Pieken op je 23e: het valt ook niet mee. De zingende pianist Jamie Cullum verkocht 4 miljoen exemplaren van Twentysomething, de meest succesvolle Britse jazzplaat aller tijden. De jazzy covers van popsongs en oude Broadwayklassiekers bereikten een enorm publiek van alle leeftijden. Zijn dynamische podiumact (kleine Jamie sprong op en onder zijn vleugel als een eeuwig stuiterende pingpongbal) deed de rest.
Synthipop
Tien jaar en twee albums later komt de inmiddels 33-jarige met zijn zesde: Momentum. Twaalf songs, waarvan Cullum hoopt dat ze het muzikale momentum mee hebben. Hij heeft nog steeds de nodige krediet bij zijn platenmaatschappij, dus kon de nodige hiphoppers en producers invliegen. Want dit moest een album worden, dat zijn Twentysomething zou doen vergeten. Waarom zou je als artiest blijven doen waar je goed in bent? Saai. Dus exit die jazzy covers, hallo en welkom voor de jaren tachtig synthipopsong ‘Save your soul’, waarbij Cullum saai en zielloos met veel pompende computerpartijen het gebrek aan melodie tracht te maskeren. Voor ‘Take me out (of myself)’ geldt hetzelfde, maar dan met gitaar en een domme drumgroove. Zelfs een Wouter Hamel zou zich hiervoor schamen.
Misschien is Cullum domweg te gelukkig in zijn relatie met Roald Dahls dochter Sophie (model, kookboekenschrijver en moeder van zijn 2 kinderen) en ontbeerde hij inspiratie. Of (waarschijnlijker) is Cullum niet zo’n goede componist. Een van de schaarse hoogtepunten op Momentum is namelijk de Cole Porter-song ‘Love for Sale’, die hier absoluut niet klinkt als de zoveelste afgezaagde versie. Totaal uitgebeend, kaal, met rapper Roots Manuva, die voor de verandering echt iets heeft te melden. Zie de officiële video:
Ook fijn is ‘Pure Imagination’ uit de musicalversie van Roald Dahls Sjakie en de chocoladefabriek. Gevoelig pianospel en violen die net niet met de zaak aan de haal gaan.
New Orleans
Cullum heeft in interviews verteld dat hij zich voor Momentum door de dampende voodooklanken uit New Orleans liet leiden. Eerlijk gezegd valt daar (helaas) weinig van terug te horen. Alleen ‘Comes Love’ heeft een stampend Dr John-groove, honkytonk-piano en een vette blazerssectie. Het dwingt Cullum zijn zalvende stembuigingen thuis te laten en stevig uit te pakken.
Zo zwalkt Momentum alle kanten uit. Jamie Cullum is de weg kwijt en weet zelf niet meer waar hij goed in is.
Jamie Cullum: Momentum
Cullum, 11 november, Vredenburg, Utrecht; 12 november, De Vereeniging, Nijmegen;13 november, Paradiso, Amsterdam
