Een vriend van Marjolein haar ouders is een 66-jarige, kerngezonde marathonloper. Van de een op de andere dag belandde deze man op de IC. “Volgens mij kan iedereen het zomaar krijgen. De ziekte maakt volgens mij geen keuze,” vertelt Marjolein. “Iedereen kan het krijgen, niet alleen maar ouderen zijn slachtoffer. Ik maak me daar wel zorgen om en ben er zeker bewust mee bezig. Ik probeer onder andere bij het boodschappen doen, de drukke zaterdagen te vermijden en afstand te houden.”
Rob en Marjolein omarmen het leven. Ze sporten wekelijks samen en zijn daarnaast echte Brabantse levensgenieters met veel sociale contacten. En toen kwam de coronacrisis en moesten er hier en daar toch aanpassingen worden aangebracht in hun leven. Normaliter gingen ze iedere werkdag ’s ochtends naar hun werk. Rob naar Breda en Marjolein naar Waalwijk, en kwamen ze rond half zeven ’s avonds weer thuis. “Diegene die het eerst thuis komt maakt het eten klaar, dat is een beetje de afspraak die we hebben,” lacht Marjolein. “Meestal kom ik het laatst thuis en kookt Rob.”
Thuiswerken
Maar nu is het koppel genoodzaakt thuis aan het werk te gaan. Dat hebben ze ongeveer twee weken aan de keukentafel gedaan. De keukentafel volgebouwd met Laptops, paperassen en dingen die ze nodig hebben om te werken. Maar na twee weken zijn ze van dit zelfbedachte concept afgestapt, om de simpele reden dat er geen verschil meer was tussen werk en privé. Het werk lag altijd op ze te wachten, constant in het zicht op de keukentafel. Nu hebben ze ervoor gekozen om afzonderlijk thuis verder te werken, ieder in een eigen ingericht kamertje.
De werkgever van Marjolein gaf op 10 maart al aan dat ze thuis kon gaan werken vanwege het coronavirus. Al haar collega’s bij de bank werd ook gevraagd om thuis aan het werk te gaan. Hiervoor werd in korte tijd de digitale infrastructuur aangepast zodat thuiswerken ook mogelijk was. “Bij mij ging dit proces minder abrupt dan bij Marjolein,” legt Rob uit. “Dit omdat defensie zich uiteindelijk aanpast aan de berichtgeving van de overheid. Het is geen harde eis dat we moeten thuiswerken, maar wel bindend. Dus als we wat moeten halen op kantoor, dan kan dat nog steeds.”
Virtueel koffiemomentje
“Voor wat het koken betreft, Rob kookt nog steeds.” schaterlacht Marjolein. “Maar wat ik wel opmerk is dat we op het werk creatiever worden. Het echte contact met de collega’s is er nu niet. We hebben daarom nu wekelijks een digitaal koffiemomentje, waar we met elkaar videobellen en bijkletsen. In het begin deed ik dat nog zonder make-up op achter de webcam, maar ik doe steeds beter mijn best.”
De discipline om op vaste tijden te werken is er zeker maar dat komt volgens Marjolein omdat de werkzaamheden thuis alleen maar toenemen. “Het werk blijft de hele dag door komen,” legt Marjolein uit. “Er is geen minuut waarop ik me verveel. Sterker nog, er is geen tijd voor. Ik weet niet of ik over drie maanden nog in dezelfde situatie zit, maar voorlopig heb ik het in ieder geval genoeg te doen.”
Rob is ook van mening dat bij hem op het werk alles efficiënter begint te functioneren, juist door het thuiswerken. Ook hij heeft het nog steeds druk en kan zijn dagen er mee vullen. “Het scheelt dat ik verantwoordelijkheid mag nemen over mijn eigen projecten,” legt Rob uit. “Zodoende moet ik ervoor zorgen dat alle benodigde, extra informatie bij elkaar komt om de doelstellingen te halen.”
Toekomstperspectief
Aangezien het thuiswerken best wel flexibel, veilig en efficiënter gebeurd, dan iedere dag op en neer met de auto, is het wellicht een idee om het thuiswerken in de toekomst vaker te gaan organiseren. Rob denkt dat het coronavirus wat dat betreft positieve gevolgen heeft, namelijk om mensen en instellingen een stap vooruit te laten zetten in het digitaliseren van het werkproces. “Ik denk dat het uiteindelijk een omslagpunt zal zijn in de manier waarop wij denken over werken en thuiswerken,” zegt Rob. “Vroeger was het een kwestie van hoe je leidinggevende er tegenover stond. De een had wat meer vertrouwen in thuiswerken dan een ander. Nu zijn ze genoodzaakt de stap alsnog te nemen en na te denken over een nieuwe realiteit en non-verbaal communiceren met elkaar.”
Voor Marjolein hoeft het thuiswerken in ieder geval niet voor altijd. Ze mist de sociale contacten die bij haar baan horen. “Fulltime thuiswerken past niet bij mij. Ik mis die koffiegesprekken en ik bel m’n collega’s zeker ook privé nog, buiten het werk om, om over ditjes en datjes te kletsen. Vroeger was het niet vanzelfsprekend om af en toe thuis te werken, maar wellicht dat dit in de toekomst toch wel een blijvertje wordt. In mijn functie moet ik wel zichtbaar zijn in de maatschappij. Ik haal immers mijn energie uit het maatschappelijk betrokken zijn.”
Voor Rob mogen de regels van de overheid met betrekking tot het coronavirus wel wat strenger nageleefd worden. “Dit vooral door mijn militaire achtergrond. Regels zijn regels en die volg je. Voor mij werkt dat, maar Nederland is democratisch. Een maatregel moet passen bij onze Nederlandse cultuur. Daarom ben ik ook bang dat als de regels verder worden aangescherpt door de overheid, bijvoorbeeld een lockdown, dit wel eens contraproductief gaat werken.” Aldus Rob.
