Het idee voor deze plaat ontstond rond het programma ‘Gitaarjongens’ dat op 4 maart 2013 te zien was in Carré. Hierin speelde je samen je gitaarhelden uit je jeugd, zoals Eelco Gelling, George Kooymans en anderen. ‘En Toch…’ opent met het nummer ‘Gitaar’ dat beschrijft hoe je op 11-jarige leeftijd van je moeder je eerste gitaar kreeg.
'Dat liedje gaat over de oorsprong van mijn gitaarfascinatie. Ik wist toen dat ik iets in mijn handen had wat ik nooit meer los wilde laten. Ik ben nooit zo open geweest over persoonlijke dingen, om eerdere liedjes zat altijd een dikke jas heen en veel tongue-in-cheek. Ik was er nu klaar voor om mooie dingen te vertellen over vroeger.'
In de Volkskrant (5 november 2014) stond ‘Henny Vrienten is de 60-plusser die nu wel behoefte voelt om terug te blikken en eindelijk over zichzelf wil zingen’. Waarom had je nu wel deze behoefte?
'Als je jonger bent heb je hele stringente regels over wat je wel of niet wilt vertellen of doen. Als je wat ouder wordt dan wordt je veel milder en denk je: waar zou ik me voor schamen.'
Het geluid van ‘En Toch…’ is Americana en country-achtig. Klopt het dat Ernst Jansz met het idee kwam om de cd te laten produceren door Daniël Lohues?
'Ja. Ik vind het fijn om mijn liedjes te laten horen en toetsten aan mensen wiens oordeel ik hoog acht. Dat deden Ernst en ik vroeger in Doe Maar ook met elkaars liedjes. Hij was de eerste die mijn Doe Maar liedjes hoorden en andersom. Ernst heeft niet meegeschreven aan ‘En Toch…’. Ik heb alles alleen gedaan, omdat de liedjes zo dichtbij me lagen.'
Ik las dat je niet meer tot in totale perfectie de liedjes wilde maken.
'Ik laat tegenwoordig veel meer aan het toeval over, daar geniet ik ook van. Een controlefreak zijn of de perfectie zoeken is ook een vorm van onzekerheid en angst om dingen los te laten.'
Voelt het na alle Doe Maar successen, muziek voor films, musicals en televisie nog onzeker?
'Misschien heb ik laat meer zelfvertrouwen gekregen. Ik denk nu vaak: het komt wel goed, het is een goed liedje. Niemand kan dat verpesten.'
De liedjes op de cd zijn sober en ingetogen. Komen ze goed tot hun recht in poppodia in het clubcircuit? Heb je nagedacht over een theatertournee?
'In het najaar volgt een theatertournee. Tijdens het optreden in P60 speelt Jan Hendriks (Doe Maar gitarist) mee.'
‘Muzikaal is er niks mooiers dan met Jan en Ernst op het podium te staan’, zei je eerder. Zit deze (muzikale) vriendschap voor altijd in je genen?
'Ja! We hebben afgesproken om Doe Maar niet meer te doen, we zijn nu aan bedenken hoe we toch met elkaar op een podium kunnen spelen (lacht).'
De teksten zijn persoonlijk en gaan over je kinderen, je vrouw en je moeder (het nummer ‘Lieske’, red.). Hoe moeilijk was het om zo persoonlijk te schrijven?
'Het liedje van mijn moeder vond ik wel heel moeilijk, het schrijven hiervan heb ik overlegd met mijn zussen. Het is een hommage aan haar.'
In de voorbereiding las ik dat je over ‘En Toch…’ in een interview zei dat dit een ‘muzikaal fotoalbum van je jeugd’ is.
'Dat klopt. De plaat gaat over een gedeelte van mijn jeugd en bevat liedjes over het nu. Deel 2 van het fotoalbum komt nog.'
Henny Vrienten is de komende maanden te zien op de volgende poppodia:
– 30 januari – TivoliVredenburg, Utrecht
– 5 februari – P60, Amstelveen
– 8 februari – Doornroosje, Nijmegen
– 13 februari – Hedon, Zwolle
15 februari – Victorie, Alkmaar
22 februari – 013, Tilburg
8 maart – W2, Den Bosch
12 maart – Energiehuis, Dordrecht
