De Top zus. Eindejaarslijstje zo. Alle helden en gevallenen van 2013 passeren al dagenlang de revue. Op een gegeven moment komen er zo veel fragmenten op radio, tv en in printmedia langs dat het lijkt alsof de wereld één jaar bestaat.
Waarom wordt in dit land wel een heftige discussie over de kleur van Zwarte Piet gevoerd?
Bij ons thuis gaat het daarom maar over één rijtje. Dat van de onnodige vuurwerkslachtoffers. Ook dit jaar zijn ze weer op vele handen te tellen – al zitten ze in sommige gevallen zelfs niet meer aan de arm.
Verbrijzeld gezicht
Mijn vriendin, eveneens 27 jaar, is oogarts. In die hoedanigheid trof ze vandaag, op 30 december, ook alweer een verbrijzeld gezicht aan. En helaas zullen er morgen en overmorgen nog vele volgen, zo leert de geschiedenis.
Waarom wordt in dit land wel een heftige discussie over de kleur van Zwarte Piet gevoerd, en niet over de nutteloosheid van het afsteken van vuurwerk? Waarom zien we wekenlang gasten aanschuiven bij Pauw & Witteman om te vertellen over hoe Sinterklaas zich moet opstellen, en krijgen we slechts een paar dagen enkele oogartsen aan het woord?
Als meer dan de helft van de vuurwerkslachtoffers omstanders zijn, toevallig geraakt door een rotje of een gillende keukenmeid, waarom is dat dan geen maandenlang debat waard?
Zwart omrand
Want op 1 januari komt mijn vriendin 's ochtends vroeg weer doodvermoeid thuis, nadat ze 16 uur lang vingers, ogen en levens heeft moeten redden.
2013 ben ik dan allang weer vergeten. En het eerste lijstje van 2014 wordt dan gepresenteerd. Zwart omrand.
En er is niemand die zijn hand opsteekt.
