Hoe kom je als je op weg bent naar 60 kruisjes nog aan een nieuwe liefde. Zit men niet meer op je te wachten of liggen er nog kansen als je om wat voor trieste of zelfgekozen reden geen partner meer hebt en er wel een begeert, al was het alleen al om het spookbeeld van de eenzame oude dag te verdrijven. Ja er bestaat natuurlijk sinds jaar en dag het reguliere circuit: sportverenigingen, wandelclubjes, bridgeavonden, kookgroepjes, alleengaanden reizen, plekken, waar je zomaar een nieuwe wederhelft kunt tegenkomen. Een uitkomst voor wie niet zo van die blije doe groepjes houdt is vandaag de dag daten via een site, met of zonder App, op zoek naar een maatje, vriend, lover, eeuwige liefde of het totale alles-in-een plaatje. U vraagt, wij leveren is het credo van al die datingsites, honderden inmiddels, de nichemarkt blijft maar groeien, de doelgroepen, steeds gevarieerder. Niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat Nederland inmiddels ruim 3 miljoen singles kent, waarvan de helft wel eens online een poging waagt om een nieuwe liefde te vinden.
Online daten dus. Al meer dan een decennium volstrekt ingeburgerd en ook voor fifty up, sixty up en zelfs seventy up helemaal hip and happening.. Hoe gemakkelijk kan het zijn; zo vanachter je laptop of via je smartphone heerlijk onbespied aan de keukentafel, die wonderlijke virtuele wereld der verleiding binnenstappen. Lipjes getuit, borstjes vooruit, nee dat hoeft niet. Dus geen uren voor de spiegel te staan, geen verleidelijke doch bedekte outfit aan en die killing high heels lekker in de kast laten staan. Geen man ter wereld die je lovehandles, flubberarmen, of Bridget Jones onderbroek ziet.
Ourtime
Mijn speurtocht begint op Ourtime, het oudere zusje van datingsite Lexa, sinds jaar en dag een van de grootste en bekendste spelers op de vaderlandse datingmarkt. Deze senioren ontmoetingsplaats voor de jonge 50-plusser beweert een giga database te hebben dus daar moet haast wel een ‘Mr. Right’ tussen zitten..
‘Veilig en betrouwbaar’, zo noemt Ourtime zichzelf ook alsof het om een Miele stofzuiger gaat. Klinkt goed zal menig naïeveling denken. Aanmelden dus: fluitje van een cent, het enige wat je hoeft te doen is via je email-adres een account aanmaken en een profiel invullen. Een betalend lidmaatschap aangaan, dat vooralsnog niet, eerst maar eens kijken hoe je als freeloader aan een nieuwe liefde kom
Inschrijven doen we onder een leuke ‘nickname’, ja, zo heet dat daar. Ilonka’s, Linda’s en Elly’s zijn er al genoeg dus bedenken we iets origineels. Zeggen dat je Mevrouw M. van kapsalon G. te H. bent – om maar eens wat te noemen – is ronduit onverstandig, immers, zo gevonden op social media. Beslist niet doen dus. Zo lang mogelijk anoniem blijven is een welgemeend advies, dat ook ik niet in de wind sla. Want, “zou je dat wel doen” luidt de eenstemmige scepsis van de vriendinnengroep. “Joh, er huist wat op zo’n site” zegt de een. “Kijk maar uit, veel griezels daar”, weet de ander. Toch maar liever zelf ontdekken of verhalen over zielepoten, cheaters, scammers, catfishes en enge ongure types waar blijken, want datingsites, zo is inmiddels algemeen bekend, zijn niet bepaald plekken met ‘alleen maar nette mensen’. Dat weet deze site zelf ook donders goed getuige hun ‘Vertrouwenshandfest’ en het ‘Veilig online daten’ handboek’ dat je kunt, nee moet, raadplegen en goed in je oren moet knopen. Dikke pluim dus voor Ourtime en doen dus dat nalezen! Niet één, niet twee maar drie keer! Het dient gezegd deze pagina vol do’s maar vooral don’ts, aangevuld met telefoonnummers van vele instanties zoals politie, slachtofferhulp voor geweld- en zedenmisdrijven en de Fraudehelpdesk liegen er niet om. Het feit alleen al dat zulke zaken, terecht, extra aandacht krijgen zegt meer dan genoeg. Je zou zowaar besluiten om er maar van af te zien; bezint eer ge begint dus. Want ja, ze bestaan helaas, de verhalen over naïeve dames en heren die alle goede adviezen negeren en na wat heen en weer appen onbezonnen en onverschrokken op avontuur gaan volledig in de ban van die grote onbekende. Choose the behaviour, choose the consequences schreeuwen dating advisers van Amerikaanse sites niet voor niets.
Sedert een aantal jaren kunnen met name de grotere spelers in de datingmarkt in samenwerking met de Consumentenbond en Thuiswinkel Waarborg in aanmerking komen voor het keurmerk ‘VEILIG DATEN’ wat niets meer en minder inhoud dan dat er eerlijkheid en transparantie bestaat over prijzen en abonnementsmodellen, dat ze klantvriendelijk zijn en een helpdesk bemannen die goed bereikbaar is. En laten nou net die abonnementsmodellen en die helpdesk de meeste klachten opleveren. Stilzwijgende verlenging van een stopgezet lidmaatschap, niet gewenste afschrijvingen tot in den treure, zero reacties van het klantcontactpunt en zeker geen duizenden members maar slechts een paar honderd online. Gevolg: withete, mekkerende, scheldende en soms snikkende clientèle. Hoe braaf dan dat deze van het ‘keurmerk’ voorziene sites, wel een fel beleid voeren tegen mogelijke oplichting door derden ( ) zodat je zeker weet dat je op een veilig manier kunt daten. Welnu, veilig daten is nooit maar dan ook nooit te garanderen. Nu niet, morgen niet, never niet. Garantie tot de voordeur zullen we maar zeggen want veilig daten begint bij jou, alleen bij jou…!
Van een wassen neus spreken we ook als het gaat om cijfers waar het het aantal members betreft. Niet alleen Ourtime maar ook concurrerende sites gaan er prat op een giga database te hebben, tja dat kunnen ze als de beste die datingsites: goochelen met niet te checken, absurde, non realistische getallen. Vraag het diverse onderzoeksbureau die er van in de lach schieten. Diezelfde bureaus zetten ook grote vraagtekens bij de slagingskans op het vinden van een partner, hooguit 5 procent zo luidt hun oordeel en dat terwijl de sites zelf schaamteloos van de daken schreeuwen dat 1 op de 3 er een nieuwe geliefde aan de haak slaat.
Maar alle doemscenario’s ten spijt blijf ik, met een nul procent verwachtingspatroon, volharden in mijn missie: kijken hoe het er werkelijk op die datingsites aan toe gaat. Nog even de personalia invullen: leeftijd, lengte, opleiding, uitermate belangrijk natuurlijk voor de heren belangstellenden die, zo beweren de beheerders van de site, te maken denken te hebben met ‘honderd procent handmatig gecontroleerde profielen’. Zou het? Nee dus, want geen enkele datingsite kan instaan voor de juistheid en volledigheid van de gegevens en informatie die members aanleveren. Dus daar gaan al die datingsites meteen de fout in, want wat valt er te controleren? Ja, ze hebben je e-mailadres en – als je betalend lid wordt – je bankgegevens, maar dat is het dan. Weten zij veel dat je geen 60 maar 75 kilo weegt, dat je een MBO-er bent en toch lekker HBO opgeeft, dat je je 55 voelt en dat dan ook maar invult, of nog erger, ja het gebeurt meer dan eens, aangeeft single te zijn, terwijl je stevig aan het lijntje van een partner zit. En om niet al te sneu over te komen vink je ook nog maar even een flink aantal hobby’s aan, ook al heb je van je leven nog nooit op een yogamatje gelegen, geskied of getennist op een net iets lager niveau dan Kiki Bertens. Kortom je kunt het op Datingsites zo mooi maken als je wilt, immers, wonen op stand in Haarlem klinkt nu eenmaal aantrekkelijker dan vertoeven op 3 hoog achter in een ‘treiterbuurt’ in Zaandam, gewoon je postcode even aanpassen. Het is een publiek geheim dat leugentjes om bestwil nu eenmaal kleven aan datingsites. Geen datingsite haan die ernaar kraait. En mocht de liefde eenmaal daar zijn dan doet zo’n kleine biecht er misschien niet meer toe. Niettemin blijft een de kluit belazeren, hoe subtiel ook, tricky natuurlijk mocht het tot een date komen en het klatergoud verdwijnt en muren worden afgebroken..
Tja, en hoe profileer je jezelf. Als een lieflijk bloemetje dat makkelijk te plukken is of als een tough cookie dat je niet zomaar verkruimelt. En je profieltekst, wat zet je daar nu in. Het bezorgt menigeen hoofdbrekens want hoe verkoop je jezelf? Ook daarbij schieten de meeste datingsites te hulp middels pagina’s vol adviezen. Alweer een duimpje! Maar als je een beetje van de letters bent zoals de verslaggeefster herself, dan is een ludieke oproep met ingrediënten als humor, licht- en luchtigheid en een vleugje zelfspot zo gecreëerd. En nee vooral geen verhaaltje vol schone schijn. Het spreekt voor zich dat profielteksten met Cremer- en Wolkers taal not done zijn op een site die als ‘normaal en fatsoenlijk’ te boek staat. Kwam je als man vroeger nog weg met ‘bedenkelijke’ oproepen, tegenwoordige moet je inhouden. Dat doen de meesten dan ook. Wat je schrijft, daar gaat het om, niet hoe je schrijft. Ook al produceer je een oproep met 21 taalfouten en meld je in je profiel hoogmoedig dat je universitair geschoold bent een corrigerende tik op je vingers krijg je niet. Zolang het niet ongepast is, knijpen ze een oogje toe. Dat heet iedereen in z’n waarde laten en dat staat die sites – het dient gezegd – te prijzen.
Het sluitstuk van de inschrijfprocedure is het uploaden van een foto. Moet dat? Ja dat moet. Ook al verklaren zelfbenoemde datingcoaches dat je zonder bijgevoegde foto dertig procent minder kans hebt op contact, ik concludeer – na twee proef weken zonder foto – dat je het simpelweg wel kunt shaken. Maar tegenwoordig dient gemak de mens en post je in twee tellen die leuke Ibiza vakantiefoto, waarop je zongebruind en met glanzende lippen je glaasje omhoog houdt. Goh, weet je nog, 15 jaar geleden, wat zag ik er nog appetijtelijk uit toen! Zal ik? Misschien denkt de ballotage commissie wel dat je zo’n opknapbeurt bij dokter plastic fantastic hebt gehad. Ook hier houden de toezichthouders de vinger niet aan de pols, kunnen ze ook niet. Hoe je er uit ziet daar hebben ze geen boodschap aan. Undateables bestaan niet op datingsites. ‘t Zou ook naar discriminatie rieken mocht dat wel zo zijn. Hoe dan ook, met frisse tegenzin post ik drie redelijk recente foto ‘s, zonder geknoei, want, de nieuwe tijd net wat u zegt. Heb je toevallig een handige zoon die alle fotoshop foefjes kent of een jong nichtje die alle geheimen van zo’n Holy Natural filter heeft uitgeprobeerd, dan kun je er in no time weer fris en fruitig en vooral rimpelloos uitzien, gelijk de soms gefotoshopte ‘stunning beauty ‘s op de cover van de ‘Linda’. Op een datingsite heet dat zelf verlakkerij want geheid dat je in ‘real life’ door de mand valt.
Tijd om met geschikt portret en al gevonden te worden. Of zelf op zoek te gaan, het is anno 2022 toch niet meer denkbaar dat je als moderne, weliswaar oudere dame, met de handen devoot gevouwen gaat zitten bidden tot er geschikte match opdoemt. Om een goed algemeen beeld te krijgen van wat ouderen hier beweegt oriënteer ik me op een babyboom categorie van zeg maar 59 tot 75. Wie kiest wie? Ik ga dit online dating fenomeen eens haarfijn fileren. We tellen af, en ja hoor, reeds na een vijftal minuten dient het eerste bezoek zich aan. ‘Iemand bezoekt je profiel’. Maar wie? Tja, dat blijft de vraag als je geen volledig lidmaatschap hebt. Lekker puh dus. Niet veel later ook al het eerste mailtje. Meneer van 77 vraagt of hij niet te oud is, tja beste man mogen we daar even over nadenken. Meteen ontdek je ook hier de beperkte mogelijkheden als je nog geen cent hebt betaald. De rest van Harrie‘s boodschap is namelijk onleesbaar gemaakt, in mist opgetrokken met blurred lines, zodat je zelf maar moet gissen of hij nog meer op zijn lever had. In rap tempo volgen bezoekjes en berichtjes elkaar op. Goh, nooit gedacht dat ik op m’n ‘oude dag’, nog popie Josefien zou zijn. Lig ik echt nog goed in de markt? Ik begin het zowaar te geloven als er steeds meer meldingen komen dat ‘Er iemand verliefd is geworden’. Heus?, ja het staat er echt. Later zal ik begrijpen dat je dan op een hartje onder iemands profiel moet klikken, een ietwat kinderlijke manier van contact leggen als je het mij vraagt, immers, we hebben het hier niet over highschool puppy lovers maar over mensen, die hoogstwaarschijnlijk al vier decennia vol ups and downs achter de rug hebben en die nu worden getriggerd om zich als een ‘teenager in love’ te gedragen maar a la. Toegegeven, in het begin streelt het absoluut al die aandacht maar na een tijdje zie je de lol er niet meer van in. Wie weet flirt zo’n kerel wel met dertig dames tegelijk. Weg egoboost. Na een klein uur staat het bezoekersaantal van dit nieuwkomertje op 71 ( ) en is ook de berichtenbox redelijk gevuld, zowaar met mailtjes die we wel kunnen lezen, afkomstig van members die een zogenaamd (prijzig) Premium Membership hebben, wat met grote letters op het profiel kenbaar gemaakt wordt en waarmee ook armlastigen die geen abonnement hebben benaderd kunnen worden, andersom kan ook ik – als gratis en voor niets lid – deze elite members een mail sturen, mocht ik dat willen. Maar vooruit eerst maar eens lezen wat de betreffende heren senioren zoal te zeggen hebben. Dat is schrikken…Verwacht hier geen stilistische meesterwerkjes of verfijnde volzinnen. Want wat dacht je van “Hee guitige kop heb je” of “Wat ben je aan het doen?” en ”Ben je nieuw”! De volgende dan, niet veel beter: “Schrijff (ja met dubbel f) es terug”. En weer een ander: “Kom maar langs moppie”. Maar dan gaan mijn ogen twinkelen. “Dag mooie dame”, schrijft ene Joost. Kijk daar word je met je niet gebotoxte hoofd blij van. Ach, hij zal het wel tegen iedereen zeggen, de gladjakker. Niet reageren dus. Inmiddels een paar uur en vijftig mailtjes met weinig tot niets zeggende (en dus kansloze) contactverzoeken verder moet ik al snel constateren dat de oudere Hollandse man niet de charmantste is, getuige de nogal horkerige en onhandige ‘versierzinnen’. Ook wel weer begrijpelijk als je bedenkt dat deze herintreders al meer dan dertig of veertig jaar niet op date zijn geweest en een kilometers lange afstand tot de liefdesmarkt hebben. Dat vraagt om omscholing. Heren u moet nog veel leren, wat als deze sites ze dat nu eens wijs kon maken.
Eerste conclusie na een middagje researchen, val niet meteen van je stoel door al die interesse. Op nieuwkomers wordt, zo is duidelijk, hartstochtelijk gejaagd. En schrik ook maar niet van 65- dan wel 70-plussers die zich aanprijzen als jonge goden die zich 50 voelen, ja voelen hallo..Beauty is but skin deep maar het oog wil ook wat, toch. Is het echt zo dat het die pensionado’s hier aan werkelijkheidszin ontbreekt? Ik hoor het Dr. Phil al zeggen: “Are you kidding yourself”. Het is vragen om een flink deksel op je neus, zeker als je er als enigszins gedateerde man niet uitziet als begerenswaardige leeftijdgenoten als Harrison Ford en Richard Gere om maar een paar te noemen. Nee, Hollywood Hunks huizen niet op de gemiddelde datingsite. Andersom kan ik – zelfs als best goed geconserveerde oldie – en zeker geen saai geklede ‘Plain Jane’ ook niet verwachten, verlangen, dat ik word aangesproken door Matthijs van Nieuwkerk look-alikes, hoe heerlijk jongensachtig ook. Zelf benaderen die hotshots? Geen gehighlighte haar op m‘n hoofd. Ik zou niet durven. Out of my league, die ‘mooiboys’, verboden terrein dame.
De dagen erna log ik regelmatig in. Eenmaal ingeschreven ontwikkelt zich een haast niet te stoppen nieuwsgierigheid behoefte. Wie oh wie bekeek mijn profiel? Wie stuurde een hartje en wie wil me beter leren kennen. Val ik nog in de smaak? De ervaring leert dat dating verslaving wel degelijk op de loer ligt. Je moet wel heel sterk in de sneakers of pumps staan om niet tig keer per dag te gluren, alsof er geen offline wereld meer bestaat. Moeilijk los van te komen. Digitaal detoxen..probeer het maar eens…
Het valt op dat het toch vooral de meer bespraakte gescheiden heren van net 60 zijn die denken nog in de smaak te vallen bij blozende jongere blommekes wellicht met het oog op nog een tweede of derde leg. En dus presenteren ze zich met fraai verpakte lokroepen als drukbezette, (heb nog een fantastische leuke baan) viriele versierders met een overvol bbhh-leven waarin, hoe bestaat het, ook nog plaats is voor een dame. Ze fietsen, joggen, fitnessen, zwemmen, motorrijden, windsurfen, reizen en bezoeken concerten dat het een lieve lust is. Je zal maar zo’n bezwete afgepeigerde nieuwe liefde over de vloer krijgen, wedden dat er van een spetterend lovelife weinig terecht komt. Gouden bergen, dat is wat ze ons beloven, want, schrijven ze, we worden in de watten gelegd. Fancy suppers, droomvakanties en avonden met kaasjes en kaarsjes bij de open haard. En wat dacht je van al die weekendjes weg en stedentrips, moeilijk kiezen hoor tussen Milaan, Londen en Barcelona. En Parijs niet te vergeten. Natuurlijk Parijs…Je raadt het al: ‘Walks along the Seine, laughing in the rain’ zoals in dat fraaie ‘My last summer’ nummer van Abba. Hoe romantisch. Kortom datingsites zien soms zwart van de gebakken lucht. Toch maar eerst even naar de buurtsuper voor een zakje met korreltjes zout. En als je daar toch bent, neem dan ook even een wijntje uit de bonus mee, want zo signaleer ik, er heeft een cultuuromslag plaatsgevonden. ‘n Eenvoudig pilsje gaat er bij de Nederlandse man niet meer in, massaal aan de wijn. Zou het door ‘de Meilandjes’ komen…?
En koken dat de heren kunnen, beslist allemaal Jamie Oliver’s. Zie het voor je dat appje: “Schat jouw favoriete veggie Lasagne al gemaakt hoor”. En dan hebben het nog niet eens over de vele goede eigenschappen die de heren menen te bezitten. Bij een profiel tel ik er maar liefst 16! Je zou zeggen zulke heartthrobs bestaan alleen in drie stuiver romans, zo niet op deze datingsite. The sky is the limit hier. En dus lezen we ook dat menigeen een meer dan fantastisch leven heeft met superkids, ‘n close familie en tig vrienden en vriendinnen, houden zo, zou ik zeggen, waarom dan als happy single nog zoeken naar een jeugdig gescheiden vrouwtje met drie rebelerende tieners. Lekker links laten liggen die hedonistische halfgoden. Hebben deze heren dus nog een echt plan de campagne, in de meeste profielen valt nagenoeg niets te lezen. Low profile, high hopes. Ja ze willen net als honderden andere een ‘leuke vrouw om leuke dingen mee te doen’. Wat dan? Terrasje pakken zijn de meest gebezigde woorden op Lexa. Horeca Nederland mag zich in de handen klappen. Ook strandwandelingen en door bossen slenteren zijn gemeengoed. Je kan er maar beter wegblijven, overbevolkt met daters, al dan niet hand in hand lopend.
De wat oudere weduwnaars daarentegen zijn meer van het serieuze realistische soort. Zoeken, zo valt te lezen, niet naar een betoverend prinsesje maar gaan voor Mrs. Good Enough. Een trouw maatje om het leven weer wat aangenamer te maken zo luidt de boodschap vaak. Vaak spat de triestigheid van zo’n advertentie af.
Het wekt geen verbazing dat de hoger opgeleiden, een minderheid doorgaans, met betere teksten komt, je zou ook niets anders verwachten. Zowaar leuk, leesbaar en inhoudelijk. Een enkeling tovert zelfs een glimlach op m’n gezicht. Halleluja, zowaar een vleugje humor. Zeldzaam, al beweert het merendeel over die aantrekkelijke eigenschap te beschikken. Nee, een theater van de lach is zo’n site allerminst. Ergerniswekkend ook, de oproepen van bezoekers die met een karrevracht aan wensen komen waaraan de toekomstige partner aan moet voldoen. De gemiddelde dater in spe echter maakt zich er met een Jantje van Leiden van af of ze kunnen eenvoudigweg niets beters produceren. Want wat is er ooit misgegaan met de lessen Nederlands als het in zeker vier van de tien profielteksten foute zinnen en taalmissers regent ( ). Je zou er zowaar de DDB, de Direct Duidelijke Brigade op los laten of desnoods Jan Smit, simpel maar voor het gros van de lezers begrijpelijk.
Voor tere zieltjes is zo’n datingsite ook beslist geen aanrader. Zonder blikken of blozen wensen sommige hufterige types je het een en ander toe. “Wel wat dik”, schreef een lomperik nadat ik zijn profiel had aangeklikt en hem zelfs een like had toebedeeld. Drie woorden die er in hakken. Au, au, en nog eens au. Awkward. Daar sneuvelt mijn toch al fragiele zelfvertrouwen. Daar gaat dit maatje XL, toch al niet het toonbeeld van body positivity, geheid slecht van slapen vannacht. Gelukkig ook goed nieuws. Een Brabander laat weten dat ik de mooiste voeten van de wereld heb, fetisjist vast en zeker. Getsie, weer zo’n gekke snuiter, denk ik ongenuanceerd. Nu schijnt raar het nieuwe cool te zijn, maar ik pas! Dan Thomas, misschien een kanshebber, deze kanjer. Zal ik? Mijn moed wordt beloont. Er gaan in de dagen die volgen heel wat mailtjes heen en weer en voorzichtig maken we al date plannen, maar dan opeens – out of the blue – is Thomas gone with the wind. Gekaapt door een concurrente, ziek zwak of of misselijk, geëmigreerd? Ik zal het nooit weten. Friese Jelle met wie ik het ook best wel min of meer leuk had is inmiddels ook afgehaakt, de reden; ik schijn niet zelfverzekerd genoeg te zijn, een twijfelkont noemde hij me. Klopt wel een beetje, ‘n minpuntje. Ik belandde, het was toch al niet mijn dag, in het afdruiprek. Bedankt blokkeerfries! Johnny, een goede derde op mijn shortlist is wel een volhouder maar ik heb iets tegen Johnnies, dingetje van vroeger zeg maar.
Behalve met het onvermijdelijke ‘Hallo’ of het populaire ‘Hi’, worden we nogal eens aangesproken met ‘Moppie’, ‘Schatje’ en ‘Lekker ding’ en natuurlijk blijven ook oneerbare voorstellen niet uit, vrijmoedigheid troef op zo’n site. Maar op enkele ondeugende berichten van ‘Vieze Jantjes’, ‘Gekke Henkies’ en ‘Malle Pietjes’ na moet je constateren dat over het algemeen de meeste contactverzoeken niet onvriendelijk van toon zijn. Dat verandert echter snel als je niet a.s.a.p of helemaal niet reageert, dan ben je opeens geen knip voor de neus meer waard. ‘Stomme trut’ en ‘Takkewijf’ klinken nog mild vergeleken bij de ‘rotte vis’ boodschappen die worden verstuurd. Mail die uiteraard meteen in de digitale kliko verdwijnt.
Ondertussen surf ik maar weer vrolijk verder, immers, het intrigeert absoluut, dat rondhangen in deze virtuele gemeenschap, bevolkt met al dan niet brave burgers en passanten van allerlei pluimage. Een digitale wereld met flinke rafelranden ook, want zie hier de ‘keurige heren’ die zich onbespied wanen, want je vraagt je je af of al die vrijpostige lieden, zoals in de Rob de Nijs hit ‘Malle Babbe’ alleen ‘s nachts durven wat overdag niet kan. Met veel blond schuimend bier achter de vrouwtjes aan. Je belandt ongewild in een soapserie met in de hoofdrol The Good, The Bad and The Ugly. Want neppers en slechteriken die vinden we. En de knapperds dus. Doorgewinterde datingsite bezoekers zullen deze phoney’s met hun ‘fake profielen’ er echter moeiteloos uit pikken. Deze meestervervalsers die zich doorgaans presenteren als getroebleerde weduwnaren, meestal van Christelijke huize, met door Google in matig Engels vertaalde dichterlijke suikerzoete zinnen als lokroep. Vaak, zo is meer dan eens gebleken, blijken het scammers uit Afrikaanse contreien die je, als de liefdesvlam is aangewakkerd, gewoon geld willen aftroggelen. De verhalen zijn bekend, de slachtoffers vaak niet. Wat ontwaar ik dat de makers van de site ontgaat. Is het mensenkennis, wereldwijsheid, een journalistiek neusje voor misleiding? Na wat heen en weer gemail met enkele gedupeerden, mannen in dit geval, blijkt dat vooral goedgelovige wat eenzame 60-plussers ten prooi vallen aan de charmes van bevallige, lieftallige ‘Oostblok dames’. “Ik ben er ook ingetuind”, biecht ene Leo op, die zijn verontrustende verhaal liever voor zichzelf houdt en ook na enig aandringen, niet in detail wil treden.
Nu kun je bij de site ten alle tijden je beklag doen en de zogeheten moderator aanspreken over alles wat je niet bevalt of niet door de beugel kan. Ook hier, het dient gezegd, geven enkele sites een krachtig signaal af. ‘Mail ons’. Sterker nog, ze pushen je om het vooral te doen. “Mochten we meldingen krijgen over gedrag dat in strijd is met de ‘Algemene Voorwaarden’ dan zullen we de nodige maatregelen nemen maar je niet laten weten welke stappen er zijn ondernomen”, zo valt te lezen. Maar meer dan eens krijg ik, na een zoveelste melding over een mogelijke bedrieger weliswaar respons maar verschuilen ze zich net iets te makkelijk achter het laconieke nietszeggende zinnetje: “We hebben niets ongeoorloofds kunnen ontdekken”. Fake foto’s, ook daar kom je zo mee weg. Zo van Google images geplukt. Zag ik daar nou echt een acteur uit The Bold and the Beautiful? En een paar BN’ers? En een veel te knappe Engelsman van hooguit 35. En zelfs een ‘broekie’ van, ik schat, 25…
Zitten daar soms een stelletje ongeschoolde nitwits achter de desk? Honderd procent gecontroleerde profielen? Laat me niet lachen…Een dikke vette taakstraf van 240 uur zou je ze toewensen..
Zelf word ik nog steeds niet echt geraakt door de interesse in deze golden oldie. Hoe kan het toch dat, die verhalen gaan rond, mensen online, nog voor er ook maar een ‘meet and greet’ is geweest zo pats boem voor iemand vallen. Wellicht ben ik als nuchtere Noorderling, maar ook weer niet zo cool, calm and collected, uit het verkeerde hout gesneden. Hoe kan het dat ik, die vroeger, ja vroeger, head over heels verliefd kon worden en meer dan eens buikpijn had van al die vlinders maar vooral gespecialiseerd was in onhandige en onmogelijke crushes nu als versie 3.0 zo stoïcijns ben. Je hoort mij na weer een inlogsessie niet “Een beetje verliefd”, van Hazes zingen laat staan dat ik zo bij het aanschouwen van het zoveelste profiel denk “Close your eyes and I’ll kiss you..”
Tijd om eens te evalueren met het vriendinnenclubje. Het gezelschap hoort mijn uitgebreide relaas aan. Lachsalvo’s en diep gezucht wisselen elkaar af. Ik zie fronsende wenkbrauwen, moet vermanende toespraken aanhoren. Algehele conclusie: “Niks voor jou dus” en “Je bent misschien te kritisch”. Bedankt meiden voor de feedback. Hoe dan ook mijn bezoekersaantal loopt inmiddels richting de 1100, ik ben overstelpt met likes en de postbode maakt overuren. Meer dan eens wordt mij de liefde verklaard, one way love, eendimensionaal in dit geval. Natuurlijk het voelt als een warme deken al die best wel aardige, uitnodigende mailtjes en de talrijke digitale schouderklopjes, maar mijn makke is ook dat ik te snel in de relativerende modus schiet: volgende plaatje, zelfde praatje, fast forward naar the woman next door, zo doemdenk ik. Maar mocht ik willen, dan zou ik haast elke dag wel kunnen daten, maar misschien ben ik wel number nine in de rij of het snoepje van de week en dus heb ik, Mrs. in control en ook nog eens oldskool, geen zin in ongemakkelijk rendez voutjes, zeker niet met Jan en alleman want al die goedbedoelde invitaties ten spijt, als het plaatje niet aanspreekt, ja dan…Wie beweert dat het hier toch om de inhoud, de binnenkant gaat, die is wat mij betreft een jokkebrok. Allereerst trekt een foto wel of niet je aandacht. En dat nu weerhoudt me ook van werkelijke wederzijdse belangstelling want verwacht hier geen ‘Selfie Kings’. Met nogal wat portretjes is veel mis. Senioren die, afgezien van enkele modieus geklede zakenmannen met een betere garderobekast, zich niet weten te presenteren en poseren met ongekamde haren in vale T-shirts, pluizige fleece truien en kreuk blouses. Lekker shabby. Metroman en stijl pastoor Arno Kantelberg zou er – flauw grapje – stijl van achterover vallen. En mijn moedertje zaliger zou vanuit het hiernamaals roepen “Goh, zo’n man kan toch wel even naar C&A voor een leuk overhemd”. Ga ik al die lieverds dan vriendelijk bedanken voor de eer? Nee dat doe ik niet, onbegonnen werk. Liever dan dat laat ik het voor wat het is onder het motto: geen reactie is ook een reactie, ook al knaagt soms het schuldgevoel aan me als er weer zo’n mail van een overduidelijk eenzame oudere meneer binnen komt.
Zo’n datingsite blijkt trouwens ook een voortreffelijke manier om de dag door te komen want voortdurend doemen dezelfde profielen op. Hangouderen, zij, die bezige bijen met al hun hobby ‘s maar toch vooral met een grote: zappen, scrollen, surfen tot ze erbij neervallen. Log maar eens in op ieder willekeurig moment. Als researcher met ingebouwde nieuwsgierigheid wil ik wel eens de proef op de som nemen, wil ik die bingewatchers wel eens doorgronden. Al kost het je je nachtrust, je gelooft je vermoeide ogen niet. Vanaf het krieken van de dag tot in het holst van de nacht; daar heb je ze weer de kerngroep van een man of honderd.. Kan toch niet waar zijn, een datingsite als een city that never sleeps. Wat is hier gaande? Verslaafd, verveeld, vereenzaamd? Zou Bram Bakker hier een antwoord op hebben?
Nu we het toch over zielenknijpers hebben. Wordt het niet eens tijd voor zelfreflectie, een grondige introspectie. Heb ik wel een innige band met mezelf? Hoe zit het met mijn self partnership? Ligt het echt aan mij dat ik me niet echt thuis voel in dit idealistische dating circus, dit keiharde strijdtoneel, dit amoureuze speelveld. Geschikt. Ongeschikt? Toch zeker dat laatste, ik geef het toe. Moet ik nu op mijn ouwe dag nog ergens op een sofa gaan liggen, drie zelfhulpboeken gaan lezen, een weekendje gaan ‘soul searchen’ in zo’n verbouwde schuur op de Veluwe of vind ik gewoon het fenomeen online daten niet zo sympathiek en geef ik de sites daarvan de schuld. Want ja het gaat de ‘koppelbazen’ van deze bedrijven toch vooral om de keiharde euro‘s, die ze uit de zak troggelen van hen/zij die nog hoopvol geloven in opbollende neo-liefdes, liefst voor altijd. Datingsites, het is gewoon Big business niets meer en niets minder. De commercie druipt er immers vanaf, zeker als je niet wenst te betalen voor geleverde diensten, dan verschijnen er meer advertenties dan mannen op je scherm. Ze schreeuwen het uit: Betaal maar, betaal maar, betaal maar en je zal slagen. Doorsnee kosten van zo’n lidmaatschap: 29 tot 44 euro per maand, waarbij aangetekend moet worden dat de maandelijkse kosten omlaag gaan naarmate de looptijd wordt verlengd. Goed het algemene verhaal is nu wel zo’n beetje verteld maar we zoeken verder.
Seniorengeluk
We laten Ourtime dus voor wat het is en steken over naar Seniorengeluk. Alweer een site die zich de grootste datingsite van Nederland noemt. Tuurlijk. Ook hier gratis aanmelden en dan: niks, niks niks als je geen VIP member wordt. Gebruiksvriendelijk, dat zeker maar mannen online? Valt toch tegen. De helft ook al gespot op andere sites. Opmerkelijk feit: klik je op de website op de zin’ Veel gestelde vragen’ dan lees ik, ja werkelijk: ‘Seniorengeluk is bedoeld voor iedereen vanaf 18 jaar en ouder die op zoek is naar ware liefde.’… Moet ik nu alweer naar Hans Anders? Nee, het staat er echt. Maar ook goed nieuws: Seniorengeluk klopt zichzelf op de borst met de mededeling dat ze in tegenstelling tot andere sites fel tegen nep- dan wel fictieve profielen zijn. Pluspunten: jawel, een aantal hartverwarmende succesverhalen geven de burger toch moed.
50PlusMatch
Deze site, niet te verwarren met 50PLUSDATING, noemt zichzelf de oudste en grootste datingsite voor senioren, met (alweer) handmatig gecontroleerde profielen, sterker nog, de site zegt in te grijpen als ze vermoeden of merken dat members getrouwd zijn. Ik vraag me af of ze dan aankloppen bij de Burgerlijke Stand. Hoe dan ook, zonder volledig lidmaatschap is het een kansloze zaak hier, immers geblurde foto’s. Wel hebben ze een eigen community, weliswaar niveau Fabeltjeskrant maar grappig en informatief voor de fanbase, als je de taal- en stijlfouten voor lief neemt. Wel presenteert de site aandoenlijke ‘love stories’, zoals die van Suzan en Freek, nee niet dat jonge sympathieke zangduo…
50PlusDating
Pronken kunnen ze absoluut maar dan wel met nauwelijks serieus te nemen cijfers: 1000 nieuwe inschrijvingen per week en 1 op de 3 members die een partner for life gaat vinden. De website trekt de aandacht met foto’s van uiterst aantrekkelijke mensen, vermoedelijk zo van een modellenbureau ‘geleend’..
Ook hier is inschrijven een fluitje van een cent. Het dient gezegd, deze site ziet er gebruiksvriendelijk uit. Na nog geen 10 minuten al een eerste mailtje…van een 47-jarige. Need I say more..
Wat opvalt: veel profielen zonder foto en een ruwe schatting leert dat 15 procent allesbehalve singe is..Ja ja.
ELITEDATING
Eigenlijk een site voor elke leeftijdsgroep maar ook hier treffen we ‘oudjes’ en ja, de naam zegt het eigenlijk al, hier huist de hoger opgeleide mens. Ik klik op de website en – je raadt het al – louter aantrekkelijke mannen. Dat belooft wat. Duizenden nieuwe leden per maand? Zou het? Nou daar moet toch wel een ware Jacob tussen zitten. Lekkere opwarmer zo blijkt later want laten die mooie heren nou niet op de site vertoeven. Tot mijn ergernis moet ik me ook nog even door een irritante persoonlijkheidstest worstelen, de zogenaamde ‘Big Five traits-theorie’, doorgaans gebruikt door bedrijfsadviseurs. Overslaan is geen optie. Ok, let’s go. Een heus assessment voor een top job zo voelt het. Na 20 lange minuten heb ik mijn taak volbracht en heb ik de slappe lach gekregen van de vraag ‘Of ik met het raam open slaap’? Wassen neus zo’n test, hoe gemakkelijk immers om politiek correcte antwoorden te geven. Daar denkt de site zelf anders over: hun leden zijn niets meer en minder professionals met ambitie en levenservaring. Maar hallo: gaat het hier niet over de liefde dan? Ook hier heb ik als gratis lid letterlijk niets te zoeken. De site zelf smeert me wat matches aan. Niks slank en lang, zoals aangevinkt en gewenst, maar kort en stevig en zelfs een heuse Holle Bolle Gijs. Kortom ook hier zonder Premium membership – vanaf maar liefst 99 euro per maand – kansloos en dus wegwezen.
Parship
Weliswaar een Datingsite voor 18 tot 80, maar zo verkondigt de site: “Absoluut een serieuze bezigheid voor senioren”. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Zichzelf een hoog cijfer geven dat doet deze site die zich de Nr 1 site voor serieuze relaties noemt, alleen voor (alweer) hogeropgeleiden welteverstaan. Als het hier niet lukt dan lukt het nergens, is zo ongeveer hun motto want, ja u leest het goed: ze zorgen er absoluut voor dat je snel iemand vindt die je omver blaast en garanderen, ja u leest het goed, ‘contact garantie’. . Ze gooien er zelfs TV-advertenties tegen aan met prikkelende beelden als je het mij vraagt, een bedenkelijke eerste indruk, immers Parship presenteert zich al jaren als een keurige site met een unieke, wetenschappelijk gefundeerde matching formule, slagingskans van maar liefst 38% ( ). Het dient gezegd Parship voorziet je van zeer bruikbare veiligheidstips, verzekert je dat oude profielen verwijderd zijn en scoren zowaar een voldoende waar het de professionele aanpak betreft. So far so good. Wat echter absoluut irriteert is alweer zo’n vermoeiende persoonlijkheidstest. Je zou zowaar halverwege afhaken maar ik zet door, met frisse tegenzin. En laat ik dit gedetailleerde document/rapport nog kunnen kopen ook maar dan wel voor 149 eurootjes…
Ik laat mijn beste zelf zien met recente, aardige foto’s en een informatieve ietwat geestige tekst. Dat scoort. Maar na een dag of twee blijkt alles anders. Parship biedt haar members de mogelijkheid om voor het gemak voorgekauwde, standaard ‘afzeik’ zinnetjes te gebruiken mocht je toch geen match zien. Een simpele klik en je gooit een member zo in het afvalputje. Dus wat lees ik: Meneer X ziet geen 100%match. Meneer Y vindt de afstand te groot en Meneer Z is net verliefd geworden… maar niet op mij. Maar het ergste moet nog komen. Een aantal heren zegt vaarwel. Voor altijd. Meneer W neemt afscheid van u. Het staat er echt. Vreemd genoeg in een aantal gevallen door dezelfde heren die mij op andere sites de liefde verklaarden. Binnen 2 uur ben ik al 10 keer dood en begraven. Zonder bloemen, toespraken en ‘Yesterday’ van The Beatles…
E-matching
“Daten op latere leeftijd hoeft niet moeilijk te zijn”, met die zin probeert deze site ons te lokken. En ben je een broekie op dating gebied, geen nood, E-Matching stelt graag een Dating Pro ter beschikking om je profiel met je door te nemen, een ‘second opinion’ (tegen betaling) is zo geregeld. Ook deze datingsite is bedoeld voor HBO’ers en academici die heel oprecht een serieuze relatie zoeken.. Op het eerste gezicht een gebruiksvriendelijke, fraai opgezette site met een vakkundige helpdesk, die zelfs telefonisch bereikbaar is. ‘Durf U het aan’?, is de slogan waarmee ze goede sier proberen te maken. Nou ik wel. Eerst maar eens windowshoppen, kijken dus, nog niet kopen. Al snel wordt duidelijk dat ik hier aan het verkeerde adres ben als ik de profielteksten bestudeer. Wat een egostrelerij. Louter zelfverheerlijking. Heren heren toch, mag het een onsje minder. De een bezit nog meer kwaliteiten en aansprekende karaktertrekken dan de ander. Het is strijden om aandacht en voorrang en dus schieten ze in de overtreffende trap. Kom hier niet aan met een gammel roeibootje, een weekendje Texel of een pizza van Fratelli D’Italia, nee hier verhaalt men over luxe jachten, wereldreizen, een indrukwekkende thuisbibliotheek, exclusieve huiskamerconcerten, sterrenrestaurants.
En o mijn hemel wat een eisen worden er aan de vrouwen – hier dames genoemd – gesteld. Maar ja, hier huist de erudiete elite en de geslaagde zakenman met de goed gevulde portemonnee, op zoek naar een liefdevolle verbinding maar dan toch bij voorkeur met een slanke, representatieve en liefst jongere partner met de allernieuwste pumps, zo schat ik. Een Trophy women, een Melania…Het moge duidelijk zijn dat ik met mijn BMI, mijn broodje met foute calorieën en mijn liefde voor Ed Sheeran en Adele in geen enkel wensenlijstje pas.
Online dating: doen of niet doen?
Zijn datingsites dan alleen maar kommer en kwel, een boulevard of broken dreams. Nee natuurlijk niet. Wie vriendelijk en geïnteresseerd wat heen en weer mailt met gelijkgestemde zielen, vaak selecteert het zichzelf, kan best tot een leuke date en misschien meer komen. Snel toehappen; geen goed idee. Laat die wat ouderwetse mannen hun best voor je doen. Een beetje hard to get spelen kan geen kwaad. Maar vergeet ook ‘t competitieve element niet want wacht je te lang, grote kans dat Haagse Hannie of Tilburgse Toos je een slag voor zijn. Concurrentie te over. Geen mens die het je verbiedt om groots te denken en hemels te dromen maar uit diverse onderzoeken is gebleken dat de kans op succes het grootst is als je je begeeft in je eigen leeftijdscategorie en sociale circuit. Gevoel voor realiteit is het toverwoord. Denk dus niet meteen: waar is hier de nooduitgang. Weliswaar heeft mijn verkenningstocht niets opgeleverd en trek ik me terug in de aardse wereld, wie het eens proberen wil die mag. Ontdek zelf maar de hobbels, de valkuilen, de barrières, het even vermakelijke als vluchtige vertier, de absoluut aanwezige aantrekkelijke mogelijkheden en de zekere serieuze kansen op geluk. Want succes stories zijn er wel degelijk. Een vroegere buurvrouw, een kennis, een oud-collega; allemaal voorzien van een man, gevonden op… Met een beetje goede wil en een open blik kun je heus wel aan een nieuwe liefde komen. Maar wees alert. Weet je inmiddels naam en achternaam van je potentiële date, niemand die je verbiedt even z ‘n naam te googelen of z‘n facebookpagina te checken. Ga niet louter op je gevoel af maar gebruik ook je gezonde verstand. Vooral dat laatste. Want zonder nu meteen de Inlichtingendiensten in te schakelen, je wilt geen slachtoffer van de firma List en Bedrog worden en Kees van der Spek achter je aan hebben…
Slachtoffer van mijn research praktijken ben ik overigens zelf! Een verongelijkte meneer op Ourtime vond het nodig om aan de Helpdesk te verklappen dat ik hier als journalist aan het ‘rondneuzen’ was’…Zonder opgaaf van reden weggebonjourd door het toezicht team. Hoor en wederhoor: ben je gek. Boem, bats, weg profiel…!!!
