Voor wie graag wil betalen voor nieuws is er vanaf volgende week een nieuwe optie. De Dagelijkse Standaard krijgt een nieuwe naam en wordt betaald. De site van ex-Telegraaf, ex-Binnenhof, ex-Reader's Digest, ex-AD, ex-VN 'er Joshua Livestro wil de Volkskrant drie keer slopen. Samen met Annabel Nanninga van GeenStijl (sous-chef) maar zonder Maarten van Rossum (waar niet van? Niet van de Nieuwe Dagelijkse Standaard dus). Wel met een 'ndrukwekkende groep topcommentatoren en geoefende journalisten. Die gaan samen een site verzorgen die kwaliteit en verdieping centraal stelt, met originele columns, longreads en televisieproducties…'
Livestro mikt op minstens 5.000 abonnee's, en wil vervolgens doorgroeien richting 30,000+ betalers.
Met wie concurreert Livestro.nl? Als één ding is gebeurd in de laatste twee jaar op dit gebied, is het dat betalen voor online nieuws geen uitzondering meer is. Dat is aan de ene kant goed nieuws: er is betaalbereid, niet alleen op de iPad maar ook gewoon online; maar aan de andere kant zijn er natuurlijk meer partijen die in deze vijver vissen. En misschien is die vijver niet zo groot.
De concurrentie komt van de betaalde sites en apps (replica's van print producten en non-replica's) van kranten en tijdschriften, hun premium content en nieuwe producten zoals de Reader en Q van NRC en de zondagskrant van De Telegraaf.
En het komt van de start-ups:
De Correspondent (met eigen originele artikelen), ruim 30.000 abo's. Nu moet de conversieslag gemaakt worden; komt de helft terug dan kan De Correspondent door. De Correspondent heeft een hoge gunfactor (iedereen houdt van Rob Wijnberg) en erg veel free publicity gekregen. Dat is niet eenvoudig te imiteren.
Blendle/Cafeyn verkoopt content van anderen: 100.000 'gebruikers' tot dusver, maar dat betekent niet dat 100.000 mensen geld aan content besteden, in eerste instantie zijn het gratis accounts omdat je eerst een bedrag krijgt dat je mag besteden. Blendle/Cafeyn heeft niet te klagen gehad over steun en gratis PR – met dank aan DWDD.
Elinea – de oudste. Werkt met 'all you can read' – na een herstart moet het concurreren met Blendle/Cafeyn en Myjour. Geen losse artikelen. Wel: NRC Reader, VN, Kijk, Quote, Panorama, Viva, Esquire en nog veel meer.
MyJour – soort van Blendle/Cafeyn maar met andere content: meer vakbladen bijvoorbeeld en ook gratis content. De meeste titels die bij Elinea zitten, kan je ook bij MyJour lezen, maar dan ook de losse artikelen.
TPO Magazine, vroeger De Nieuwe Pers (en daarvoor de gratis krant De Pers). Haalde de publiciteit dankzij de mogelijkheid om je ook op 'auteurs' te abonneren – naast een abonnement op de hele 'collectie'. Nu zijn het vaak de losse artikelen die ook via Blendle/Cafeyn, Elinea en Myjour worden verkocht. Zo'n 80 journalisten schrijven voor TPO Magazine – niet te verwarren met The Post Online (gratis).
Chris Klomp biedt via zijn @realtwitcourt betaalde toegang tot rechtbankverslaggeving via Twitter. Na een maand had Klomp 200 abonnees. Het kost 99c per week of €3,90 per maand.
Fosfor verkoopt e-books en longreads, maar het zijn non-fictie e-books en longreads, dus vaak met een journalistieke invalshoek. De longreads kosten meestal €1,99 – de e-books tussen de 99c en €6,99. Wie zijn boek via Fosfor wil verkopen, moet wel bijdragen in de kosten van het maken van de longread of het e-book.
FMT biedt voor €9,99 per maand exclusieve toegang tot content aan: een dagelijkse nieuwsbrief en gratis e-books. Het belangrijkste van die €9,99 is echter niet de content maar de steun aan Fast Moving Targets van Erwin Blom.
Wat is niet gelukt of komt nog?
Immrs is een tablet 'reader' die gebruik maakt van bestaand nieuws (via Newz) waarbij lezers bij onderwerpen een vraag kunnen stellen, en Immers geeft daarop het antwoord. Het is nog een beta-versie waar gesecteerde gebruikers testen hoe het werkt. Content komt van Nederlandse kranten en tijdschriften.
De Bicker is een website en email-nieuwsbrief. Het is vooral aggregatie, dus nieuws uit andere bronnen. Initiatiefnemer Michiel Bicker Caarten wilde een betaald abonnementsmodel, maar ziet daar voorlopig vanaf: "het totale aantal Bicker-abonnees is nog te klein om een abonneemodel te dragen."
Tone – geplaagd door het publicitaire geweld dat zich rond De Correspondent afspeelde. Had vertaalde content maar ook exclusieve Nederlandse artikelen en beschouwingen van o.a. Hans Laroes en Frénk van der Linden. Gelanceerd in juli 2013, gestopt na een half jaar. Kosten: €5 per maand. 'Tone rekende op enkele duizenden betalende leden, maar dat waren er slechts een paar honderd, alsdus de Nieuwe Reporter.
Wâldnet, een hyperlocal in de Friese Wouden heeft een tijdje content verkocht, de eerste artikelen waren gratis, maar na een bepaalde hoeveelheid moest er betaald worden. Na korte tijd werd het experiment gestopt, Jan Jelle Klomp van Wâldnet: "Het leverde naar ons idee meer irritatie dan inkomsten op. Dus daarom alles weer vrij gemaakt." De 'collega's' van Leeuwarder Courant, Friesch Dagblad en Omrop Fryslan namen wel een abonnement "maar gewone mensen niet".
Vlaanderen
In Vlaanderen verkoopt Apache journalistieke content, ze streven ernaar een Blendle/Cafeyn-achtige omvang te krijgen, maar vooralsnog lijkt dat lastig – waarschijnlijk hebben ze daar geen DWDD.
Maar dat de Volkskrant gesloopt zal worden door Livestro – laat staan dat ze zich drie keer laten slopen – lijkt dubieus.
