En dan zijn er ook nog coaches voor coaches. Teneinde toch allemaal wel de juiste ‘tools’ en ‘skills’ en ‘mindset’ te verkrijgen, met als belofte: meer geluk.
De hoop wordt duur betaald!
Maar feitelijk is als het als een dure anti-age creme: je koopt hoop. Want betalen zul je. Voor niets gaat de zon op. Je dokt dus om het leven te begrijpen. Vroeger was heel veel echt niet beter dan nu, maar de internetmens wil graag oneliners (OK, soms two- of threeliners) om zich de illusie te verschaffen een persoon te worden. Althans: de persoon die hij/zij/hullie graag wil worden. Het lijkt allemaal enorm mooi en hulpvaardig, maar die coaches verkopen bijna allemaal potjes met narcisme. En hun volgelingen hebben het licht gezien. Tja: wat kan je anders zeggen na zo’n vette investering. Dus roepen ze Halleluja.
En wat zeggen onze klanten over ons?
“Ik wist wel dat ik het in me had, maar nu komt het er ook uit!”
“Heerlijk om mezelf te kunnen omhelzen.”
“Vroeger was ik bang, nu ben ik blij!”
“Eindelijk durf ik mezelf zijn!”
Verlost zijn ze van de voetangels en klemmen op hun levenspadje en de hele wereld mag het weten, want via Instagram (ik schijn dat nu ‘Insta’ te moeten noemen) wordt er dankbaarheid betoond aan de coach die hen het nieuwe leven heeft gebracht en dat wordt dan vervolgens weer groot afgedrukt op de webpagina van de coach. En de klanten zijn dan eerst de influencers en na een tijdje zijn ze zelf ook coach. “Zo trots!”
Nog meer braakteksten
LinkedIn is het allerergste. Daar worden immers die noodruftige klantjes geworven. Ik ben speciaal voor de gelegenheid even gaan scrollen. De oogst van vandaag:
“Supertrots op dit team waar ik weer een geweldig webinair mee mocht organiseren.”
“Vandaag heb ik deze fantastische club mensen mogen inspireren.”
“Zo goed van jou.”
“Trots op jou.”
“Wat een krachtige uiting van een sterke vrouw!”
“Wat goed dat je dit oppakt!”
Valse bescheidenheid
En zo werd het het als professionele tegenhanger van andere social media geënterde LinkedIn een podium voor eigenpijperij, waarbij vrijwel iedereen zichzelf zoveel mogelijk veren in de reet steekt en het in de comments door zijn netwerk nog eens dunnetjes over laat doen. Het verschijnsel heet ‘humblebragging’: valse bescheidenheid om zowel sympathie als bewondering te willen genereren. En deze marketing werkt!
Publiciteit genereert publiciteit
De coaches weten niet alleen veel geld te verdienen aan goedgelovige klanten die daar niet of nauwelijks iets voor terugzien, ook blijken ze een dankbaar onderwerp voor diverse media die hen de ruimte bieden hun zogenaamde successen met ‘de gebakken lucht’ te vieren. Daar heb je dan weer een publicitycoach voor nodig. En dan komen we gelijk aan bij dat andere hinderlijke fenomeen van al die coaches. Hun zinnen bestaan uit een combinatietaal van Nederlands en Engels. Ik plak hier wat van deze ‘oneliners’. [sic].
“We halen maximaal resultaat uit je following.”
“Wil jij ook een impactvolle storyteller worden?”
U voelt hem al aankomen: hup, daar is de ‘workshop’, waar overigens weinig gewerkt gaat worden, maar wel weer heel veel geluld. Voor heel veel centjes. Au!
Het neigt naar …. ponzifraude
In 2019 waren er zo’n 63.000 coaches in Nederland. In 2020 was dat gestegen naar 66.000, in 2021 waren dat er in totaal zo’n 70.000 en in 2022 is deze trend doorgezet naar 75.000 coaches in Nederland. Dat zijn dan alleen nog de geregistreerden. En al die coaches zijn op zoek naar min of meer dezelfde klanten, die ze dan wijs proberen te maken dat ze niemand anders dan hun heilige zelf nodig hebben in het leven. Flikker dan op cententrekkende zalvers! Wat ooit begon met ‘mental coach’ (vond ik nog te hachelen) is gedevalueerd tot een piramidespel. Kijk eens bij Ponzifraude op Wikipedia. Doe mij maar Hans Klok, dan weet ik in ieder geval dat het illusie is. En hij heeft mooi haar. Hij heeft vast een ‘kapselcoach’!
