Uit hun statementverklaringen:
1. Het gezin is de hoeksteen van de samenleving. Het is de kiemcel van waaruit de samenleving zich opbouwt en uitbreidt. Daarom moeten wij opkomen voor het gezin, dat bestaat uit vader, moeder en kind(eren).
2. Ons christelijk geweten roept op tot verzet tegen de aanvallen op het gezin. Deze aanvallen worden steeds intenser. Kritiek daarop wordt bestempeld als ‘homofoob’ en ’transfoob’ – quasi psychiatrische begrippen, uitgevonden om critici weg te zetten als geesteszieken.
3. Een instructief voorbeeld van de toegenomen onvrijheid is het homohuwelijk’.
Verdediging van rechten van medemensen wordt hier voorgesteld als ‘aanvallen’. En vrijheid van medemensen wordt geframed als ‘onvrijheid’.
De onbeheersbaarheid van de mens speelt een grote rol in deze kringen. Al het ‘gevaar’, al het ‘kwaad’, alles van ‘de duivel’ moet geweerd worden. Kinderen krijgen de app NetNanny op hun computers. Overbodig wellicht om te vermelden, maar ik doe het toch: het wemelt in deze contreien van de pornoverslaafden, hoerenlopers, stiekeme homo’s en gevallen dominees. Ook van incest en seksueel misbruik zijn ze bepaald niet gevrijwaard. Leden van deze stichting zijn afkomstig uit de orthodox protestante kerken (bevindelijken, denk SGP), sommige evangelische gemeenten en uit de ultra katholieke hoek. Transgenders, pedofielen, prostitutie: alles wordt op één grote hoop gegooid.
Dat zij banden hebben met nieuw ultrarechts volgt het Amerikaanse model. Daar zijn hardcore republicans al veel eerder met christenrechts verbonden. ProLife, ProGun, AntiFeminists, Anti… alles wat niet vadertje-moedertje-kindjes is. Internationaal zijn ze verbonden in CitizenGO en het oerroomse Civitas Christiana.
De rechtsradicale Italiaanse premier Giorgia Meloni sleepte met haar reactionaire ideeën de winst binnen bij de verkiezingen in het vanouds RK-land. Ook zij ziet het gezin als hoeksteen van de samenleving, behalve….. als het twee moeders heeft. De Italiaanse overheid begon afgelopen zomer brieven te sturen aan lesbische moeders met de mededeling dat een van de ouders van de geboorteakte zal worden geschrapt. Inmiddels gaat Poetin met ‘zijn’ geliefde Russisch Orthodoxe kerk nog een stap verder. Sinds kort zijn LHBTQ-plussers er officieel gebombardeerd tot ‘extremisten’ en dus worden ze gezien als staatsgevaarlijk.
Overigens geldt hetzelfde in fundamentalistische moslimkringen. Daar wil men vrouwenrechten, seksuele & voortplantingsrechten met ‘liefde’ een eeuw terug zetten. Denk ISIS, Hezbollah, Hamas, Taliban, Moslimbroederschappen. Denk Sharia. Vorige week was het Paarse Vrijdag, een dag die voor middelbare scholen in het teken staat van acceptatie van LHBTQ’ers. Het blijkt een taboe voor met name ouders met een moslim-achtergrond. Ze eisen middels islamitische beweging Hizb ut-Tahrir dat er in het onderwijs niet over seksuele- en genderdiversiteit wordt gesproken, er geen regenboogvlaggen in de klas zijn en hielden dan ook hun kinderen op Paarse Vrijdag thuis.
Er gebeurde nog meer. Alle Nederlandse kamerleden ontvingen een welkomspakketje voor hun nieuwe periode van genoemde club Civita Christiana met als ‘relatiegeschenkje’ een poppetje dat een foetus van 10 weken moet voorstellen. In de bijgaande brief schrijven deze luitjes onder meer “dat onze cultuur zich in een crisis bevindt door de revolutie die de principes aanvalt waar onze beschaving op gebouwd is; tradities, familie en privé-eigendom. Dit uit zich in klimaatdwang en massa-immigratie maar ook in het opdringen van gender en abortus.”
Kortom: rechten van met name vrouwen en queerpersonen, die in de afgelopen eeuw zwaar bevochten zijn, liggen wereldwijd onder vuur. Zowel orthodox-protestanten, -katholieken als -islamieten breiden hun imperiums uit. En nationalistisch-rechts (in Nederland de PVV, FvD en ook NSC en BBB) klontert graag met religieus rechts samen. Ook moslimpartij DENK heeft openlijk bezwaren geuit tegen wat zij noemen ‘homopropaganda’.
Illustratie: In ‘The Handmaid’s Tale’ (Nederlandse titel: ‘Het verhaal van de dienstmaagd’) staat een vrouw centraal, Offred geheten, uit te spreken als ‘of Fred’, oftewel ‘van Fred’. In een nieuwe klassiek vormgegeven wereld wordt ze gedwongen een dienstmaagd te zijn. Het boek werd tot serie verfilmd en is een wereldwijd succes. Tegelijkertijd is het een waarschuwing van auteur Margaret Atwood. De vrouwen, gekleed in een rood gewaad en een witte kap, hebben maar één functie: het baren van kinderen voor de mannelijke religieuze elite. De dystopische samenleving is volledig ingericht voor heteromannen, andere genderidentiteiten hebben geen recht van bestaan.
