Waarschijnlijk zat de krona al in mijn kop toen ik klikte, om 15:46. Voor honderdéénenveertig euro vier prachtige kleren gekocht voor mijn lief, die de week erop jarig was. Plus een leuk bloesje voor mezelf, om in aanmerking te komen voor gratis verzending.
Het moment na de klik sloop twijfel het nog gezonde deel van de hersenen in en googlede ik in twee klikken de bezoedelde reputatie van modetalente.com op: echt heel veel mensen in allerlei landen hadden hun kleren nooit gekregen, of alleen een slap aftreksel van wat ze besteld hadden. De website was al op radar geweest, of kassa, of allebei. En ik was er in getrapt. Gulzige lul!
In de voorwaarden stond in precies negenennegentig talen geschreven dat orders binnen 24 uur geannulleerd konden worden, dus dat is wat ik deed, terwijl de krona me langzaam overmeesterde. Met een mismoedige mail naar het serviceadres, zoals voorgeschreven, om precies 15:51. Ik ontving een auto-reply en de ochtend erop nog een, toen ik voor de zekerheid nogmaals binnen 24 uur annulleerde.
Antwoord kreeg ik pas nog een dag later, namelijk dat de spullen helaas al verzonden waren, maar: Many thanks for your patience and I hope you enjoy shopping with us! Dat was de dag dat de krona onverbiddelijk in al mijn lichaamskrochten kroop en ik drie dagen met griep onder zeil ging.
Zelfs in die drie dagen wist ik er nog mails uit te persen met waarschuwende taal aan het adres van de website, die me immers ging oplichten. Toen de koortsdromen plaatsmaakten voor een op en neer golvende verkoudheid en mijn lief ook positief getest werd, ging ik verder op zoek naar de antecedenten van de firma.
Eerst ontdekte ik nog dat ik een sms gemist had, met betaalinstructies voor importheffing, via voldoeinvoering.com, keurig met het logo van DHL. In precies dezelfde minuut (15:46) dat ik de order bevestigd kreeg. Net als de andere zwendel zag het er allemaal professioneel uit. ‘Anders kunnen we uw pakket niet in ontvangst nemen,’ spoorden ze me ongeduldig aan.
Ze hadden dus een heel systeem opgetuigd dat ook nog scams rondzond. Geautomatiseerd.
Stug verder zoeken. Op de website van modetalente.com stond: Room 507, 5th floor New East Ocean Centre. Dat bleek een spiegelglazen toren, precies waar de tunnel uit Hong Kong de grond in verdwijnt om bij de HK Yacht Club op Hong Kong Island weer boven te komen. Achter CEO stond slechts: David. Mijn mails de volgende dagen werden beantwoord door Safina, Yen en PatPat: Many thanks for your patience and I hope you enjoy shopping with us!
Nog wat speurwerk leverde via opengov.uk een Britse Ltd op waaronder de website geregistreerd stond, alweer op de 5th floor, nu op 3 Gower Street, London, sinds 2 januari 2019. Geregistreerd als CHICV UK LIMITED, toevallig precies de tenaamstelling van de rekening waarop ik mijn euro’s had gestort.
Ik meldde de diefstal ook even aan Bunqbank, met de suggestie of ze betalingen aan bekend malafide begunstigden niet gepaard konden doen gaan van een lichte waarschuwing. Goed idee!, zei Milena van Bunq, misschien wil je dat in onze ideeënbus posten?
Director zowel als Secretary van CHICV UK was Xingjian Yang, born september 1982. Doorzoeken leverde een huisadres op: 12 Galahand Road, BR1 5DT, Bromley, een keurig straatje in een zuideljke suburb van London. Googlemaps bracht me erheen en streetview nog dichterbij: dus daar woonde Xingjiang Yang, in dat huis was CHICV UK gevestigd. Sympathiek tuintje, je ziet de kliko’s staan naast de voordeur. Jammer dat ik geen cockneyvrienden had met tattoos, ik zou hun er zo heen sturen.
Ik zocht wel vast het lokale policebureau op en de Britse internetwaakhond, die ik ging aanschrijven, zo dreigde ik in mails aan aan Yen, Patpat en Safina van modetalente, filiaal Hong Kong. In kapitalen schreef ik er de naam van Meneer YANG en zijn huisadres bij, in de hoop dat ze de mails zouden doorsturen naar Bromley. Steevast kreeg ik terug dat de goederen helaas al waren verzonden, dus dat ze er niks aan konden doen. Many thanks for your patience and I hope you enjoy shopping with us!
Intussen schreef ik ook de website aan waarop ik de advertentie had aangetroffen, die dus ruimte gaf aan criminelen. Webmaster mailde terstond terug dat hij ‘deze partij’ meteen had geblokkeerd, nadat onderzoek uitwees dat de partij de benodigde keurmerken inderdaad miste.
Een uur later stond er gewoon een nieuwe winkel in dezelfde advertentieruimte: Floryday, met soortgelijke kleren en aanverwante reviews. ‘Ja’, zei webmaster, ‘zulke partijen maken continu nieuwe winkels en advertenties zodat we dagelijks nieuwe advertenties moeten blokkeren. Ik heb het vaker gemeld aan googleadsense, maar Google onderneemt geen actie.’
Dus google verhuurt gewoon webruimte aan internetcriminelen. Dat is nogal wat. Graag reserveerde ik hieronder wat reactieruimte voor Rachid Finge van Google, maar die besloot ook hierop desgevraagd geen actie te ondernemen.
Gelukkig loopt mijn verhaal goed af: in totaal stuurden Patpat, Yen, Safina en ik elkaar 63 mails in twaalf dagen. In mail 60 stelde PatPat voor dat ze het zou opnemen met een supervisor en in mail 63 kwam de onverwachte mededeling: Our supervisor said that because of your dissatisfaction, we make an exception and give you a refund.
Op de twaalfde dag kreeg ik mijn euro’s allemaal teruggestort van CHICV UK LIMTED en verliet de krona definitief mijn lichaam.
Kortom, geef nooit op. Spoor onverschrokken de crimineel op, stalk zijn zogenaamde klantenservice, bejaag alle oplichters tot het ze geel en groen ziet. Wie weet helpt het.
