De Telegraaf – die de prijs van €118 miljoen te hoog vond – is niet alleen qua politieke kleur en journalistieke mores geen gedroomde suikeroom voor de NRC. Het concern heeft ook nog eens te maken met agressieve aandeelhouders die vooral geïnteresseerd zijn in rendement. Bij zo’n overgang zou de NRC van de regen in de drup geraken.
Al twee maal eerder ontsprong NRC de dans met de Telegraaf. Het Unitel-avontuur – technische en commerciële samenwerking tussen NDU en Telegraaf-concern, 1967-1972 ) leidde tot opzeggingen en boze redacteuren. In 1995 viste te Telegraaf achter het net toen uitgever NDU te koop werd aangeboden, PCM won die strijd van De Telegraaf, de toenmalige CEO Cees Smaling: 'Op de Basisweg hebben ze gewoon het lef niet.'
Erg verbaasd zal de NRC-OR niet zijn geweest over de move van Egeria. In 2012 trakteerde de grootaandeelhouder zich al op een 'buitensporig superdividend' van € 12.5 miljoen. En nu dus de zaak met een fikse koerswinst verkopen. Kapitalisme les 1.
Niet nooddruftig
Als het De Telegraaf (voorlopig) niet wordt, zijn er genoeg andere gegadigden: HAL (FD), Veronica, een Duitse uitgever, Boudewijn Poelmann (met Derk Sauer), Corelio/Mediahuis… NRC is geenszins een nooddruftig bedrijf.
Een management buy-out – samen met lezers-aandelen – zou misschien niet zo’n slecht idee zijn. Niet alleen omdat dat sympathiek is, maar ook omdat alles beter is dan een aandeelhouder uit de APEX/Mecom-traditie.
De nachtmerrie voor NRC is in handen te komen van een uitgever die gewend is aan 20e-eeuwse rendementen, dus tussen de 12 en 20%. Die konden 20 jaar geleden gerealiseerd worden toen nieuwsmedia een monopolie hadden, toen lezers het gewoon vonden om behoorlijk voor nieuws te betalen en toen adverteerders de hoofdprijs betaalden om met die lezers in contact te komen.
Die tijd is voorbij, nieuwsbevinden zich online in een markt met hevige concurrentie, waar lezers niks en adverteerders weinig willen betalen
. En online is ook de toekomst voor NRC. Wie toch een rendement met dubbele cijfers wil halen, kan dat alleen realiseren door ernstig te bezuinigen, te outsourcen, onderdelen te verkopen, te spitsen en door prijzen te verhogen en het opgekochte merk vol te laden met schulden.
Dat werkt op korte termijn, en die termijn is voor veel investeerders lang genoeg: APAX vertrok binnen 3 jaar, Mecom wilde na een paar jaar al weer uitstappen (maar raakt Wegener aan de straatstenen niet kwijt), NDC-aandeelhouder ING loopt al jaren te leuren met de aandelen en Egeria houdt het dus ook na 4 jaar voor gezien.
Een mooie taak voor een ervaren financieel deskundige: haal eerst samen met Sauer wat andere bemiddelden binnen, overtuig de redactie en het management en ga vervolgens op de lezer af: één certificaat bij een tweejaars-abonnement?
