‘Die vrouw is echt Oerol’. Kent u die uitdrukking? Paulien Cornelisse besprak hem vrijdag in het NRC. Het betrof een dame op kekke laarzen, gehuld in een bloemenjurk. Inderdaad, echt Oerol.
Dat theaterfestival (130.000 bezoekers) is nog niet beëindigd, of het volgende probeert ons het Hollandse regenweer te laten trotseren. De bekende circustenten van De Parade staan op het Rotterdamse Museumpark en proberen dat ‘De Parade-gevoel’ op te roepen. Inclusief ‘echt Parade’ dames. Omdat die niet door Terschellings zand hoeven te banjeren, lopen ze er iets gesoigneerder bij. Maar pseudolollige tijgerprints en vale vampierlaarzen zijn niet uit te bannen, naast de nodige roodleren Sonja- Barend-jasjes voor de oudere clientèle. Over het treurige mannenvolk zwijgen we hier discreet.
Elfje Björk
Misschien komt het Parade-gevoel minder van de drank of kleding en meer van de voorstellingen? In het verleden nogal holadiejee, tegenwoordig pakt men het serieuzer aan. Dus geen Loes Luca maar Roosbeef. De zangeres geeft met De Tweede Speeldoos teksten van mensen met een verstandelijke uitdaging een tweede leven. Het leidt tot nogal rampestamperiger muziek, waar de Nederlandse Björk met haar elfenstem moeilijk overheen komt.
Dappere slaaf
Zelfs Jörgen Raymann komt serieus voor de dag. De komiek speelt de slaaf Buchi Fill, die smoorverliefd is op de beeldschone Mosa Nena. Maar slaven mogen geen relatie aangaan, dus dat loopt slecht af. Het Volksoperahuis heeft Izaline Calister gestrikt voor de rol van Mosa Nena. Het blijkt op het lijf van de zangeres uit Curaçao geschreven. Zij zingt een aantal fraaie ballades, begeleid door strijkers, 1 gitaar en natuurlijk percussie. 150 jaar na de afschaffing van de slavernij bewijst het Volksoperahuis dat dat thema nog steeds actueel is en prachtige voorstellingen oplevert. Geen liefde zonder vrijheid is voldoende reden om naar De Parade te gaan. Een topper.
Vagevuur
Ook serieus en uitpuilend van het talent is Radio Exit Live van de Ulrike Quade Company. Een man krijgt een paar kogels te verstouwen en overlijdt. Hij wordt wakker in het vagevuur, zwervend tussen hemel en hel. Hij doet een aantal vreemde ontdekkingen en ontmoet nog vreemdere mensen, voordat hij een fase verder kan. Naast levende acteurs komen levensgrote poppen en een trapezeslingeraar voorbij. De sfeer is beklemmend, maar niet deprimerend. Knap hoe Ulrike Quade binnen een half uur een totaal andere wereld kan scheppen.
Vakantiecollega
Als er één voorstelling aan het oude ‘De Parade’ gevoel voldoet, dan is het wel Collega & Collega op vakantie van Dood Paard. Twee collega’s die elkaar haten gaan toch samen op vakantie. Met badmintonrackets wordt de latente agressie er uit gebeukt. Een echte klucht, die nergens echt om te lachen wordt. Geurkaarsen, ecologische voetprint, het is het allemaal net niet. Lollig, maar niet leuk. Goede acteurs met een slechte tekst.
Schuddebuiken in een circustent, het is voorbij. Echt De Parade betekent nu theatermakers die risico’s durven te nemen. Het wordt steeds spannender tussen de Brand Weizen-biertjes door.
www.deparade.nl: Rotterdam (20 t/m 30 juni Museumpark), Den Haag (5 t/m 14 juli Westerbroekpark), Utrecht (19 juli t/m 4 aug. Moreelsepark) en Amsterdam (9 t/m 25 aug. Martin Luther Kingpark). Dit jaar zijn er 74 theater-, dans- en muziekvoorstellingen, 19 kindervoorstellingen en 37 bands te zien.
www.volksoperahuis.nl, naast De Parade ook op 30 juni Vondelpark Openluchttheater en 17 augustus Grachtenfestival Amsterdam
