Voor de komende week heeft Gerrit Hiemstra geen hoge temperaturen voorspeld, maar wie weet… het weer kan zo omslaan. Misschien schiet het kwik volgend weekend wel weer richting de gezond verstand-verschrompelende waarden van dertig graden of hoger. Maar gelukkig hoeven we onszelf geen zorgen te maken. Voor wie het even niet meer weet, is er altijd nog het nationaal hitteplan.
Wist u bijvoorbeeld dat een huis koeler blijft door het tijdig gebruik van zonwering en dat uw huid niet verbrandt als u in de schaduw blijft? Ongelofelijk! En als u geen zin heeft om de hele dag van overkapping naar overkapping te sprinten, schijnen ze bij supermarkten en drogisterijen iets te verkopen dat ‘zonnebrand’ heet. Zeer nuttig voor op het strand.
Over het strand gesproken: als u gaat, leest u dan wel even het Protocol stranding levende grote walvisachtigen door? Op pagina 23 vindt u bijvoorbeeld een handig meldingsformulier, mocht u opeens oog in oog staan met een aan de grond gelopen Johanna of Johannes. En houdt er alstublieft rekening mee dat “de stranding van een walvis voor het ‘publiek’ een emotionele gebeurtenis kan zijn”.
Waar komt deze regelzucht toch vandaan? Denkt de staat werkelijk met een land vol kinderen te maken hebben? Wat is er gebeurd met simpelweg je gezond verstand gebruiken? Daarom schrijven we deze week bij DNP over: protokolder.
EEN GEVOEL VAN VEILIGHEID
Tekst: Lisette de Ruijter van Steveninck / 16 aug – 11:00
Het grootste risico aan het leven is doodgaan. Met het overlevingsinstinct dat de mens van nature heeft, proberen we dat dan ook met man en macht te voorkomen. In sommige landen geldt voor je eigen veiligheid de wet van de sterkste.
Zo niet in Nederland, zoals te lezen valt in het laatste regeerakkoord. “Veiligheid is een kerntaak van de overheid. Burgers moeten zich veilig kunnen voelen op straten en in wijken. Politie en justitie moeten daadkrachtig en gezaghebbend kunnen optreden tegen overlast, intimidatie, agressie, overvallen, inbraken en geweld. Kwetsbare groepen moeten op de overheid kunnen rekenen.”
Een nobel streven waar ik niet anders dan achter kan staan. Betekent dit dan ook dat we gegarandeerd veilig zijn? Nee, want alle regelgeving ten spijt zit een ongeluk in een klein hoekje.
Veilige vlucht
Het begint al op de lopende band zodra je Schiphol binnenkomt. Een vriendelijke “mind your step” maakt je er op attent dat je uit moeten kijken bij het verlaten van de band. Heb je deze hindernis doorstaan, dan ben je als reiziger zelf ineens het grote gevaar. Brave burger of niet, bij de douane moeten we allemaal eerst onze onschuld bewijzen. Dat we daarvoor soms op sokken onze hele handbagage staan leeg te halen met een briesende douanier in de nek, nemen we op de koop toe. We weten tenslotte niet hoeveel onheil er op deze manier al voorkomen is en niemand wil de pech hebben om met een suïcidaal persoon ergens hoog in de lucht te eindigen.
Eenmaal aan boord krijg je instructies over hoe jezelf te redden bij een eventuele noodsituatie. Een prettig idee dat overal aan wordt gedacht, maar het blijft mensenwerk en dan gaat er wel eens wat mis. Begin dit jaar bewees het team van televisieprogramma Rambam dat je prima op het paspoort van iemand anders kan reizen. De mannen van het televisieprogramma Proefkonijnen lieten zien dat je, met de wettelijke toegestane hoeveelheid van 100ml vloeistof in het passagiersruim, nog een behoorlijke destructieve bom kan maken. De kans dat je te maken krijgt met een vliegtuigongeluk is erg klein. Mocht dit toch gebeuren, dan is de kans dat alle noodvoorzieningen in het toestel je redden nog kleiner.
Uitgaansleven
Besluit je een avondje te gaan dansen in Amsterdam, dan kom je bij bijna elke deur van een uitgaansgelegenheid een brede beveiliger tegen. Hij werpt een norse en korte blik in je tas, je betaalt eventueel entreegeld en krijgt een prachtige stempel. Het bewijs dat iemand je gezien heeft bij binnenkomst.
Op grote en kleine festivals is het beleid niet anders. Echte controle kan je het niet noemen, maar je zal nooit het terrein ongezien betreden. Tijdens een zomerse dag in een park hoef je jezelf ook niet anoniem te wanen. Het is namelijk een komen en gaan van politieagenten in auto’s, op de fiets, te voet of te paard. Toch is machtsvertoon niet altijd een garantie voor veiligheid.
Als het dan toch misgaat
Er zijn mensen die vechten voor macht, geld of religie. In Nederland lijkt dat allemaal wel goed te zitten. Als er hier al een blik ME’ers opengetrokken wordt, is dat meestal voor een voetbalwedstrijd. Of voor een meisje dat per ongeluk iedereen op Facebook uitnodigde voor haar zestiende verjaardagsfeestje.
Duizenden Nederlanders kwamen vorig jaar op dit ‘evenement’ in het Groningse Haren af. De ingezette politie en ME konden niet voorkomen dat er tientallen gewonden vielen, om nog maar te zwijgen over de enorme materiële schade.
De reactie op zo’n gebeurtenis is meestal “Wie is de schuldige?”. Uit het bijna vier ton kostende onderzoek onderleiding van Job Cohen bleek dat de lokale overheid steken zou hebben laten vallen. Voor Rob Bats reden om zijn functie als burgemeester neer te leggen.
Sinds een aantal maanden is hij de tijdelijke burgemeester van Terschelling. Deze taak neemt hij zo serieus dat hij tijdens het Oerol-festival op het eiland ME’ers achter de hand hield. Persoonlijk ken ik geen vredelievender festival dan Oerol, maar het zal je als burgemeester uiteraard geen tweede keer overkomen dat je gemeente veranderd in een slagveld.
Een veilig gevoel
Veiligheidsregels geven, al dan niet terecht, vooral een gevoel van veiligheid en hebben als voordeel dat er bijna altijd een schuldige aan te wijzen valt als het mis gaat. Wellicht een geruststelling voor de eventuele slachtoffers, maar staan we hierdoor niet heel snel met een vinger te wijzen?
Toen er in Leiden besloten werd om scholen te sluiten na een anoniem internetdreigement van een schietpartij, vonden velen dit een overdreven reactie. Beatrice de Graaf merkte tijdens de laatste aflevering van het programma Zomergasten op dat je het op deze manier als overheid nooit goed kan doen.
Op de website van Zomergasten vind je trouwens een interessante grafiek met de niet-natuurlijke doodsoorzaken in Nederland in de 21ste eeuw. Mijn advies: ga er maar vanuit dat het over het algemeen wel goed komt, maar kijk een beetje uit als je de straat oversteekt. In het verkeer, waar we op ieders eigen verantwoordelijkheid moeten rekenen wat betreft het houden aan regels, vallen blijkbaar de meeste slachtoffers!
“SORRY MENEER, REGELS ZIJN REGELS"
Tekst: Guus Vermeulen / 15 aug – 16:30
Het was een zwarte dag voor de kippen in de nieuwe kippenren aan de Bosweg. Nog geen week geleden had hun baasje de plaatselijke aannemer opdracht gegeven een spiksplinternieuw kippenhok voor ze te bouwen en ze zaten er werkelijk vorstelijk bij. Het was wel even wennen geweest. Een zee aan ruimte, een warme plek om op stok te gaan en een imposant hekwerk dat hen tegen alle hongerige roofdieren beschermde. Kortom, alle zorgen voorgoed voorbij.
Tenminste dat is wat ze dachten, totdat een donkere auto het erf opdraaide. Drie nors kijkende mannen, ieder met een bundel wetgeving onder de arm, stapten uit en begonnen driftig te wijzen, te meten en aantekeningen te maken. Betsie, die rustig een eitje aan het uitbroeden was kreeg spontaan kippenvel.
Ze had dit soort mannen eerder gezien en vertrouwde het voor geen meter. Ze keek naar haar baasje die verderop nog niets vermoedend z’n moestuintje aan het omschoffelen was, maar al gauw door de mannen werd aangesproken. Het hok voldeed niet aan de regels en bovendien was er nooit een bouwvergunning ingediend. Gevolg? Een dwangbevel voor de sloop van het kippenparadijs en een flinke boete.
Buurman
Het moet die verdraaide buurman zijn geweest, de verrader! Natuurlijk, het hok is wat aan de grote kant en staat misschien niet precies op drie meter twintig van het erf van de buurman, maar het staat uit het zicht en een potente, luidruchtige haan heeft Betsie al in geen jaren meer meegemaakt. Bovendien staat het huis van de buurman zeker vijftig meter verderop.
‘Wat is dat toch met die Nederlanders?’, dacht Betsie terwijl er in de kippenren een onrustig gekakel losbarstte. Ze hebben allemaal een hekel aan de ‘Paarse Krokodil’, maar als het erop aankomt zijn ze zelf de oorzaak van het probleem.
Het zit hem in de Nederlandse cultuur, die is te individualistisch. Van kleins af aan wordt mensen aangeleerd voor zichzelf te zorgen en uit elke situatie enkel het beste voor zichzelf te halen. Een buurman is eerder een bedreiging voor de eigen privacy of het privébezit dan een goede vriend waarmee gedeeld kan worden.
Als gevolg daarvan scheurt de rijdende rechter het hele land door omdat geschillen betreffende overhangende takken, misplaatste schuttingen,verkeerd geparkeerde auto’s en te luid spelende kinderen moeten worden opgelost. En het resultaat is een land waar voor elk denkbaar scenario regels worden verzonnen. Waar Nederland vroeger bekend stond om haar gedoogbeleid, staat het inmiddels bekend om pietluttige regels en klikspanen.
Waardebon
Het deed Betsie denken aan dat verhaal over die moeder die op de bon werd geslingerd voor wildplassen. Haar zoontje van drie kon zijn hoge nood niet meer ophouden en ze besloot hem voor deze keer dan maar even tegen een boompje in het park zijn behoefte te laten doen. Helaas zag een alerte agent wat er gebeurde en moest de moeder het met de hoofdprijs bekopen. Of dat verhaal van die familie in de bijstand die de rekeningen niet meer kon betalen. Hun uitkering was namelijk stopgezet omdat ze een waardebon niet hadden opgegeven als inkomen!
Natuurlijk, regels zijn handig en ook zeker nodig, maar bepaalde situaties vergen menselijkheid. Vroeger waren Nederlanders nuchter, maar nu zijn ze dronken: dronken van alle regels.
Snapt die buurman dan niet dat hij op deze manier alleen maar bijdraagt aan de regelzucht waar iedereen zo’n hekel aan heeft? Hebben die ambtenaren niet door dat die algemene regels in deze situatie helemaal nergens op slaan? Is het niet logisch om dit door de vingers te zien? Is het daarnaast ook niet een beetje van de zotte dat drie ambtenaren zich een hele dag bezighouden met een kippenhok? “Sorry meneer, regels zijn regels”, hoorde Betsie een van de mannen zeggen. “Volgende week moet het weg zijn.”
“DRINK ZOVEEL MOGELIJK WATER”
Tekst: Remco Slump / 15 aug – 12:30
“Bij hoge temperaturen vindt de koeling van het lichaam voornamelijk plaats door verdamping van transpiratievocht. Om die reden is het dus ook belangrijk om veel te drinken. Zo houdt u de transpiratie op gang. Om diezelfde reden helpt het om in de schaduw te blijven of plaatsen op te zoeken waar een windje staat.”
Jazeker, dat staaltje ‘we hebben hier met een stel kinderen te maken’ staat letterlijk in het Nationaal Hitteplan, samen met open deuren als: “Drink zoveel mogelijk water”, “Draag een hoed, zonnebril en lichte kleding” en “Laat de zonwering zakken of doe de gordijnen dicht van kamers die veel zon krijgen”.
Het is dan ook niet gek dat er in de media, op internet en bij de koffieautomaat nogal schamper wordt gedaan over het plan van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Bovenstaande – ongetwijfeld goed bedoelde – adviezen zijn immers je reinste overheidsbetutteling en getuigen van weinig vertrouwen in het gezonde verstand van de gemiddelde Nederlander.
Echter, enige nuance is op z’n plaats. Want ja, die “algemene waarschuwing naar de bevolking” die het RIVM uitstuurt als er “een periode aankomt van vijf of meer dagen boven de 27 graden”, is overdreven, maar het Nationaal Hitteplan is eigenlijk voornamelijk bedoeld voor professionals in de gezondheidszorg.
“Het wordt warmer en er is meer kans op extreme weersgesteldheid”, valt er te lezen in het plan. “Kortom, er is alle reden voor de zorgsector om zich goed voor te bereiden op periodes met aanhoudende hitte. (…) Daarbij speelt een rol dat door de vergrijzing het aantal mensen dat tot de risicogroep behoort zal toenemen.”
Het hitteplan is daarom in 2007 opgesteld door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, het RIVM, het Nederlandse Rode Kruis, ActiZ (de branchevereniging voor zorginstellingen) en GGD Nederland (de gemeentelijke gezondheidsdiensten). Want, zo meldden de samenwerkende partijen, zorgverleners moeten instaan voor de kwaliteit van de zorg, “ook als het warm wordt”.
Aanhoudende hitte kan namelijk een gezondheidsrisico vormen voor ouderen, mensen in zorginstellingen en chronisch zieken. Om een voorbeeld te geven: ouderdom gaat gepaard met een afname van het dorstgevoel, de nierfunctie, de transpiratiefunctie en het functioneren van hart en longen. En dat zorgt voor een grotere kans op uitdroging en hartfalen.
Daarbij kunnen bepaalde lichaamsfuncties nog eens extra zijn beperkt door ziekten en beperkingen die vaak bij ouderen voorkomen. Zieke ouderen – thuis en in verpleeg- en verzorgingshuizen – lijden immers vaak aan suikerziekte, nierziekten, hart- en longaandoeningen, de ziekte van Parkinson en dementie. Bovendien zijn ze vaak minder mobiel en afhankelijk van de zorg van anderen.
Het Nationaal Hitteplan zorgt ervoor dat er beter gelet wordt op niet alleen ouderen en chronisch zieken, maar ook mensen die in een sociaal isolement leven (bijvoorbeeld dak- en thuislozen, mensen met psychiatrische aandoeningen en verslaafden). Onder meer huisartsen, apotheken, gemeenten, zorginstellingen en vrijwilligersorganisaties werken daarom met elkaar samen.
Overigens wordt er graag gedacht – en smalende geroepen – dat zo’n hitteplan iets typisch Nederlands is, maar dat klopt niet. Zo is het plan van het RIVM voor een deel gebaseerd op het hitteplan van Frankrijk en hebben onder andere België, Duitsland en Groot-Brittannië eenzelfde plan. Sterker nog, begin dit jaar heeft zelfs India – een land waar ze toch gewend zijn aan extreme temperaturen – een zogenoemd Heat Action Plan ingevoerd.
DE REGELDRUK VAN RUTTE
Tekst: P.J. Cokema / 14 aug – 12:00
Verminderen van de regeldruk zou de economie uit het slop helpen. Het aantal regelingen wordt er echter niet minder op, maar ze lijken zich wel te verplaatsen. Kunnen we toe met minder regels of is dat een onrealistisch ideaal?
Kabinet Rutte I beloofde in 2012 10% minder regels ten opzichte van 2010. Het werd 2,75% meer. Kabinet Rutte II belooft 5% minder regels per jaar. Het kabinet is nog ver van die doelstelling verwijderd: 0,3% minder regels ten opzichte van 2012.
Deze cijfers hebben betrekking op “hogere” regelgeving: wetten, algemene maatregelen van bestuur (AMvB’s) en ministeriële regelingen (MR’s). Betrekken we ook lagere regelgeving erbij (onder andere overheidscirculaires en regelingen voor zelfstandige bestuursorganen) dan doet Rutte II het slechter: 0,7% regelgeving meer dan in 2012.
Het kabinet Rutte belooft waarschijnlijk meer dan het kan waarmaken. Niet uit onwil, maar omdat verdergaande deregulering niet haalbaar is. Het in 2004 gepubliceerde onderzoek Alle regels tellen (pdf) constateerde dat er vanaf 1980 een toename aan wetten is van jaarlijks 2,7 procent. Het aantal nu geldende wetten is 2,73 procent hoger dan in 2012.
Al 37 jaar lang heeft de overheid met meer dan 37 commissies, nota’s, werkgroepen en ambitieuze projecten de hoeveelheid en complexiteit van de regelgeving trachten aan te pakken (een overzicht in dit Word-document). Hoewel de laatste kabinetten successen claimden, wijzen de cijfers anders uit. Gedetailleerde cijfers staan in dit exceldocument. Zo neemt het aantal wetten dat het parlement behandelt de laatste jaren toe.
Wetten moeten altijd aan het parlement worden voorgelegd. Maar het kabinet maakt meer regels, die niet allemaal de goedkeuring van het parlement behoeven. De AMvB’s (kabinetsmaatregelen) en de MR’s (besluiten die ministers zonder kabinets- of parlementsgoedkeuring kunnen nemen) vergroten het complex aan regelgeving.
Het lijkt er op dat de kabinetten onder Balkenende het niet slecht deden, maar dat is deels schone schijn. Balkenende mag gerust de propagandist van de gedragscodes genoemd worden. Burgers en bedrijfsleven mochten, nee, moesten zelf hun eigen regels opstellen.
De regels zijn ‘verplaatst’. Dat wordt goed zichtbaar als we de regelgeving van ’medeoverheden’ bekijken. De hogere en lagere regelgeving van de Rijksoverheid is tussen 2005 en nu met 8,86% toegenomen. Regelingen van gemeenten, provincies en waterschappen zijn in diezelfde periode met bijna 700% toegenomen.
Gemeentelijke fusies lijken geen invloed te hebben op vermindering van lokale regels. Waarschijnlijker is dat decentralisaties de gemeenten met veel meer regelgeving opzadelen.
Een soortgelijk verschijnsel zien we bij ZBO’s (zelfstandige bestuursorganen). In de periode Balkenende zijn er 26 nieuwe ZBO’s bijgekomen, waarvan vier door fusies tot stand zijn gekomen. De huidige ZBO’s laten een groei aan regelgeving zien van 170% ten opzichte van 2005.
Deregulering wordt door de verschillende overheden ook verschillend ingevuld. Het kabinet noemt vermindering van regeldruk vaak in één adem met administratieve lastenverlichting. Cijfers gaan vooral over de euro’s die de overheid bespaart. Gemeenten verstaan onder deregulering vooral verbetering van de uitvoering van regels.
Op de website Goed Opgelost, verzamelt het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties ‘best practices’ van het terugdringen van administratieve lasten en regeldruk voor burgers en professionals. Bij slechts drie van de 117 voorbeelden is sprake van afschaffen van regeltjes, de rest gaat alleen over efficiëntere werkwijzen, kostenbesparingen of betere dienstverlening.
Nationale Ombudsman
Van de Rijksoverheid zijn maar vier voorbeelden te zien. De rest komt van gemeenten en enkele particuliere organisaties (onder andere huisartsenpraktijken). Onze inventarisatie staat in dit exceldocument. Blijkbaar werkt de opvatting van de gemeenten beter dan die van het Rijk, getuige de hoeveelheid klachten die de Nationale Ombudsman in 2012 ontving. Daarvan betroffen 2.521 de lokale overheden, merendeels de gemeenten. Het Rijk was goed voor 10.980 klachten.
Wellicht is verdergaande deregulering een onrealistisch ideaal. De Algemene Rekenkamer wees er in 2012 op dat verzelfstandiging en privatisering transities van wettelijke regimes met zich meebrengt. Anders gezegd: regels verhuizen van het Rijk naar medeoverheden en publieke organisaties. Om de controle te behouden zet het Rijk in op meer sturing en toezicht, met nieuwe regelgeving tot gevolg. Wat de Rekenkamer hier stelt, geldt natuurlijk ook bij decentralisering en schaalvergroting van de ‘lagere’ overheden.
Het gevaar van minder transparantie dreigt en dat is zeker zorgelijk als het om het parlement gaat. Informatievoorziening aan Tweede en Eerste Kamer schoot tekort. Dat is een terugkerend pijnpunt van Rutte II. Denk aan de voorbeelden van de zorgpremie en recent de ophef over een vereenvoudiging van de belastingwet. De gevolgen zouden niet nadelig zijn voor mensen die dat niet kunnen dragen, maar bleken toch anders uit te pakken. Het kabinet kan dit nu met AMvB’s of ministeriële regelingen gaan herstellen.
Groei neemt af
Positief puntje: de groei van regels neemt af. De overheden breiden de regelgeving gestaag uit, maar lijken terughoudend te zijn geworden.
Maar 2013 is nog niet teneinde en Rutte II heeft nog veel werk te verzetten. Eén belofte lijkt het kabinet niet te gaan realiseren. Sterker nog: de jaargemiddelden van de laatste driejaarlijkse periodes tonen aan dat de kabinetten Rutte kampioen regelgeving genoemd mogen worden.
Dit artikel verscheen eerder op Sargasso.nl.
'ONZE INWONERS KUNNEN HUIVERIG TEGEN WOLVEN AANKIJKEN'
Tekst: Remco Slump / 13 aug – 12:30
Als er één wolf over de dam is, volgen er meer. Tenminste, dat is waar de gemeente Noordoostpolder rekening mee houdt nu duidelijk is geworden dat het in Luttelgeest dood gevonden vrouwtje daar zelf naartoe is gelopen. De gemeente wil daarom vanaf nu betrokken worden bij het wolvenbeschermingsplan waar onderzoeksinstituut Alterra Wageningen UR al sinds 1 augustus 2012 op broedt. Volgens woordvoerder Annemieke Reitsma gaat het namelijk om “ons grondgebied en onze inwoners".
“Wij zijn als gemeente verheugd dat de wolf de ruimte en de natuur in Noordoostpolder beschouwt als natuurlijk leefgebied”, laat Reitsma weten: “Aan de andere kant zijn we ons ervan bewust dat de wolf niet ongevaarlijk is. Dit geldt met name voor pluimvee en schapen. Maar ook onze inwoners kunnen huiverig tegen de aanwezigheid van wolven aankijken.”
Nou zijn er nog geen meldingen binnengekomen van bezorgde inwoners, maar de gemeente loopt vooruit op wat nog kan komen. “Wij anticiperen op de gevoelens die wolven kunnen oproepen”, aldus Reitsma. “Als gemeente zijn wij verantwoordelijk voor de veiligheid van mens en dier.”
Het is namelijk niet ondenkbaar dat de wolf zich in Nederland gaat vestigen. Het roofdier heeft een groot aanpassingsvermogen en kan prima in een gecultiveerd landschap leven. Daarbij neemt het aantal wolven in Frankrijk, volgens Alterra, al twintig jaar toe. Bovendien groeide de populatie in Duitsland in tien jaar tijd van één naar honderd exemplaren en is de wolf inmiddels ook in de Belgische Ardennen gesignaleerd.
De onderzoekers van Alterra zijn daarom al een jaar bezig een wolvenbeschermingsplan op te stellen, zoals de Conventie van Bern uit 1979 – die over het behoud van in het wild voorkomende dieren gaat – dat voorschrijft. Alle landen om ons heen hebben al zo’n plan, maar wat staat er nou precies in?
“In het plan wijzen we onder andere leefgebieden aan”, legt Geert Groot Bruinderink van Alterra uit. “We proberen de spreiding van een eventuele wolvenpopulatie simpelweg een beetje te sturen zodat de wolven geen last hebben van ons en wij niet van hen. En mocht er toch iets gebeuren, dan beschrijft het plan hoe om te gaan met een wolf die overlast veroorzaakt. En daarbij werken we een schaderegeling uit.”
Want ja, waar wolven leven, worden dieren gedood. En hoewel ze een voorkeur hebben voor wilde hoefdieren, eten ze soms ook vee. Mensen behoren normaal gesproken echter niet tot de prooidieren van de wolf. Sterker nog, wolven vermijden liever alle contact met mensen. Volgens Alterra reageren de dieren over het algemeen erg voorzichtig als ze toevallig een mens tegenkomen en zeker niet agressief.
In voorbije eeuwen zijn er absoluut mensen aangevallen door wolven, maar dat was vaak terug te voeren op hondsdolheid, een ziekte die in Europa nauwelijks meer voorkomt. Gevaarlijke situaties kunnen, volgens Alterra, wel ontstaan als wolven door voer aan mensen wennen of als mensen een wolf aanvallen, in het nauw drijven of aan hun jongen komen.
"ALCOHOLISTISCHE DRANK VANAF HIER TOEGESTAAN"
Tekst: Ties Joosten / 12 aug – 12:30
Tijdens het Rotterdamse festival Motel Mozaique zat ik een ochtend lang op het Schouwburgplein, voor de gelegenheid omgedoopt tot Plaza Mozaique. Een zonnetje, een bankje, een programmaboekje en een kopje koffie later begon de smerige kater in mijn hoofd plaats te maken voor een meer aaibare kitten – en kreeg ik zin in een biertje. Maar dat ging zomaar niet. Een rieten hekje met daarvoor een lome beveiliger-met-een-V scheidden mij namelijk van de bar. En op dat rieten hekje hing een uitgeprint A4’tje: “Alcoholische drank vanaf hier toegestaan.”
Nou goed, ik ben de beroerdste niet, dus ik loop langs de beveiliger-met-een-V, door het rieten hekje met het uitgeprinte A4’tje, naar de bar, en bestel een biertje. Op dat moment zie ik twee vrienden de Plaza oplopen. Ik wil naar ze toe, maar dat mag niet van de beveiliger-met-een-V. Dus ik zet mijn biertje weer neer, loop door het rieten hekje met het uitgeprinte A4’tje, maak een praatje, loop weer terug, pak mijn biertje, en neem een slok. Gadver. Lauw. Dood. En mijn aaibare kitten transformeert weer in een sissend hellebeest.
Vanwaar deze kneuterige betutteling? Ik begrijp dat de stad een licht trauma heeft overgehouden aan grote evenementen; jonge Rotterdammers vertellen nog altijd met ogen als schoteltjes over de huldiging van 1999 (“Apocalyptisch!” zei iemand zelfs tegen me) en ik snap ook dat Aboutaleb zich de hik is geschrokken van de strandrellen tijdens zijn wittebroodsweken als burgemeester. Maar het is ook zomer in de stad, en het is feest, en mensen willen chillen.
Kortom: relax! Neem de maatregelen die nodig zijn om getrokken pistolen en een apocalyps te voorkomen, en kom daarna achter je bureau vandaan. Ga in de zon zitten en drink een biertje. Geniet van de zomer in de stad. En zet die stomme printer uit.
Waardeer dit artikel!
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten zien door de auteur een kleine bijdrage te geven. Zo help je onafhankelijke journalistiek in stand te houden.