Waar een checkmark (
) eerst nog betekende dat je persoonlijke status geverifieerd was door Twitter, toont het vanaf nu vooral aan dat je betaalt om geverifieerd te worden door Twitter. En dat maakt een verschil. Is het de moeite waard om te betalen voor zo’n blauw vinkje?
Het was altijd al een beetje onduidelijk hoe de verificatie van Twitter precies werkte. Het proces van verifiëren werd zelfs geruime tijd stilgelegd nadat onbedoeld nepaccounts zo’n vinkje hadden gekregen. Hoe dan ook kwam het er op Twitter voor de overname van Elon Musk op neer dat een verificatieteken betekende dat je een zekere status had op Twitter. Het teken werd vooral toegekend aan beroemdheden, politici en journalisten. Als je zo’n vinkje had betekende het op z’n minst dat je was wie je claimde te zijn. Ik heb in het verleden wel eens een aanvraag ingediend om zo’n vinkje te krijgen, maar het oordeel was helaas dat ik kennelijk niet relevant genoeg was.
Nu is de betekenis van zo’n vinkje niet meer hetzelfde als het voorheen was. Het betekent (als het goed is) nog steeds wel dat personen zijn wie ze beweren te zijn, maar het betekent ook dat je betaald hebt om dat aan te tonen. Sinds 20 april hebben heel veel mensen die voorheen een vinkje hadden die erkenning niet meer en is dus zichtbaar dat degenen die het wel hebben betaald hebben voor de goedkeuring van Twitter. Ondergetekende is een van die sukkels die tegenwoordig wel een blauw vinkje heeft en dus betaald heeft aan X Corp. zoals Twitter Inc. tegenwoordig heet.
De reden waarom ik betaal voor Twitter Blue, zoals de nieuwe service heet, is niet zo ingewikkeld. Als semi-professioneel stukjesschrijver zijn mijn inkomsten grotendeels gebaseerd op het donatiemodel van Reporters Online, zoals je hieronder kunt zien. Een deel van mijn inkomen is dus gebaseerd op donaties, oftewel waardering voor mijn werk. Ik heb dus lezers nodig, de kans is groot dat jij hier via Twitter beland bent. Twitter heeft aangekondigd dat accounts zonder betaalde verificatie voortaan minder zichtbaar zijn dan onbetaalde accounts. Dat kan dus betekenen dat minder zichtbaarheid minder bereik is, en dat zou kunnen betekenen dat het nieuwe beleid van Twitter mij raakt in mijn portemonnee. Of dat daadwerkelijk zo is, is nu nog lastig in te schatten. Ik zit al sinds 2009 op Twitter en de meeste mensen zullen heus wel geloven dat ik @Woutel ben. Volgens mij is verificatie wat dat betreft helemaal niet nodig. De meeste volgers weten wie ik ben en dat geldt andersom ook, vaak zelfs voor (schijnbaar) anonieme accounts.
Dat gaat ook op voor veel beroemde en minder beroemde tweeps die al jarenlang op Twitter zitten en nu geen blauw vinkje meer hebben. Iedereen begrijpt dat de paus en Beyoncé zijn wie ze zijn. Maar Beyoncé en de paus zijn waarschijnlijk minder afhankelijk van Twitter als inkomstenbron dan ik. Het problematische is dat Twitter onder Musk een omslag maakt in de wijze waarop het medium werkt. Het maakt Twitter voor allerlei makers onzeker en voor veel gebruikers minder leuk. Ik schreef eerder al dit stukje over waarom ik Twitter zou missen als het ophoudt te bestaan. Dat lijkt voorlopig niet aan de orde, maar Twitter is onmiskenbaar een ander bedrijf geworden. Daar komt bij dat ik het ingewikkeld vind dat misschien wel het meest invloedrijke sociale medium ter wereld in handen is gekomen van de (voorheen) rijkste man ter wereld, daar schreef ik eerder dit over.
Het mag duidelijk zijn dat ik met tegenzin betaal om gebruik te maken van het nieuwe Twitter. Het is vooral uit vrees om minder zichtbaar te worden en voelt daardoor als chantage. Het is niet eens zo dat ik principieel tegen het betalen voor een dienst als Twitter ben. Ik breng daar meer tijd door dan op Netflix, en ik krijg er meer voor terug. Het is vooral de aanpak van de nieuwe bedrijfsleider die me tegen de borst stuit.
Zijn er afgezien van bovengenoemde bezwaren positieve redenen om Twitter Blue te nemen? Daar ben ik nog niet uit. Na ongeveer een maand kan ik zeggen dat de mogelijkheid om binnen 30 minuten een tweet te corrigeren me prima bevalt. Ik heb in de loop der jaren honderden (waarschijnlijk duizenden) tweets verstuurd vol fouten. Het is vervelend die te wissen en opnieuw te maken als er al allerlei interactie is. Het is handig dat je ‘favorites’ op kunt slaan in mapjes, daar maak ik best veel gebruik van. Daar staat tegenover dat het feit dat ik nu veel langere tweets mag maken (tot wel tienduizend tekens!), me tegen de borst stuit. Dat is wat mij betreft volledig in strijd met waar het microblog ooit om bedoeld was, en gaat ten koste van de creativiteit.
Wat toegevoegde waarde betreft is Twitter mij geen 8 tot 11 euro per maand waard. Dat ik toch bereid ben om te betalen voor het medium komt voort uit zachte dwang en de angst om inkomsten te verliezen. Dat is geen prettig gevoel. Voor degenen die niet afhankelijk zijn van Twitter om bereik te krijgen of om dingen te verkopen zou ik Twitter Blue vooralsnog niet aanraden. Om je gebruikerservaring goed te houden kun je voorlopig nog gewoon je degenen die je volgt blijven volgen in plaats van ‘voor jou’ of lijstjes maken van personen of interesses.
Mijn antwoord op de vraag boven dit stukje? Ik weet het niet. Elon Musk maakt het in elk geval niet leuk om te betalen voor Twitter. Of het voor mij de moeite waard is om het toch te doen ga ik de komende tijd ontdekken. Waarschijnlijk kom ik er wel een keer op terug. Het feit dat ik voorlopig bereid ben om te betalen voor het nieuwe blauwe vinkje voelt hoe dan ook niet als een verdienste van Musk.
