Ik moest meteen denken aan de situatie in Nederland, waar mensen als Sylvana Simons, rapper Akwasi, en Quinsy Gario zich hard maken voor hetzelfde …. of hebben zij een andere agenda?
Zwarte man, negroïde of Amerikaan-Afrikaan?
Ik schrijf in de inleiding ‘zwarte man’, maar vraag me af of ik dat als witte man nog wel mag/kan schrijven. Of moet ik ‘negroïde man’ schrijven of misschien ‘Afrikaan-Amerikaan’ of andersom, ‘Amerikaan-Afrikaan’ of toch maar gewoon ‘man’? Het feit dat ik er op deze manier over na moet denken, stuit mij tegen de borst. Niet omdat ik me bewust ben dat woorden bij sommige mensen verkeerd kunnen binnenkomen of ik ermee op lange tenen ga staan, maar meer omdat ik bang moet zijn dat door het gebruik van mijn woorden ik verkettert wordt door mensen als Simons, Akwasi en Gario, die meteen de racismekaart trekken. Een kaart waar de politiek en mainstream media heel erg gevoelig voor zijn en de publieke opinie sterk mee wordt beïnvloed, en niet op een gunstige manier.
How can you hate me, when you don’t even know me?
De boodschap die Daryl Davis uitdraagt is er een van liefde en dialoog en niet van geweld, zoals mijnheer Akwasi, die Zwarte Piet in z’n gezicht wil schoppen, of Gario, die maar blijft doordrammen omdat hij zijn zin niet krijgt. Of voor Simons, die maar niet wil beseffen dat een democratie gebaseerd is op de wil van de meerderheid.
Davis gaat voor de dialoog die als basis heeft dat iedereen overeenkomsten heeft. Davis refereert naar zichzelf als ‘black kid’ in zijn levensverhaal en heeft het over zijn ‘white friends’ Hij maakt dus wel degelijk gebruik van de woorden ‘black’ en ‘white’. Wat is er dan mis mee als ik als witte of blanke ook gebruik maak van dat woord? Of is dat woord ‘zwart’ alleen voorbehouden aan de Davis, Simons en en haar illustere gezelschap? Door het woord ‘zwart’ te gebruiken maak je inderdaad een onderscheid, en als je je daardoor voelt aangesproken, dan zegt dan meer over jezelf dan over het gebruik van het woord.
Davis heeft op eigen houtje deze missie op zich genomen, zonder zichzelf daarbij op de voorgrond te plaatsen. A man with a mission. Pas later is het bekend geworden wat hij heeft gedaan en heeft hij terecht wereldwijde belangstelling gekregen in de media voor zijn prestatie.
Contraproductief
Het moet van twee kanten komen, anders werkt het niet en dat kan alleen maar bereikt worden door dialoog en niet door jezelf op de voorgrond te duwen om jezelf belangrijk te maken en je zin door te drijven en bepaalde dingen af te dwingen. ‘Kijk mij nou eens goed zijn en opkomen voor alle anderen’. Zoals ik al eerder schreef: als je jezelf op deze manier profileert, roep je alleen maar meer ergernis op en schiet je je doel voorbij omdat de middelen die je inzet contraproductief zijn. Ik weet dat men in Nederland leert dat je groot moet denken, maar in sommige gevallen gaat dat dus niet op, en dit is er één van.
In Nederland zal dit debat niet op gang komen omdat we denken dat we het probleem met een nationaal debat kunnen oplossen. Maar zolang verschillende bevolkingsgroepen moedwillig niet willen integreren of zichzelf geen spiegel durven voorhouden, is een nationaal debat kansloos. Je kunt alleen maar kleine en individuele successen boeken in je eigen leefomgeving, immers: verbeter de wereld, begin met jezelf. Maar voor sommige mensen geeft dat geen of te weinig voldoening en willen ze zichzelf op een voetstuk plaatsen voor hun gedachten en goede bedoelingen. Prestaties zijn er immers niet.
Groot worden door klein te blijven
Een als je dan door je spraakmakende optredens verguist wordt op social media, moet je niet gaan staan janken. Jij hebt immers de verkeerde middelen gebruikt om je doel te bereiken, wat dat doel ook moge zijn. Beste Sylvana, Akwasi en Gario, jullie mogen nog niet eens in de schaduw van een zwarte man als Daryl Davis staan.
