vele naakt – meest van oudere mannen – in het park. ‘Dit is Berlijn,’ waarschuwde een verontwaardigde columnist. ‘Niet de Hof van Eden’.
Meer lezen? Neem een abonnement!
