Zonnepanelen op het oosten
In 2001 kochten mijn vrouw en ik onze jaren 70 woning in Hilversum. De hoekwoning met 175 m2 oppervlakte springt vier meter eerder in dan het huis van de buren. Aan beide zijkanten heeft de kou dus (deels) meer kans om binnen te dringen. Aan isoleren dacht ik toen niet. Ik werkte niet in de bouw of elektra en de energieprijzen waren toen nog laag. Destijds verbruikte ik 2500 kuub gas en 6500 kWh stroom, hoewel we de slaapkamers boven niet eens verwarmden.
Maar in 2010 leek het me toch zinvol om te beginnen met isoleren: de rente op spaargeld nam fors af. Om m’n spaarcentjes toch te laten renderen, schafte ik twaalf zonnepanelen aan. Het was nog een heel gedoe om een installateur te vinden. Mijn dak ligt op het oosten en de schoorsteen zou te veel schaduw geven. Uiteindelijk vonden we toch iemand die het voor ons wilde doen. Tegen alle adviezen in, bleken de zonnepanelen het eerste jaar 2000 kWh op te leveren. Een dak op het zuiden is natuurlijk het mooist, maar op het westen en oosten leveren zonnepanelen maar twintig procent minder op. Optimizers nam ik er niet bij, dat maakt de prijs van de zonnepanelen al gauw dertig tot vijftig procent duurder, terwijl ze ervoor zorgen dat zonnepanelen slechts tien procent meer stroom af kunnen leveren.
Stevige ingrepen
Door de zonnepanelen vroeg ik me af waar ik toch zoveel stroom aan verbruikte. Een plugje bij Praxis die apparaten door kon meten, bracht uitkomst. Zo kwam ik erachter dat er een energie slurpend faxapparaat – die ik zelden gebruikte – in de meterkast stond. Toen ik die de deur uit deed, volgde al snel meer. Alle lampen verving ik door LED-verlichting. Koelkast en vriezer ruilde ik in voor een energiezuiniger variant. Met bewustwording en het aanpakken van deze kleine dingen bespaarde ik al 2000 kWh per jaar.
Inmiddels was ook mijn cv-ketel aan vervanging toe. Bij de nieuwe schafte ik ook een zonneboiler aan, die bij zonlicht het water verwarmt en de verwarming ondersteunt. De benedenramen kregen HR++ glas, terwijl de dubbele schuiframen op de eerste etage plaats maakten voor nieuwe kozijnen met triple glas. Vloerisolatie had ik nauwelijks, er was slechts drie centimeter piepschuim tegenaan geplakt. Die vulde ik aan met TonZon thermokussens. Veel bespaarde ik er niet mee omdat warmte stijgt en dus nauwelijks via de vloer wegvloeit. Daarom pakte ik in 2013 het dak aan. In plaats van steen- of glaswol gebruikte ik het plantaardige isovlas. Deze isolatiemaatregelen zorgden ervoor dat ik in 2015 nog maar 1400 kuub gas en 4000 kWh stroom verbruikte, waarvan de zonnepanelen de helft aan stroom leverden. En dat terwijl de kinderen inmiddels huiswerk maakten op hun kamers en dus vaker de verwarming op de eerste verdieping aan stond.
Liever van de wind dan van Putin
De jaren erna heb ik het aantal zonnepanelen verder uitgebreid tot veertig en een elektrische auto gekocht. Hoewel er vaak gezegd wordt dat je voor een hybride warmtepomp moet overschakelen naar vloerverwarming, bleek deze ook prima te werken op mijn jaren 70 radiatoren. Toch twijfelde ik nog even: de prijs is aan de hoge kant. Omdat het nog een relatief nieuwe markt is, waren er als het ware alleen de Mercedessen en BMW’s onder de warmtepompen te koop in Nederland. Een Fiat Panda warmtepomp zou ook goed werken, maar die worden nu nog maar beperkt geleverd in Nederland omdat er weinig vraag naar is. Dit jaar verbruikte ik 50 tot 100 kuub gas en 2000 kWh stroom. Die laatste is grotendeels de energie voor mijn auto. Onderaan de streep heb ik 40.000 euro uitgegeven. Terugblikkend is dat het meer dan waard geweest. Los van dat je het nu al binnen een paar jaar terug hebt verdiend, zit er ook een ander aspect aan. Het gas wat we nu gebruiken, komt of uit Groningen, of bij Putin vandaan. Of je kiest voor het vloeibare gas wat uit één of ander dictatoriaal staatje komt. Nee, dan heb ik liever elektriciteit van de wind of de zon, opgewekt in eigen achtertuin.
