‘Eigenlijk wilde ik niet mee, maar mijn moeder vond dat ik dit gezien moet hebben,’ vertelt een rossige scholiere die de zaterdagmatinee bezoekt van Anne. ‘Nu ben ik wel blij dat ik geweest ben. Een video tijdens geschiedenisles is toch echt anders dan naar zo’n enorm decor kijken. Je gelooft echt dat je bij Anne Frank in het achterhuis bent,’ vindt Sanne (14).
Dwangbuis
Niet iedereen was net zo gecharmeerd als Sanne van het nieuwe toneelstuk over Anne Frank, dat net in wereldpremière is gegaan. Scriptschrijvers Leon de Winter en Jessica Durlacher kregen de nodige kritiek over zich heen (teksten zijn te langdradig, te afstandelijk, het gebruik van oorspronkelijke dagboekfragmenten een ‘dwangbuis’). Producent Robin de Levita scoorde eerder een enorme hit met Soldaat van Oranje – na 3,5 jaar nog steeds uitverkocht – en bouwde een nieuw theater in de hoop met Anne het succes te herhalen. Men vond het tot onnodige visuele krachtpatserij leiden, met een continu ronddraaiend Achterhuis als dieptepunt. Over de acteerprestaties van Rosa da Silva als de weerbarstige puber Anne geen kwaad woord, ook de rest van de cast kreeg positieve reacties.
Razzia
Allemaal leuk en aardig wat die professionele theaterbezoekers van Anne vinden, maar het stuk is uiteindelijk bedoeld voor een breed publiek. Zo breed, dat Durlacher en De Winter het nodig vonden aan het eind uit te leggen wat er met Anne en haar familie gebeurt. Het dagboek stopt bij de razzia van de politie, voor de tieners van nu houdt vader Frank een monoloog over het einde van zijn dochters in Bergen Belsen.
Wat vinden die pubers van nu van dit stuk over hun wereldberoemde leeftijdsgenote? Ik vroeg het tijdens de eerste zaterdagmatinee, waar genoeg tieners in het wild rondliepen om een kleine enquête te houden.
Anne
Hartsvriendinnen Sophie en Lotte (beide 13) hadden hun huiswerk gemaakt en van tevoren het dagboek gelezen. ‘Tof dat ze de echte teksten uit het boek hadden gebruikt. Die projecteerden ze ook aan de zijkanten. Daardoor weet je dat het echt gebeurd is,’ stelt Lotte. Schrijftaal is geen spreektaal, weet Sophie, maar ze vond het daardoor niet afstandelijk. ‘Nee, ik zat er helemaal in. Anne, dat had ik kunnen zijn, dacht ik.’ ‘Nee, ik!’ roept Lotte.
Lang
Rosa (14) vond het allemaal erg lang, in ieder geval voor de pauze. ‘Maar ja, die mensen zaten zich te vervelen in dat huis, dus misschien is dat de bedoeling?’ Na de onderbreking zit er meer vaart in het stuk. 'Toen zat ik weer op te letten’. Ze heeft er vooral bewondering voor dat de acteurs in het weekend twee keer spelen, ‘dat is toch ontzettend vermoeiend!’
Net een 3D computergame. Maar dan met echte mensen
Decor
Theun (12) vond het ronddraaiende achterhuis het mooist, ‘net een 3D computergame. Maar dan met echte mensen.’ Van hem mag het achterhuis nog vaker ronddraaien, ‘want dan weet je dat er iets spannends gaat gebeuren.’
Rosa genoot vooral van alle details, zoals de foto’s van de filmsterren. ‘Ik ben al in het echte achterhuis geweest, daar hangen ze ook. Je kunt je nog meer inleven hoe moeilijk het was om bijvoorbeeld met zo’n oude man op je kamer te moeten slapen…. En die kleren klopten ook volgens mij. Dat rode jurkje was best mooi.’
Dood
Het stuk eindigt bij de dood van Anne. Droevig? Sophie en Lotte kijken elkaar taxerend aan. ‘Moest jij huilen?’. Nee, bekent Lotte. ‘Je weet wat er komen gaat. Bovendien krijg je zo’n overdosis ellende over je heen, dan werkt het juist minder. Ik vond haar vriendschap met Peter ontroerender. Toen voelde ik wel een traan.’ Sophie is het met haar eens: ‘Zo’n liefde gebeurt ook in de klas. Dat herken je. Dat werkt het best. Ik begreep niet zo goed wat die sneeuw aan het eind betekende.’
Lunch
Theun vindt dat iedereen moet gaan kijken, ‘maar neem wel iets te eten mee, want het duurt best wel lang’. Ook Lotte gaat reclame maken bij haar klasgenoten, al vindt ze het geen stuk specifiek voor jongeren. ‘Des te beter’.
Anne, www.theateramsterdam.nl
