Dat is natuurlijk zo, internet is sneller. Twitter is mijn krant hoorde ik laatst iemand zeggen, aan nu.nl heb ik genoeg is er ook eentje in die sfeer.
Maar vanmorgen heb ik toch 7 minuten boven de Volkskrant gehangen om het verhaal (op pagina 3) over Bauke Mollema en Laurens ten Dam te lezen. Nieuws? Nee, ik heb gister en eergister telkens een paar uur live naar hun prestaties gekeken.
Vorige week was ik naar een concert van Rodrigues in HMH, en toen ik de volgende dag thuiskwam heb ik meteen in Het Parool gekeken wat zij er van zeiden. Niks geen nieuws dus.
Voetbalwedstrijden, omgewaaide bomen, uitslaande branden… ook al heb ik het al gezien (of was er zelf bij), toch lees ik het.
De generatie die niet met kranten is opgegroeid zal dit gedrag minder snel vertonen. Maar is het ook een menselijk eigenschap. Herkenning is een prettig gevoel. Een medium dat alleen maar nieuws zou bevatten – zaken waarvan je nog nooit gehoord hebt, zou je starnakeldol maken.
Dus lekker veel ouds in de krant, dat is prima. Naast alle nieuws, want dat was er ook voldoende (nieuwe Belgenbank, bemoeizucht in Utrecht, Paus in Lampedusa, zwembadvrijwilligers in Loppersum en Franse tv-hits), maar dat lees ik vanavond wel als ik thuiskom.
