Haal een regisseur van het Spaanse La Fura del Baus in huis, en je kunt futuristisch vuurwerk verwachten. Les Troyens van Berlioz verplaatsen van de Trojaanse oorlog naar een Aliens-achtige ruimtekolonie? Geen probleem. In Amsterdam mag Àlex Ollé zich uitleven op Gounods Faust. Een van de vele operaversies van de Faust-legende, maar wel de populairste, alleen al in Nederland is hij honderden malen uitgevoerd. Na een hiaat van een halve eeuw aan Ollé de taak om Charles Gounods stuk een revival te laten beleven.
Laboratorium
Ollé vertelde voorafgaand aan de première dat hij het libretto nogal beperkt vond en zich daardoor niet wilde laten beperken in zijn regie. Mooi, dat is gelukt. Vanaf het openingsbeeld gaat Ollé zijn eigen gang. In zijn ogen is Faust een soort Steve Jobs, die met zijn digitale middelen de wereld naar zijn hand zet. Bij de ouverture zien we de latere personages in een laboratorium ronddwalen, terwijl Faust/Jobs vanaf een fauteuil toekijkt en de handeling in gang zet.
Hoogblonde verpleegsters
Het zal de start betekenen van een enorm spektakel. De kern van het stuk (Faust wil onbeperkte kennis en de eeuwige jeugd en verkoopt daarom zijn ziel aan de duivel Mefistofeles, als verjongde knaap verleidt hij Marguerite, die eenmaal zwanger liever voor de dood dan voor de schande kiest) is bekend. Die driehoeksverhouding komt wel duidelijk naar voren. Maar dit intrige speelt zich wel in het ene spectaculaire decor na het andere af. Waarom, geen idee. En waarom het Nederlands Operakoor als genderbender hoogblonde verpleegsters over het podium stapt, wil ook maar niet duidelijk worden. In een andere scène strompelen ze als oude madonna’s met big boobies rond.
Wereldster
Het maakt allemaal niet uit met deze cast. Dat is het voordeel van een co-productie met de Madrileense opera, je kunt talent binnenhalen. Lyrische tenor Michael Fabiano als Faust bewijst een wereldster in wording te zijn, nu nog wat beter acteren. Sopraan Irina Lungu (Marguerite) had nog niet helemaal controle over haar zangpartij, maar mezzo Doris Lamprecht (Marthe) grijpt haar kansen in een aria, die al decennia uit Gounods opera geknipt wordt. Onterecht, laat Lamprecht horen.
Fake Jezus
Gounod wist wel hoe hij een spektakelstuk in elkaar moest draaien. Het fraaist lukt dat in een kerkscene met koor, orgel en een nep-Jezus. Hier blijken Faust en Mefistofeles twee kanten van eenzelfde personage te zijn (ja, sorry, ik verzin dit niet zelf, klagen kan bij Ollé). Ga gewoon naar Faust, geniet de wereld als 3D schouwtoneel vol computers, big boobies en crucifixen. Het Rotterdams Philharmonisch zorgt voor de rest.
Faust, www.operaballet.nl, Muziektheater, t/m 27 mei
