Op het mini Dickens festijn van de obs in Eefde speelde de ezel zijn rol goed: het dier was zo koppig dat het de trailer niet meer in wilde. En dus stond de arme eigenaar uren met haar aan een touw. “Moet ik even helpen”, vroeg ik, vanuit mijn ervaring met een onwelwillend paard. “Nee, als de kinderen naar huis zijn, doe ik de lijn er wel even achter. Maar dat is niet zo leuk om te zien.”
Hmm, daarmee doorkruist hij de net verkondigde boodschap dat we wel moeten kijken naar wat er gebeurt (see the harm). Maar daarvoor moeten we misschien onderscheid maken tussen kwaad waar we invloed op hebben en kwaad dat buiten ons bereik ligt. Zoals kindermisbruik: je kunt er ziek van worden als je de berichten leest, maar de wereld wordt er niet beter op.
Daarom is het misschien wel een goed idee van de man om het inladen buiten het gezichtsveld van de kinderen te doen. Zij hebben niet om de ezel gevraagd. Ook hebben ze nog geen stemrecht en (althans de mijne) geen koopgedrag en dus geen invloed. Misschien jammer voor de ezel , maar uiteindelijk zal zij na drie dagen drukte op kerstfairs ook weer blij zijn in haar eigen stal.
