De Syrische presidentsverkiezingen vormen een evenement dat de laatste jaren flink omgeven wordt door controversiteit. De huidige Syrische president, Bashar al-Assad, is sinds 2000 in functie. Na de dood van vader Hafez al-Assad op 10 juni 2000 werd de grondwet van Syrië gewijzigd. De minimumleeftijd voor het presidentschap werd verlaagd van 40 naar 34 jaar, de leeftijd van Bashar op dat moment.
Een door Syrië voor volgende maand aangekondigde presidentsverkiezing is door de diverse oppositiefacties – zowel de ‘rebellen’ in het Noorden en Noordoosten van het land, als splintergroeperingen buiten het land – afgedaan als een “theatrale farce“. De oppositie riep immers op tot een algehele boycot op de verkiezingen. En in de gebieden waar de rebellen de dienst uitmaken, als de gebieden die de Koerden beheersen, was er geen stembus te bekennen. Assad hield deze betwiste verkiezinging dan toch in juni 2014, en won deze met 88,7 procent van de stemmen. De uitslag van deze verkiezingen werd hevig betwist in Westerse media.
Nu de volgende presidentsverkiezingen er aankomen, begint ook de oppositie weer met haar oproepen tot boycot. Ook is er een heel social media offensief aan de gang, de spotprentjes van Bashar al-Assad in allerlei verschillende vermommingen worden wederom gerecycled. Echter, ‘de pot verwijt de ketel dat ‘ie zwart ziet!’, want: diezelfde oppositie is er nog niet geslaagd om in de door hun gecontroleerde gebieden wél ‘echte’ verkiezingen te houden.
Een vrouwelijke kandidate
De voorzitter van de Syrische Volksvergadering heeft bekendgemaakt dat Faten Ali Nahar zich kandidaat heeft gesteld voor het ambt van president van de republiek. Nahar is daarmee de eerste Syrische vrouw die een dergelijk verzoek indient.
Het verzoek van Nahar – een vrijwel onbekend figuur in het land – is niet het enige kandidaatstellingsverzoek dat de raad bereikt. Nahar is een onafhankelijke kandidate, zij vertegenwoordigt geen enkele partij. Iedereen die aan de in de grondwet gestelde voorwaarden voldoet, kan zichzelf in Syrie kandidaat stellen. Echter wordt hij (of in dit geval; zij) pas officieel kandidaat na goedkeuring door 35 zittende parlementsleden.
Faten Ali Nahar is werkzaam als advocaat in Damascus, geboren in 1971, gehuwd met een arts van het eiland Arwad, en zij heeft twee zonen, een zus die met haar man in Qatar verblijft, en een broer die vluchteling is in Duitsland. En hoewel haar vader Ali Nahar een gepensioneerde generaal van het Syrische leger is, lijkt zij ook familieleden onder de oppositie te hebben.
De Golanhoogten
Wat Nahar nog interessanter maakt als kandidate, is wellicht wel haar afkomst. Nahar is namelijk in de stad Quneitra geboren. Dit ligt in de Golanhoogten, een heuvelachtig gebied op de grens tussen Libanon, Syrië, Jordanië en Israël.
Gedurende de Zesdaagse Oorlog van 1967, veroverde Israël het grootste deel van het gebied op Syrië en begon in 1970 met het stichten van nederzettingen. In 1981 werden deze door Israël – onder het volksrecht illegaal –geannexeerd. Dit werd in diverse resoluties, onder meer resolutie 497 van de Veiligheidsraad, de Israëlische verovering, bezetting en annexatie, door de Verenigde Naties veroordeeld.
Ondanks dat de voormalige president van de Verenigde Staten, Donald Trump, in 2019 een eenzijdige verklaring dat de Verenigde Staten de bezette Golanhoogten erkent als deel van Israël ondertekende, worden de Golanhoogten nog altijd als bezet Syrisch gebied erkend door de internationale gemeenschap. In Syrië kan Nahar dan wellicht ook door haar afkomst op sympathie van het volk rekenen.
Electoraal programma
Ik heb Nahar gevraagd mij iets meer te vertellen over haar politieke standpunten en overtuigingen, en haar doelstellingen voor de komende verkiezingen. Ze verklaarde dat haar verkiezingsprogramma in de komende dagen bekend zou worden gemaakt.
Nahar verklaarde op haar Facebook pagina dat zij zich kandidaat heeft gesteld voor het presidentschap, omdat zij wilde bewijzen dat er wel degelijk een democratie is in haar land, Syrië. Ze belooft een pleitbezorger te worden voor vrede, en een politieke oplossing voor het conflict dat haar land de laatste tien jaar in puin heeft gelegd.
Nu heeft deze moedige vrouw alleen nog de goedkeuring nodig van 35 leden van het huidige Syrische parlement om officieel op de stembriefjes te verschijnen…
