Er werd gedemonstreerd gisteren in de grootste steden maar nergens kwam het aantal demonstranten op meer dan een paar duizend mensen uit. De politie sloeg als vanouds weer naar hartelust op de mensen in en sproeide kwistig met de pepperspray. Er vielen gewonden, waaronder een paar journalisten.
President Dilma Rousseff was 's middags zo onopvallend mogelijk de VIP-loge van het Corinthians stadion in Sao Paulo ingeslopen, maar werd zittend naast de ook al zwaar verguisde Sepp Blatter ontdekt door de supporters en uitgefloten.
‘s Ochtends was ik in Rio naar de beide vliegvelden gegaan om te kijken of er chaos was door de staking van het grondpersoneel die was afgekondigd. Alles verliep normaal, heel veel voetbalsupporters liepen er rond en heel veel van hen in de kleuren groen en geel van de Braziliaanse vlag. Ook op straat viel het aantal in groen en geel gehulde mensen op. Naarmate de dag vorderde nam het lawaai van de toeters toen. Rio warmde zich lekker op.
Bosniërs
Een vriendin had me al gezegd: “Ik ben het niet eens met de waanzinnige bedragen die aan de stadions zijn uitgegeven en ik heb geen enkel vertrouwen in onze politici, maar het plezier van de Copa laat ik me niet afnemen. Met de politici rekenen we in oktober wel af.” En zo lijken de meeste mensen erover te denken.
Voor het ANP ging ik naar het Fan Fest op het strand van Copacabana en het zag zwart van de mensen, de overgrote meerderheid gehuld in groen en geel. Buitenlandse voetbalfans waren er vooral uit Colombia, Mexico en Argentinië. In mindere mate zag ik Duitsers en Belgen. Toen ik dacht twee Nederlanders te pakken gekregen te hebben, wat één gekleed in het Oranjetenu, bleken het Bosniërs te zijn, wonend in Rottterdam. Apetrots waren ze dat hun land voor het eerst meedeed aan het WK: Het krijgt het meteen zwaar voor de kiezen, zondag in Rio tegen Argentinië.
Toen de wedstrijd net begonnen was, hield ik het Fan Fest voor gezien en pakte de bus naar huis. Uitgestorven straten, tv’s in de huizen aan en uitpuilende cafés met kijkende fans. Brazilië krijgt het niet voor elkaar om niet naar voetbal te kijken.
Zee van groen en geel
En zo trof ik op mijn heuvel in de wijk Saúde mijn buren in slagorde in twee rijen stoelen aan op straat. Kroegbaas Leo had de tv buiten opgehangen en iedereen zat ademloos te kijken terwijl het nog 1-1 stond. De vreugde toen de omstreden penalty werd toegekend was enorm en toen Neymar hem erin schoot, waren de mensen niet meer te houden. Ik eerlijk gezegd ook niet meer. Ik ben erg op dit land gesteld geraakt.
Het is even afwachten hoe het team gaat presteren. De wedstrijd tegen Kroatië was volgens de kenners niet indrukwekkend, de penalty die zorgde voor 2-1 een aanfluiting. Gelukkig werd er nog een derde doelpunt gescoord. Als Brazilië slecht presteert, kunnen de protesten weer de kop opsteken, maar als het goed gaat, voorspel ik een zee van groen en geel in het hele land.
Wantrouwen
President Rousseff wachten dan vervolgens een paar spannende maanden. Haar populariteit daalt. Maar haar twee concurrenten Aecio Neves en Eduardo Campos hebben dat verlies nog niet weten te verzilveren. Samen zitten ze met rond de dertig procent van de stemmen nog altijd onder het populariteitscijfer van Rousseff, dat nog net boven de 35 procent uitkomt. Het wijst op een algeheel wantrouwen tegenover de politiek.
Dat mogen dus alle politici zich aantrekken, want WK of geen WK, er is in Brazilië sinds de grote demonstraties tijdens de Confederations Cup vorig jaar iets veranderd. De geest is uit de fles.
