Of het beeld overeenkomsten vertoont met COVID19
Gruwelijk
Ik heb het er al meerdere malen over gehad. Het congres in Ieper, Belgie, een goed jaar geleden (februari 2019) heeft een enorme indruk op mij gemaakt. Dat congres handelde over ‘de Spaanse griep’ ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Het gaf een grimmig beeld van wat een pandemie inhoudt. Inmiddels kunnen wij uit eigen ervaring met COVID19 daarover ook meepraten. Zij het dat we in vrede leven. Dat er voldoende voorzieningen zijn en geen hongersnood. Wat niet verhinderd dat de verhalen die we te horen en zien krijgen schrijnend zijn. Af en toe een beeld van een patient aan de beademing op de Intensive Care. Het gelaat geblurred… Patienten omringd door volledig ingepakte zorgverleners.
Beeldvorming
Of een Rontgen foto met vlekkige afwijkingen over beide longen. De gevreesde dubbele longontsteking. Honderd jaar geleden maakte men prachtige, maar ook gruwelijke kleurenplaten. Op het bewuste congres in Ieper lieten sprekers er enkele zien. Een nachtmerrie. Ik heb nadien de bron daarvan terug kunnen vinden. Of het beeld overeenkomsten vertoont met COVID19? Dat antwoord moet ik schuldig blijven. Maar voor mij is dat het beeld dat ik momenteel voor ogen heb. Zowel de kliniek als de pathologie.
Tekstfragment
Vertaald van Pathology of Influenza 1920:
De etiologie van influenza is onbekend. De toegangsweg van de veroorzaker is eveneens onbepaald. De afwijkingen aan de luchtwegen, zowel primair als secundair, zijn verantwoordelijk voor de hoge sterfte van de ziekte.
De schade van de luchtwegen die eigen zijn aan deze ziekte en die het meest voorkomen, zijn: Een acute tracheobronchitis geassocieerd met diffuse betrokkenheid van het longparenchym. Hyalinisatie van het epitheel van de luchtkanalen en necrose van de alveolaire wanden met uitgebreid interstitieel emfyseem en soms met pneumothorax. Verwijding van de eindbronchiolen. Aplastische sero fibrineuze en hemorragische pneumonische exsudaten. Necrotiserende en organiserende bronchiolitis en longontsteking: lobair, lobulair, peribronchiaal, interstitieel. Het gevolg een vernietiging door bronchiolitis en bronchiolectase. Proliferatie van alveolair en bronchiolair epitheel. De laesies elders door influenza zijn niet constant of karakteristiek.
Samenvattend
Ongeacht lokalisatie hebben de afwijkingen dezelfde fundamentele pathologie die wordt gekenmerkt door:
Vasculaire schade, Bloeding, Organisatie met of zonder infectie.
Overweging
Er zijn volgens mij meer overenkomsten tussen de Spaanse griep en COVID19 dan ons lief is. Excuses voor het gebruik van jargon in de vorige alinea’s. Maar dat is onvermijdelijk om het uit te leggen. Zeker het bewuste Infliuenzavirus (H1N1) is wat anders dan het huidige Coronavirus (COVID-SASRS-2). Maar een verschillende trigger zou wel tot een vergelijkbaar klinisch beeld/eindresultaat kunnen leiden. Een dubbele longontsteking. Destijds (1918-1923) waren de mogelijkheden voor onderzoek en behandeling beperkt. U kunt tegenwerpen dat het nu vooral ouderen zijn die het slachtoffer zijn. Honderd jaar geleden de jong volwassenen. Dat onderscheid zou te maken kunnen hebben met genetische make-up, maar zeker ook met al dan niet verworven weerstand. Maar er zijn vast meer verklaringen.
Websites
https://www.gutenberg.org/files/58960/58960-h/58960-h.htm
https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(01)22115-1/fulltext
https://gulfnews.com/world/spanish-flu-1918-vs-covid-19-1.1582445160581?slide=4
https://reportersonline.nl/de-spaanse-griep-in-het-collectief-geheugen/
